Medaya d'Honor
The Medal of Honor (en)
distinción a la valentía (es) Traducir, medaya y condecoración militar (es) Traducir
Direición Estaos Xuníos
Historia
Fundación12 xunetu 1862
Fundador Congresu de los Estaos Xuníos
Eslogan Valor (en)
Cambiar los datos en Wikidata

La Medaya d'Honor (inglés: Medal of Honor ) ye la máxima condecoración apurrida nes Fuercies Armaes de los Estaos Xuníos. Ye coloquialmente conocida, anque de forma incorreuta, como la Medaya d'Honor del Congresu (Congressional Medal of Honor) por cuenta de que ye apurrida pol Presidente quien lo presenta "en nome del Congresu de los Estaos Xuníos"."[1][2] El criteriu pa la so entrega ye "valentía y intrepidez con riesgu de la mesma vida, más allá de la llamada del deber, tando en combate contra un enemigu de los Estaos Xuníos".

Tolos miembros de les Fuercies Armaes pueden ser condecoraos cola Medaya, y cada una de les sos cañes cunta con un diseñu propiu, a esceición del Cuerpu de Marines y los Guardacostes, que reciben la mesma versión que l'Armada. La Medaya suel ser apurrida personalmente pol Presidente de los Estaos Xuníos d'América al condecoráu o, nel casu de que s'apurra a títulu póstumu, a una persona que la recueye nel so nome. Debíu que ye una medaya d'altu nivel, recibe proteición especial de les lleis d'Estaos Xuníos.[3]

La Medaya d'Honor ye una de los dos condecoraciones de collar daes poles Fuercies Armaes de los EE. XX. Y ye la única que s'apurre a los miembros de les mesmes. El grau de Comandante de la Lexón del Méritu autorizar pa dignatarios que nun son d'Estaos Xuníos, usualmente equivalentes a xefes militares del gabinete de los Estaos Xuníos. El personal del exércitu puede ser condecoráu col grau de Lexonariu de la Lexón del Méritu, que ye una medaya tradicional suspendida.[4]

Orixe

El primer sistema formal de premiación p'actos de valentía de parte de soldaos d'Estaos Xuníos foi establecíu por George Washington el 7 d'agostu de 1782, cuando creó la Insiginia de Méritu Militar, diseñada pa reconocer oficialmente "cualquier aición singular meritoria." Esta condecoración foi la primera creada pa efeutos de combate, y la segunda de cualesquier otru tipu, dempués del Medallón de la Fidelidá.[5]

Anque la Insinia del Méritu Militar cayó en desusu dempués de la Guerra de la Independencia de los Estaos Xuníos, el conceutu d'una condecoración militar por un actu individual de valentía por miembros de les Fuercies Armaes atopábase establecíu. En 1847, dempués del entamu de la invasión d'Estaos Xuníos a Méxicu, establecióse un Certificáu de Méritu.[6] Esti certificáu foi alzáu a nivel de medaya col nome de Medaya del Certificáu al Méritu.

La última medaya d'honor concedida ser, a títulu póstumu y en xunu de 2008, al soldáu Ross A. McGinnis quien finó en combate n'Iraq.

Bandera

El 23 d'ochobre de 2003 modificóse'l procedimientu de concesión, autorizando l'usu honoríficu d'una bandera a los condecoraos cola Medaya d'Honor.[7]

La bandera de la Medaya d'Honor.

La bandera inspirar nun esbozu d'un Sarxentu Primeru retiráu, ex-miembru de les Fuercies especiales. Bill Kendall, de Jefferson, Iowa,[8] diseñó la bandera n'honor al Capitán condecoráu Darrell Lindsey, un pilotu tamién de Jefferson baltáu na 2ª Guerra Mundial a bordu d'un B-26 Marauder. El diseñu de Kendall consistía nun campu azul celeste blasonado con 13 estrelles de cinco puntes, y yera práuticamente idénticu al que Sarah LeClerc propunxera pal Institutu Heráldicu del Exércitu d'Estaos Xuníos. El diseñu de LeClerc, consideráu finalmente como la bandera oficial, nun incluyía la lleenda Medaya d'Honor y taba ribeteado en doráu. El color del fondu y el de les 13 estrelles, dispuestes en tres grupos de llinies, consistentes en dos grupos de cinco y unu de trés, asonsañaba'l motivu del llazu de la Medaya d'Honor. Oficialmente, la bandera nun tien dimensiones fixes.[9]

El primer soldáu distinguíu con una Bandera Medaya d'Honor foi Paul R. Smith. La bandera apurrir nuna caxa especial a la so familia.[10] Celebróse una ceremonia especial pa presentar esta bandera a 60 condecoraos a bordu del USS Constitution, el 30 de setiembre de 2006.[11]

Concesión de la medaya

Hai dos protocolos distintos pa la concesión de la Medaya d'Honor. El primeru, y más común, ye la nominación d'un soldáu per parte de los sos superiores na Cadena de mandu, siguida pola aprobación de los rangos cimeros. L'otru métodu ye por aciu una candidatura propuesta pol Congresu de los EE. XX. (órganu oficialmente encargáu de la so concesión); esta candidatura suel tar promovida a pidimientu del candidatu y ye eventualmente aprobada por un Acta especial del Congresu. Sía que non la Medaya d'Honor ye impuesta pol Presidente en representación del Congresu.

=== Evolución de los criterios Varios meses dempués de que'l Presidente Abraham Lincoln roblara'l Resolvimientu Públicu 82, del 21 d'avientu de 1861, una resolución similar foi aprobada pol exércitu. Seis soldaos de la Unión que participaren na captura de la llocomotora Xeneral fueron los primeros soldaos en ser honraos cola distinción. El líder del escuadrón, James J. Andrews, un civil aforcáu de xacíu espionaxe en territoriu confederáu foi escluyíu d'esti grupu. Mientres el s. XIX, munches de les Medayes d'Honor concedíes dir por "salvar la bandera", non tantu por motivos simbólicos como pol so imprescindible función estratéxica. Mientres la Guerra de Secesión nun s'aprobó la concesión de nenguna otra medaya. Los criterios pa la so concesión fueron endurecíos a partir de la primer guerra mundial, y dempués de la 2ª Guerra Mundial munchos de los candidatos tuvieron que conformase cola Cruz per Serviciu Distinguíu, la Estrella de Plata o la Estrella de Bronce.

Mientres la Guerra de Secesión, el Secretariu de Guerra Edwin M. Stanton prometió una Medaya d'Honor a tou integrante del XXVII Reximientu de Maine qu'enllargara la so estancia más allá del periodu establecíu. Arriendes d'ello, munchos soldaos permanecieron cuatro díes más de la cuenta namái pa llograla. Por cuenta de el tracamundiu, Stanton concedió la Medaya d'Honor a los 864 homes qu'integraben esta unidá.[12]

En 1916, decretóse qu'un comité de cinco Xenerales del Exércitu de tierra tenía de supervisar la concesión de cada Medaya d'Honor. La comisión, dirixida por Nelson Miles, suxurió que se retiraren 911 distinciones. Esta midida incluyía a los 864 miembros del XXVII Reximientu de Maine, 29 de los cualos participaren como guardia d'honor nos funerales de Lincoln, 6 civiles -ente ellos, Mary Edwards Walker, la única muyer distinguida con esta condecoración- Buffalo Bill y otros 12 gallardoniaos que la comisión xulgó indignos de tan alta condecoración. La medaya concedida a la Dra. Walker foi restituyida a títulu póstumu pol presidente Jimmy Carter en 1977.[12] La de "Buffalo Bill", en 1989.[13]

A principios del sieglu XX, la Marina concedió Medayes d'Honor por aiciones realizaes en tiempu de paz. Por casu, siete marineros del USS Iowa recibir tres la esplosión d'una caldera, el 25 de xineru de 1904. Otru marín del USS Chicago, John Henry Helms, recibir por salvar al cocineru del barcu, Ishi Tomizi, que taba afogándose. Dempués de la I Guerra Mundial, Richard Byrd y Floyd Bennet recibir como distinción a la so esploración del Polu Norte.[14] El almirante Thomas J. Ryan recibir tres salvar la vida d'una muyer na quema del Gran Hotel de Yokohama (Xapón) de 1923, declaráu tres el gran Terremotu Kantō.[15]


La versión "Cruz Tiffany" de la Medaya d'Honor.

Ente 1919 y 1942, la Marina consideró dos versiones distintes de la Medaya d'Honor, una por valentía n'actos de combate y la otra p'aiciones distinguíes en tiempu de paz. Los datos oficiales difieren, pero xeneralmente conocíase la distinción concedida en tiempu de paz como la "Cruz Tiffany", asina llamada pola empresa que la producía. La "Cruz Tiffany", concedida a partir de 1919, foi una distinción rara ya impopular, en parte por cuenta de la so imposición tantu por aiciones béliques como por actos notables n'otres circunstancies.[16] Arriendes d'ello, en 1942 la Marina d'Estaos Xuníos volvió xunir los dos distinciones nuna sola, la Medaya d'Honor, concedida namái por heroísmu en combate.[17]

Dende l'entamu de la 2ª Guerra Mundial, la medaya foi concedida por "estrema valentía más allá de la llamada del deber n'aición contra un enemigu". D'estos criterios esprende'l fechu de que'l 60% de les medayes concedíes mientres y dempués de la 2ª Guerra Mundial ser a títulu póstumu.[18] El Capitán William McGonagle ye la esceición d'esta regla, al llograr la so medaya a raigañu del incidente del USS Liberty.[19][20]

Discutiniu

Un estudiu encargáu en 1993 pol Exércitu de Tierra d'Estaos Xuníos denuncia discriminación sistemática na concesión d'esta condecoración por motivos raciales y relixosos a lo llargo de la 2ª Guerra Mundial.[21] Entós daquella, nun se concedió nenguna Medaya d'Honor a soldaos de raza negra. Tres una revisión refecha de los archivos, la comisión escoyó y propunxo a dellos condecoraos cola Cruz per Serviciu Distinguíu del Exércitu que los sos actos paecíen-yos merecedores d'una distinción honorífica mayor. Asina, el 13 de febreru de 1997 el presidente Bill Clinton dio la medaya a siete afroamericanos veteranos de la 2ª Guerra Mundial. D'ellos, namái Vernon Baker siguía vivu.[21] Un estudiu similar realizáu sobre miembros asioamericanos del exércitu resultó na concesión de 21 nueves Medayes d'Honor en 2000, honrando al Senador Daniel Inouye xunto a 20 de los japoamericanos miembros del 442 Grupu de Combate de Reximientu.[22] En 2005, el presidente George W. Bush concedió la Medaya d'Honor a Tibor Rubin, sobreviviente xudíu del Holocaustu y veteranu de la 2ª Guerra Mundial, a quien comúnmente se consideraba quitáu de la medaya por causa de la so relixón.[22][23]

Autoridá y privilexos

La tumba d'un soldáu condecoráu cola Medaya d'Honor nel complexu funerario y monumental de Normandía.

La Medaya d'Honor del Exércitu d'Estaos Xuníos foi la primera aprobada por una resolución conxunta del Congresu, el 12 de xunetu de 1862. L'estatutu d'autorización 10/3741 diz lliteralmente:

El presidente puede estremar y conceder nel nome del Congresu una Medaya d'Honor d'un diseñu apropiáu, con llazu y atributos, a la persona que siendo miembru del Exércitu estrémase notablemente pol so gallardía y intrepidez con riesgu de la so vida, más allá de la llamada del deber"[24]

Disposiciones posteriores crearon medayes similares pa otres cañes de les fuercies armaes.

La Medaya d'Honor confier privilexos especiales a los sos receptores. Por llei, los condecoraos ostenten diversos beneficios:[25][26][27]

  • Tou condecoráu cola Medaya d'Honor puede tener el so nome inscritu na Banda de la Medaya d'Honor (Códigu 38/1560). Toa persona que'l so nome apaez nel Rexistru de la Medaya d'Honor recibe un certificáu del Departamentu d'Asuntos Veteranos de los Estaos Xuníos como acreedor d'una pensión especial de 1.027 dólares añadíos a cualesquier otra pensión -militar o de cualesquier índole- de la que pueda gociar como civil. Dende'l 1 d'avientu de 2004 esta pensión ta suxeta a medríes según el costu de la vida.
Balta d'un Medayista d'Honor, nel Campusantu Nacional de Memphis.
  • Los receptores de la Medaya d'Honor tienen derechu a ostentala nel so uniforme.
  • Los receptores reciben beneficios pal tresporte aereu, gracies a la regulación DOD 4515.13-R.
  • Otorgar tarxetes d'identificación especiales, y concédense privilexos de cambéu a los condecoraos y persones económicamente dependientes d'ellos.
  • Los fíos de condecoraos que tean cualificaos pueden ser almitíos nes academies militares de los EE. XX. en condiciones d'almisión menos estrictes.
  • Los militares condecoraos reciben una pensión de retiru un 10% más alta, gracies al códigu 10/3991.
  • Los distinguíos cola Medaya d'Honor dempués del 23 d'ochobre de 2002 reciben una Bandera Medaya d'Honor. El códigu 14/505 establez qu'otros 103 militares que nun la recibieron antes d'esa fecha tamién la reciban.
  • Como toles medayes, el personal retirao puede ostentar la so Medaya d'Honor con ropa civil "apropiada". Les regulaciones tamién especifiquen que los Medayistes d'Honor pueden llevar l'uniforme "llibremente", siempres que sía fora d'actos políticos, comerciales o estremistes; militares retiraos distinguíos con otra medaya namái pueden faelo en determinaes ocasiones.[28][29]

Usos y costumes estraoficiales

  • El saludu militar ye voluntariu pa tolos rangos del exércitu, independientemente del rangu del condecoráu.[30]
  • Los condecoraos son saludaos primero que cualesquier otru militar, independientemente del so grau.

Proteición llegal

Hasta fines de 2006, la Medaya d'Honor yera la única condecoración por servicios militares que taba protexida pola Llei Federal de la imitación o la venta privada. El "Acta de Valor Robáu" de 2005, vixente dende'l 20 d'avientu de 2006, amplía esta proteición a otres distinciones militares.[31] Na actualidá, nin el perxuriu de pallabra o testu, nin la reclamación física feches pa portar una condecoración militar autorizada pol Exércitu o miembros veteranos supón un delitu federal, por llei.[32]

Toles Medayes d'Honor tán concedíes a títulu personal, por reglamentu del Departamentu de Defensa de los EEXX. L'usu desaveniente de la mesma, incluyendo la fabricación o la exhibición pública ensin autorización oficial castigar con penes d'hasta 100.000 dólares y/o prisión d'hasta un añu. Dende'l rediseño de la condecoración, en 1903, rexistróse la patente númberu D37.236 pa evitar llegalmente la fabricación independiente de la medaya. Expirada la patente, el gobiernu federal decretó una llei que ilegaliza la producción, exhibición pública o distribución de la Medaya d'Honor ensin autorización esplícita. Nos EEXX escorrióse a los eventuales violadores d'esta llei. Delles organizaciones de veteranos, según compañíes privaes, dedicáronse a denunciar públicamente a quien declaren falsamente recibir una Medaya d'Honor.[33]

Aplicación de la llexislación

HLI Lordship Industries Inc., una empresa que fabricara Medayes d'Honor, foi eslleida en 1996 por vender 300 Medayes d'Honor falsu, a 75 dólares caúna.[34]

Esi mesmu añu, Jackie Stern, de Lauderdale, Florida, foi xulgáu culpable por llucir una medaya que nun recibiera. En llugar de la sanción de 6 meses de cárcel, un tribunal federal sentenció-y a un añu so llibertá condicional y a escribir una carta de sida a los 171 condecoraos que viven na actualidá; la carta foi publicada nel periódicu llocal.[35]

En 2003, el matrimoniu de Edward y Gisela Fedora fueron acusaos de "venta illexítima d'una Medaya d'Honor". Vendieron les medayes concedíes al marineru Robert Blume (distinguíu por aiciones mientres la Guerra de Cuba) y el Sarxentu Primeru George Washington Roosevelt (condecoráu por aiciones mientres la Guerra de Secesión) a un axente del FBI.[36] Edward Fedora, un empresariu canadiense,[37] foi declaráu culpable y sentenciáu a prisión,[38] el paradoriu de Gisela Fedora ye desconocíu.

Condecoraos cola Medaya d'Honor

Una estatua en Louisville, Kentucky, n'honor a los condecoraos cola Medaya d'Honor del estáu.

En total, concediéronse 3.496 medayes a 3.465 persones distintes.[39][40] 19 homes recibir en dos causes: 14 d'ellos por dos remanes distintos y 5 que recibieron la Medaya d'Honor del Exércitu y la Marina por una mesma aición. Dende'l principiu de la 2ª Guerra Mundial, concediéronse 854 Medayes d'Honor, de les cualos 528 ser a títulu póstumu. En total, 618 d'estes medayes apurriéronse a families de militares cayíos.[18]

La primer Medaya d'Honor foi concedida al soldáu rasu Jacob Parrott mientres la Guerra de Secesión pol papel que desempeñó nel ataque de Andrews. La única muyer que la recibió foi Mary Walker, una ciruxana de la dómina de la Guerra Civil. La so medaya foi-y retirada en 1917 xunto a munches otres condecoraciones concedíes por aiciones non béliques, anque-y foi reintegrada en 1977 pol presidente Carter.[41]

Anque la llexislación vixente (Códigu 10/6241, establecíu en 1918) establez explícitamente que los condecoraos tienen de sirvir nes Fuercies Armaes d'Estaos Xuníos nel momentu de realizar l'actu dignu de condecoración, diéronse delles esceiciones. Por casu, Charles Lindbergh, reservista de les Fuercies Aérees, recibió la so Medaya d'Honor como pilotu civil. El "soldáu desconocíu" británicu tamién recibió una Medaya d'Honor impuesta pol Xeneral Pershing; más tarde (11.11.1921) los ingleses condecoraron la Tumba del soldáu desconocíu d'Estaos Xuníos cola Cruz Victoria, el más altu gallardón concedíu poles Fuercies Armaes britániques. Fora d'estes rares esceiciones, la Medaya d'Honor namái ye concedida a militares de les Fuercies Armaes de los EEXX, anque ser ciudadanu norteamericanu nun ye un prerrequisito. 61 canadienses que fueron miembros del exércitu d'Estaos Xuníos fueron estremaos cola Medaya d'Honor, la mayoría d'ellos por aiciones heroiques mientres la Guerra Civil. Dende 1900, namái s'impunxeron cuatro medayes a ciudadanos canadienses.[42] Mientres la Guerra de Vietnam, Peter C. Lemon foi l'únicu canadiense distinguíu con esta condecoración.[43]


Condecoraos notables

  • Buffalo Bill
  • Samuel Billison
  • Vincent Robert Capodanno
  • Bruce Crandall
  • Daniel Daly
  • Desmond Doss
  • Gary Gordon
  • Adolphus Greely
  • Ira Hayes
  • Daniel Inouye
  • Charles Lindbergh
  • Arthur MacArthur, Jr.
  • Douglas MacArthur
  • Medayes d'Honor de la batalla de Iwo Jima
  • Nelson A. Miles
  • Michael A. Monsoor
  • Audie Murphy
  • Albert H. Rooks
  • Theodore Roosevelt
  • Norman Scott
  • Randy Shughart
  • Oliver Sipple
  • Paul Ray Smith
  • Alexander Vandegrift
  • Leonard Wood
  • John Basilone
  • Giovanni Medina
  • Michael Murphy

Ver tamién

Medal of Honor

Notes

  1. ↑ Boatner, Military Customs and Traditions. and Johnson, The Oxford Companion to American History.
  2. ↑ The Congressional Medal of Honor Society is so named because that is the name it was given in an act of Congress signed into law by President Eisenhower on August 5, 1958 as Title 36, Chapter 33 of the U.S. Code. (See «The Congressional Medal of Honor Society's History». Official Site. Congressional Medal of Honor Society. Consultáu'l 1 d'ochobre de 2006..) The law authorizing the society has since been transferred to Title 36, Chapter 405 of the U.S. Code.
  3. ↑ Office of the Law Revision Counsel. «18USC704(b)». US Code Collection. Cornell Law School. Consultáu'l 20 de xunetu de 2006.
  4. ↑ «Legion of Merit». Awards. Institute of Heraldry. Archiváu dende l'orixinal, el 20 d'agostu de 2006. Consultáu'l 20 d'agostu de 2006.
  5. ↑ U.S. Army Center of Military History. «The Badge Of Military Merit/The Purple Heart». Archiváu dende l'orixinal, el 18 de xunetu de 2006. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006.
  6. ↑ Foxfall Medals. «Certificate of Merit». Consultáu'l 25 de xunetu de 2006.
  7. ↑ «Designation of the Medal of Honor Flag». US Code.gov. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de xunetu de 2006. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  8. ↑ «Special Forces veteran's escurre leads to new Medal of Honor flag». Army News Service. Archiváu dende l'orixinal, el 11 de xineru de 2006. Consultáu'l 24 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  9. ↑ «Medal of Honor Flag». The Institute of Heraldry. US Army. Archiváu dende l'orixinal, el 11 de setiembre de 2006. Consultáu'l 21 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  10. ↑ Cramer, Eric W. (29 de marzu de 2005). «First Medal of Honor flag to be presented». Army News Service. US Army. Archiváu dende l'orixinal, el 21 de xunetu de 2006. Consultáu'l 21 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  11. ↑ «"Old Ironsides" Hosts Medal of Honor Recipients». Navy Newsstand. US Navy. Archiváu dende l'orixinal, el 8 d'ochobre de 2006. Consultáu'l 1 d'ochobre de 2006. (n'inglés)
  12. 1 2 Sterner, C. Douglas. «The Purge of 1917». homeofheroes.com. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  13. ↑ «The Medal's History». Medal of Honor Society. Archiváu dende l'orixinal, el 1 de payares de 2006. Consultáu'l 18 d'ochobre de 2006.
  14. ↑ «Floyd Bennett». Arlington National Cemetery. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  15. ↑ «Medal of Honor Recipients, Interim Awards 1920–1940». Center for Military History. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  16. ↑ Tillman, Barrett (2003). Above and Beyond: The Aviation Medals of Honor. Washington, D.C.: Smithsonian Institution Press, páx. 3. (n'inglés)
  17. ↑ «Types of the Medal of Honor: 1862 To Present». Navy Medal of Honor (1913). Congressional Medal of Honor Society. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  18. 1 2 «Medal of Honor Statistics». Center for Military History. US Army (mayu de 2003). Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  19. ↑ «USS Liberty». National Security Agency, Central Security Service (xunetu de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 4 d'agostu de 2004. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. audiu and transcripts
  20. ↑ «USS Liberty». Naval Historical Center. Archiváu dende l'orixinal, el 24 de xunetu de 2006. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. audiu and transcripts (n'inglés)
  21. 1 2 «WWII African American MOH recipients». Center for Military History. US Army. Consultáu'l 20-07-2006 (n'inglés).
  22. 1 2 Williams, Rdui (19 de mayu de 2000). «21 Asian American World War II Vets to Get Medal of Honor». American Forces Press Service News Articles. Department of Defense. Consultáu'l 21 de xunetu de 2008. (n'inglés)
  23. ↑ «Tibor Rubin». Jewish Virtual Library. Consultáu'l 21 de xunetu de 2008. (n'inglés)
  24. ↑ «Sec. 3741. Medal of honor: award». Washington Watchdog. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  25. ↑ «Medal of Honor Recipients». Tricare. Archiváu dende l'orixinal, el 16 de payares de 2006. Consultáu'l 24 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  26. ↑ «Navy & Marine Corps Awards and Decorations: Medal of Honor». usmilitary.about.com. Consultáu'l 24 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  27. ↑ «Special Benefits and Allowances Table». Dept. of Veterans Affairs. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xunetu de 2006. Consultáu'l 24 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  28. ↑ «Ribbon and Rosette». homeofheroes.com. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  29. ↑ «Army Uniform Regulations AR 670-1 3 Feb 2005 Section 30-5 and 30-6 p.339». Department of the Army. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de xunetu de 2006. Consultáu'l 24 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  30. ↑ Considérase apropiáu saludar a un Medayista d'Honor cuando n'otros casos sería desaveniente, por casu el saludu d'un oficial en formación o dientro d'una formación; anque'l so usu nun ta universalmente prescritu. Sobre esto, vease que nin Army Regulation 600-25 (n'inglés) nin Navy Regulations Chapter 12 Archiváu el 14 de xineru de 2009 na Wayback Machine. (n'inglés) menten esta esceición. Cuando se saluda ye esta circunstancia, considérase que'l superior en rangu ta saludando a la Medaya en sí mesma, y non al so portador.
  31. ↑ «S. 1998: Stolen Valor Act of 2005». 109th U.S. Congress (2005–2006). GovTrak.us. Consultáu'l 8 de marzu de 2007. (n'inglés)
  32. ↑ 18 U.S.C. 704
  33. ↑ Chozick, Amy. «Veterans' Web Sites Expose Pseudo Heroes, Phony Honors». Wall Street Journal. Consultáu'l 20 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  34. ↑ «Company fined for selling fake Medals of Honor». US News. CNN. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de febreru de 2006. Consultáu'l 21 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  35. ↑ «Florida Man wears medal without Honor». US News. CNN. Consultáu'l 30 de setiembre de 2006. (n'inglés)
  36. ↑ «Defendants Charged With Conspiracy to Sell Several Congressional Medals of Honor». Federal Bureau of Investigation (9 de xunetu de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 13 de xunetu de 2003. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  37. ↑ Associated Press (9 de xunetu de 2003). «Man Charged With Selling Medals of Honor». WHEC-TV 10 Rochester, NY. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  38. ↑ «Honoring Our Veterans». Federal Bureau of Investigation (28 de mayu de 2004). Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  39. ↑ «The Congressional Medal of Honor Society's History». Official Site. Congressional Medal of Honor Society. Consultáu'l 1 d'ochobre de 2006. (n'inglés)
  40. ↑ «Marines Awarded the Medal of Honor». US Marine Corps. Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xunetu de 2007. Consultáu'l 20 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  41. ↑ «Mary Edwards Walker». Women in History. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de marzu de 2010. Consultáu'l 23 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  42. ↑ «Canada honours winners of top U.S. medal». CBC News. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de mayu de 2007. Consultáu'l 20 de xunetu de 2006. (n'inglés)
  43. ↑ «Thousands of Canadians, including a Medal of Honor winner, served with the U.S. military in Vietnam». Veterans With a Mission. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de mayu de 2007. Consultáu'l 20 de xunetu de 2006. (n'inglés)

Enllaces esternos


Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.