| Mar de Pechora | |
|---|---|
 | |
| Situación | |
| País |  Rusia |
| Tipu | mar |
| Parte de | Mar de Barents |
| Coordenaes | 69°45′N 54°00′E / 69.75°N 54°E |
  Mar de Pechora Mar de Pechora (Rusia) | |
| Datos | |
| Fondura | 210 m |
 | |
El mar de Pechora (dacuando golfu de Pechora) (en rusu, Печорское море, o Pechórskoye more), ye un pequeñu mar alcontráu frente a les mariñes siberianes del noroeste de Rusia, un brazu del mar de Barents, na parte sureste.
Alministrativamente pertenez a Nenetsia, distritu autónomu del óblast de Arjángelsk.
Xeografía
El mar de Pechora llinda al este coles mariñes occidentales de la islla Vaygach y la península Yugorsky, al oeste cola islla Kolgúyev, al sur cola mariña continental de Nenetsia y al norte cola mariña sur de la islla meridional del archipiélagu de Nueva Zembla. Comunica col mar de Kara por dos estrechos, que bordien Islla Vaygach: al norte'l estrechu de Kara y al sur l'estrechu Yugorsky.
El mar de Pechora ye un mar someru, bien pocu fondu, con una fondura media de namái 6 m (el puntu más fondu algama 210 m). Na parte meridional del mar cuerre escontra l'este la corriente Kolgúyev». Hai delles islles cercanes a la mariña, siendo la más grande la islla Dolgiy. El principal ríu que desagua nesti mar ye'l ríu Pechora, unu de los ríos más llargos de Rusia (1.998 km).
El mar de Pechora atópase bloquiáu pol xelu flotante de payares a xunu.
Historia
Históricamente, primero que'l mar de Barents fuera nomáu como tal, el mar de Pechora yá tenía nome. El restu del actual mar de Barents conocíase entós como mar de Múrmansk («Múrmanskoye more»).
El mar de Pechora utilizóse como puntu de partida de la esploración de l'hasta entós desconocida mar xelada que s'estendía al este. El primer viaxe del que se tien constancia al traviés del mar de Pechora foi fechu pol antiguu esplorador rusu Uleb, qu'en 1032 partió dende Nizhny Nóvgorod crució'l mar de Pechora y travesó l'estrechu Yugorsky escontra'l mar de Kara.
Los pomor rusos, el pueblu habitante de les mariñes del mar Blanco, famosos navegantes qu'inclusive compitieron colos viquingos, esploraron esti mar y la mariña de Nueva Zembla dende'l sieglu XI. La primer llinia de navegación del Árticu, la Gran Ruta Mangazea, dende'l mar Blanco al golfu del Obi y el golfu de Yeniséi empezó a funcionar a finales del sieglu XVI. Esta llinia abrió'l camín a les riqueces de Siberia y funcionó hasta 1619, cuando foi cerrada por razones militares y polítiques, por mieu a la posible penetración de los europeos en Siberia.
Anguaño esiste una cierta cantidá de perforaciones petroleres nel mar de Pechora, nos campos petroleros de Dolginskoye y Prirazlomnoye. L'impautu ecolóxicu negativu d'esta esplotación industrial na mariña del mar Pechora ye bastante intensu.
Referencies
Les referencies del artículu na Wikipedia inglesa, toes n'inglés, son :
- Encyclopedia Britannica.
- Fauna bentónica & 2.
- Campos petroleros.
- Puntes y cordales de xelu: .
- Impautu humanu na estabilidá de la mariña nel mar Pechora: .
- Leonid Sverdlov, (Miembru de la Sociedá Xeográfica Rusa), Russian Naval Officers and Geographic Exploration in Northern Russia..
- C. Raymond Beazley, The Russian Expansion Towards Asia and the Arctic in the Middle Ages (to 1500). The American Historical Review.
Referencies
Enllaces esternos
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Mar de Pechora.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q217501- Multimedia: Pechora Sea