Luscinia svecica

Luscinia svecica; papuazul
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Muscicapidae
Xéneru:	Luscinia
Especie:	Luscinia svecica; (Linnaeus, 1758)
Distribución
Subespecies
	L. v. svecica; L. v. cyanecula; L. v. namnetum; L. v. kobdensis; L. v. volgae; L. v. pallidogularis; L. v. azuricollis; L. v. tianshanica; L. v. magna; L. v. lurestanica; L. v. abbotti;
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. El papuazul^[2] (Luscinia svecica) ye una pequeña especie d'ave paseriforme de la familia Muscicapidae. Bien escondidizo, el pechiazul ye bien dau a caminar pel suelu, sobremanera les femes. Ye insectívoru. El machu presenta un carauterísticu coloríu azul nel pechu.

Descripción

El pechiazul presenta un tamañu similar al del raitán, d'ente 13 a 14 cm y alredor de 20 gramos de pesu, de figura espodada. Les sos pates y el picu son bien finos, de color gisáceo ozcuro. Los güeyos son de color negru.

Nel so plumaxe, como'l so propiu nome indica la principal carauterística ye una mancha azul que va dende'l gargüelu hasta'l pechu, n'ocasiones presentando una manchita blanca en mediu dependiendo de la subespecie, pero terminando siempres nuna fina franxa de plumes negres y otra franxa más estendida escontra'l banduyu de color castañu anaranxáu.

Fema.

Esti pintorescu pechu representa la gran diferencia ente los exemplares machos y femes, esistiendo por tantu un claru dimorfismu sexual, siendo les femes muncho menos llamatives y vistoses. En cuanto al restu del plumaxe, les partes más clares son primero unes franjitas ablancazaes o amarellentaes que suelen tar bien estremaes y que van dende la parte cimera del picu cruciando sobre los güeyos y siguiendo un pocu más la so trayeutoria, segundu'l banduyu y finalmente la cara que son de tonos grises y marrones ablancazaos, anque la cara ye abondo menos clara. Tocantes a la cabeza, ye marrón d'un tonu bien escuru al igual que'l llombu y les ales, tamién escures pero daqué más clares que la cabeza. Bien carauterísticu ye tamién el plumaxe de la cola, siendo les puntes de color negru, ente que les partes cimeres de la mesma son de color naranxa o colloráu anaranxáu.

Taxonomía

El pechiazul tuvo clasificáu mientres enforma tiempu dientro de la familia Turdidae pero que darréu foi movida y clasificada na familia Muscicapidae. La traducción lliteral de Luscinia svecica (llatín) ye "el ruiseñor suecu".^{[ensin referencies]}

Cuenta con unes 11 subespecies reconocíes nun principiu, anque los espertos non se completamente d'alcuerdu pa certificales toes. Dellos ornitólogos consideren qu'a pesar d'esistir clares diferencies nel aspeutu y plumaxe de les distintes poblaciones del pechiazul, toes elles son en realidá la mesma especie y nun ye necesariu estremala en distintes subespecies o cuantimenos non en tantes. Sicasí, nun son pocos los estudios xenéticos que según otros ornitólogos certifiquen la necesidá d'una clasificación más específica.^[3]

Ilustración onde se repara la diferencia ente dos subespecies.

Les subespecies a priori bautizaes, son les siguientes:

L. v. svecica
L. v. cyanecula
L. v. namnetum
L. v. kobdensis
L. v. volgae
L. v. pallidogularis
L. v. azuricollis
L. v. tianshanica
L. v. magna
L. v. lurestanica
L. v. abbotti

Distribución

El pechiazul distribúise por llatitúes ártiques y septentrionales del paleárticu, ocupando toa una franxa que va dende Escandinavia hasta Asia ya inclusive Alaska, y alcontrándose de forma bien estazada nos hábitats fayadizos d'Europa central y occidental, pero ensin llegar a superar llatitúes inferiores a los 37º N. Non asina, tratase d'una especie d'aves migratories, polo que suel envernar nel sur d'España ya Italia, en países del sur d'Asia como la India, ya inclusive en delles zones del norte d'África.^[4]

Hábitat

Na dómina de cría habiten l'altu monte, desenvolviéndose perfectamente sobre los 1000 y 2000 metros d'altitú o inclusive más. Habita en banzaos o zones húmedes según nes sos proximidaes, en montes d'abeduriu y sauce, espacios con carbes como'l piornu o'l uz, xeneralmente en terrenes próximos a pradera abiertes y con ciertu grau de mugor o encharcamiento, pero casi siempres con abondosu maleza, yá seya cerca de ríos, regueros o llagunes, pudiendo apaecer tamién en marismes que presenten una óptima vexetación mientres la migración ya ivernada.

Nutrición

Ye una ave insectívora polo que básicamente aliméntase de los inseutos qu'atrapa, xeneralmente dende les escamplaes o posaderos de zones encharcadas, concretamente, aliméntase de pequeños coleópteros, inseutos acuáticos, dípteros, lepidópteros, lo mesmo que de canesbes, etc., tamién puede inxerir ciertos frutos d'arbustos monteses, y en seronda consume delles granes.

Voz

Multimedia: Oyer el cantar de Luscinia svecica

Presenta un trino estensu, agudu y melodiosu, siendo variáu anque non demasiáu ellaboráu. N'ocasiones emite un cantu d'imitación.^[5] El pechiazul canta sobremanera pela mañana tempranu y cuando empieza a escurecer. La voz d'alerta suena como una especie de tac caltriante.

Reproducción

Luscinia svecica cyanecula

Nidifican en fasteres de sierres y montes construyendo'l nial nel suelu usualmente non lloñe de l'agua. Polo xeneral añeren so un arbustu o próximos a la base d'este, tamién ente la trupa vexetación. A mediaos de mayu produzse la puesta, que consta d'unos 5 o 7 huevo de color verde en tonu azuláu con manches o finos llixos acolorataos. Tres la incubación que dura unos dos selmanes y que ye realizada conxuntamente en veces ente la madre y el padre, nacen los pollos, que pueden volar al mes de salir del güevu.

Población

Según los estudios realizaos por BirdLife International nel añu 2000, la población d'esta especie n'Europa podría tar ente les 880 000 y 2 400 000 pareyes. Ente que la población de pechiazul que cría n'España envalórase que podría ser alredor d'unes 9000 o 12 800 pareyes, según F. Purroy en 1997. Anque mientres la invernación el númberu d'estes aves aumenta considerablemente n'España.

Referencies

↑ BirdLife International (2004). Luscinia svecica. 2006 Llista Roxa d'Especies Amenazaes IUCN. IUCN 2006. Consultáu'l 18 Febreru 2011.
↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
↑ The Authors Journal compilation. «Molecular and phenotypic divergence in the bluethroat (Luscinia svecica).» (inglés). Blackwell Publishing Ltd. Consultáu'l 25 d'agostu de 2008.
↑ C.B.C., S.L.. «Luscinia svecica (Linnaeus, 1758)» (castellanu). Ministeriu de Mediu Ambiente. Gobiernu d'España.. Consultáu'l 27 d'agostu de 2008.
↑ M. Metzmacher (2008) les Grillons, muses de la Gorgebleue à miroir blanc (Luscinia svecica cyanecula)? Parcs & Réserves, 63: 17-19.

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] BirdLife International (2004). Luscinia svecica. 2006 Llista Roxa d'Especies Amenazaes IUCN. IUCN 2006. Consultáu'l 18 Febreru 2011.

[25371c05886d508f0bd3b89319c1e188ec3c8883-2] URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.

[3] The Authors Journal compilation. «Molecular and phenotypic divergence in the bluethroat (Luscinia svecica).» (inglés). Blackwell Publishing Ltd. Consultáu'l 25 d'agostu de 2008.

[C-4] C.B.C., S.L.. «Luscinia svecica (Linnaeus, 1758)» (castellanu). Ministeriu de Mediu Ambiente. Gobiernu d'España.. Consultáu'l 27 d'agostu de 2008.

[metzmacher-5] M. Metzmacher (2008) les Grillons, muses de la Gorgebleue à miroir blanc (Luscinia svecica cyanecula)? Parcs & Réserves, 63: 17-19.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]