Makarios III
1. Presidente de Xipre 28 febreru 1973 - 31 agostu 1977 - Spyros Kyprianou → Eleiciones: eleiciones presidenciales de Xipre de 1973 1. Presidente de Xipre 28 febreru 1968 - 28 febreru 1973 Eleiciones: eleiciones presidenciales de Xipre de 1968 1. Presidente de Xipre 16 agostu 1960 - 28 febreru 1968 Eleiciones: eleiciones presidenciales de Xipre de 1959 Arzobispo de Nova Justiniana y Todo Chipre (en) 18 setiembre 1950 - 3 agostu 1977 ← Makarios II - Chrysostomos I of Cyprus (es) → obispu 1948 - 1956 Diócesis: Metrópolis de Kition y Exarcado de Lárnaca y Lefkara (en)
Vida
Nacimientu	Pano Panagia (es) [1], 13 d'agostu de 1913[2]
Nacionalidá	Xipre
Muerte	Nicosia, 3 d'agostu de 1977[2] (63 años)
Sepultura	Monasterio de Kikkos (es)
Causa de la muerte	infartu de miocardiu
Estudios
Estudios	Universidá d'Atenes 1942) títulu de grau : teoloxía Universidá de Boston 1948) : teoloxía Pancyprian Gymnasium (en)
Llingües falaes	griegu modernu
Oficiu	políticu, clérigu, diáconu
Participante conferencia de Bandung (es)
Premios	ver Orde del Nilu Gran Cruz, clas especial, del Méritu de La República Federal d'Alemaña
Creencies
Relixón	cristianismu ortodoxu
Partíu políticu	ensin valor

Michaíl Christodulu Muskos (en griegu: Μιχαήλ Χριστοδούλου Μούσκος; Panagía, Pafos, Xipre, 13 d'agostu de 1913 – Nicosia, 3 d'agostu de 1977), llamáu Makarios III na so función eclesiástica, foi un líder grecochipriota, arzobispu y primáu de la Ilesia Ortodoxa Chipriota y primer presidente de la República de Xipre.

Infancia y Mocedá

Fíu d'un pastor de cabres, en 1926 ingresó como noviciu nel Monesteriu Ortodoxu de Kikkos, cuntando con 13 años d'edá. A los 20 años foi unviáu a Nicosia, al Gimnaso Panchipriota, ónde completó la so educación secundaria en 1936. Foi ordenáu diáconu en 1938, y establecióse mientres los cinco años siguientes n'Atenes pa cursar estudios de Teoloxía y Lleis na Universidá d'Atenes, graduándose en 1942. En 1946 foi ordenáu sacerdote de la Ilesia Ortodoxa Chipriota.

Cursó estudios avanzaos na Universidá de Boston, d'onde volvió en 1948, cuando foi nomáu obispu de Kition y tomó el nome de Makarios.

Enosis y EOKA

El 18 de setiembre de 1950 foi escoyíu arzobispu y primáu en sustitución de Makarios II. Esti nomamientu non yá convertir en cabeza de la Ilesia Ortodoxa Chipriota sinón en etnarca, líder nacional de facto de la comunidá grecochipriota.

Balta de Makarios en Tróodos.

Entós daquella, y dende 1878, la islla de Xipre yera colonia del Imperiu Británicu, que la convirtiera nel so centru d'operaciones con rellación a Oriente Mediu.

Mientres la década de 1950 Makarios convertir nuna figura popular ente los grecoxipriotes y, como munches figures públiques de la so comunidá na dómina, foi un decidíu partidariu y unu de los principales abogaos de la enosis (unión de Xipre con Grecia), calteniendo llazos estrechos col Gobiernu griegu. N'agostu de 1954, a solicitú de Makarios, Grecia empezó a sofitar ante la ONX la realización d'un plebiscitu basáu nel principiu d'autodeterminación pa los xipriotes. Atopar cola oposición de les autoridaes coloniales britániques.

En 1955 formóse la organización pro-enosis Ethniki Organosis Kyprion Agoniston (Organización Nacional de Combatientes Chipriotes). El EOKA yera un típicu movimientu independentista de la dómina. Makarios compartía la so plataforma política y conocía al so líder, el políticu y soldáu griegu Georgios Grivas, pero'l so grau d'implicación nun ta claru. Na so vida posterior Makarios negó categóricamente tar arreyáu na resistencia violenta del EOKA.

Esterior de la tumba de Makarios en Tróodos.

Exiliu y Taksim

A finales de 1955 les autoridaes coloniales britániques reforzaron les lleis anti-sedición pa evitar manifestaciones, pero Makarios siguió demandando l'autodeterminación de Xipre. Metanes una tirante situación, el gobernador británicu John Harding abrió conversaciones p'aldericar el futuru de la islla, pero éstes rompiéronse a principios de 1956 ensin llegar a nengún alcuerdu. Los británicos ufiertaben autogobiernu a la mayoría griega y Makarios aceptar en principiu, pero pidía unes garantíes que los británicos nun taben dispuestos a dar.

Aquel día Makarios foi identificáu como cercanu a la insurxencia. Foi deteníu nel Aeropuertu de Nicosia acusáu d'afalar y de caltener contautu colos grupos clandestinos de lliberación. El 9 de marzu de 1956 ye exiliáu por fuercia como «convidáu» del gobernador y comandante en xefe de les islles Seixeles, William Addis, en dichu archipiélagu del Océanu Índicu.

A finales la década la comunidá turcochipriota empezó a promover la idea de la Taksim (partición) como contrapartida a la enosis. La comunidá turcochipriota tarrecía que nun Xipre independiente y controláu pola comunidá grecochipriota seríen escorríos y que, poro, la so seguridá na islla solo podía ser garantizada so la soberanía británica o turca. La disputa ente dambes comunidaes agafóse.

Un añu dempués, Makarios foi lliberáu pero entá tenía prohibíu tornar a Xipre. Dirixir a Atenes, onde foi calurosamente recibíu, y dende ende siguió trabayando pola enosis los siguientes dos años. Sol gobiernu de Konstantinos Karamanlis fuéronse relaxando les presiones de Grecia pa favorecer la independencia chipriota.

Les negociaciones de 1958 terminaron col Alcuerdu de Zúrich como base a un tratáu d'independencia, y Makarios foi convidáu a Londres en 1959 pa concretar los detalles. Makarios negar a participar por cuenta de la so preferencia pola enosis, pero finalmente foi persuadíu poles autoridaes griegues y britániques. El 1 de marzu, l'arzobispu tornó a Nicosia siendo clamorosamente recibíu pol ensame.

Nes eleiciones presidenciales del 13 d'avientu de 1958, l'arzobispu Makarios venció por dos tercios de los votos al abogáu John Clerides, padre del futuru presidente y aliao de Makarios, Glafcos Clerides.

Primatura y presidencia

El 16 d'agostu de 1960 la bandera británica foi arriada per última vegada en Nicosia y Makarios tomó posesión como presidente exerciendo una política moderada, cultivando les bones rellaciones tantu con Grecia como cola vecina Turquía y estremándose nel Movimientu de Países Ensin Alliniar (MPNA).

En marzu de 1961 Xipre foi almitíu como miembru de la Mancomunidá de Naciones y Makarios representó a la islla na conferencia de primeros ministros de dicha mancomunidá. Tamién asistió en Belgráu a la conferencia del MPNA.

Problema de Xipre

Reelixíu en dos causes más (febreru de 1968 y 18 de febreru de 1973), sobrevivió a cuatro intento d'asesinatu y a un golpe d'Estáu en 1974 auspiciado pola Dictadura de los Coroneles de Grecia, que va derivar na invasión turca a la islla.

Unu de los intentos d'asesinatu que sufrió Makarios foi'l 8 de marzu de 1970 a les 7 de la mañana. Nesa oportunidá, al desapegar nun helicópteru dende l'arzobispáu con destín al Monesteriu de Malrhaeras, recibió disparos dende'l techu del Ximnasiu Panchipriota. El pilotu foi seriamente mancáu pero pudo aterrizar nun escampleru próximu. Makarios resultó ilesu. Seis grecoxipriotes fueron deteníos, trés d'ellos policías.^[3]

Makarios fuxó escontra Londres el 16 de xunetu de 1974, vía monesteriu de Kikkos y depués Pafos, mientres los golpistes anunciaben que morriera. Retornó pa reasumir el so cargu'l 7 de payares del mesmu añu. Sufrió un ataque cardiacu n'abril de 1977 y, tres un segundu ataque, muerre en Nicosia el 3 d'agostu de 1977.^[4]

Referencies

Ver tamién

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Makarios III.
• Ilesia Ortodoxa Chipriota o Ilesia Autocéfala Ortodoxa de Xipre *

República de Xipre