Melchor Múzquiz
6. Presidente de Méxicu 14 agostu 1832 - 24 avientu 1832 ← Anastasio Bustamante - Manuel Gómez Pedraza →
Vida
Nacimientu	Ciudad Melchor Múzquiz (es) , 5 de xineru de 1790[1]
Nacionalidá	Méxicu
Muerte	Ciudá de Méxicu, 14 d'avientu de 1844[1] (54 años)
Familia
Casáu con	Joaquina Bezares
Fíos/es	Leandro Múzquiz (es)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu, militar
Graduación	xeneral
Creencies
Relixón	catolicismu
Partíu políticu	Partido Liberal (es)

José Ventura Melchor Ciriaco de Eca y Múzquiz de Arrieta o Melchor de Ecay y Múzquiz de Arrieta o José Ventura Melchor Siriaco Ecay-Múzquiz Arrieta (5 de xineru de 1790, Ciudad Melchor Múzquiz ^(es)  – 14 d'avientu de 1844, Ciudá de Méxicu) foi un militar y políticu mexicanu que se desempeñó como Presidente de Méxicu en 1832 y enantes fuera'l primer Gobernador del Estáu de Méxicu. Foi'l primer mandatariu que cobró impuestos per puertes y ventanes.^[2]

Oríxenes y formación militar

Nació na villa de Santa Rosa (güei Ciudá Múzquiz), actual estáu de Coahuila, el 5 de xineru de 1790. Foi fíu del teniente Blas María de Eca y Múzquiz y de la so señora esposa Juana Francisca de Arrieta, dambos d'orixe vascu. Bautizóse-y na Ilesia Parroquial, asitiada nel llugar en que nació, el 14 d'abril d'esi mesmu añu.

Cuando Múzquiz yera un estudiante, la guerra d'independencia españó y a principios de 1811 dexó los sos estudios nel Colexu de San Ildefonso pa xunise a les tropes del insurxente Ignacio López Rayón en Zinacantepec. Xubíu a coronel, combatió so les órdenes del xeneral Guadalupe Victoria. Peracabada la independencia, Múzquiz foi gobernador del Estáu de Méxicu en 1824, comandante militar de Puebla en 1829 y depués xeneral de división. Toma la presidencia'l 14 d'agostu de 1832 hasta'l 24 d'avientu del mesmu añu.

Presidencia

Al asumir Melchor el cargu de presidente interín, taba supliendo a Anastasio Bustamante, quien saliera a combatir a Antonio López de Santa Anna, pos esti postreru pronunciárase al traviés del Plan de Veracruz. Múzquiz tenía l'apreciu de tol mundu por cuenta de la so honradez. Amás reconocíase por ser senciellu y humilde nel tratu colos demás.

Múzquiz foi un home que tarrecía fondamente la corrupción y el robu de los caudales públicos y esaxeraba tanto la so previsiones, que-y gustaba concentrar el productu de los impuestos nuna habitación qu'hubo d'asegurar por que nun se derrumbar pol pesu de les monedes; nun gastar absolutamente nada, nin un solu pesu, p'apurrir siempres cuentes perfectes, ensin asomu del menor esfalcu atribuyible a él. P'amontar les rentes nacionales y atesorales, Múzquiz foi'l primer presidente que cobró impuestos per puertes y ventanes, nun escapando d'esa midida los conventos y les cases d'asistencia.

El so gabinete presidencial foi conformáu por Francisco Fagoaga nel Ministeriu de Rellaciones Interiores y Esteriores, Juan Ignacio Godoy en Xusticia y Negocios Eclesiásticos, Ignacio Alas en Facienda, ya Ignacio Iberri en Guerra.^[3] Tanto cuidu na alministración foi inútil. Don Melchor metióse enforma nel so papel de presidente, tomar tan en serio qu'empezó a ser aconseyáu secretamente, según dizse, por Lucas Alamán.

Anastasio Bustamante lo desairó al axustar con Santa Anna la paz ensin tomalo en cuenta, dexándolo en ridículu. Ofendíu, Múzquiz presentó'l so arrenunciu ante'l Congresu, pero nun foi aceptada; pidiéronlu que siguiera gobernando. Santa Anna, Bustamante y Manuel Gómez Pedraza punxérense d'alcuerdu —cola firma de los Convenios de Zavaleta — por que'l terceru fuera'l nuevu presidente. Cuando don Melchor enteróse yá nun yera presidente, y a cencielles salió del Palaciu Nacional y colóse a la so casa.

Años posteriores y muerte

Ante toa esta situación, don Melchor caltuvo la so dignidá. Díes dempués, cuando Gómez Pedraza yera presidente, Múzquiz presentar nel Palaciu Nacional y amonestó públicamente a Gómez Pedraza pola forma en que s'introdució al país y por usurpar la presidencia que llegalmente nun-y correspondía. En represalia, Gómez Pedraza dio de baxa del exércitu a Múzquiz.^{[ensin referencies]}

Sicasí, el patriotismu de don Melchor foi reconocíu. Primero rehabilitáronse-y el so grau de xeneral de división y depués, cuando en 1836 se instituyó el Supremu Poder Conservador, foi electu presidente d'esi organismu.

El xeneral Múzquiz vivió siempres del so sueldu de xeneral, anque nun se-y pagaren los haberes. N'abandonando'l poder, dalguna vegada atopar na cai col xeneral Santa Anna, quien lo reprendió públicamente pol mala traza en que s'atopaba'l so uniforme, indignu d'un xeneral de división que, amás, fuera mandatariu de la República. Múzquiz respondió que nun tenía dineru pa mandalo a iguar.^{[ensin referencies]}

Finó'l 14 d'avientu de 1844 na Ciudá de Méxicu, na más completa probeza yá que foi un home bien honestu hasta'l final de los sos díes.^[4] Foi soterráu nel desapaecíu panteón del hospital de San Andrés.

Referencies

Bibliografía

• Olavarría y Ferrari, Enrique de (1880). Vicente Riva Palacio: México a través de los siglos. Méxicu: Ballescá y Cía. Consultáu'l 25 de xunu de 2011.

Enllaces esternos

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.

• Muséu de los Presidentes Coahuilenses