Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Lupus Servatus
abá

Vida
Nacimientu Arquidiócesis de Sens (es) Traducir, 805[1]
Nacionalidá Imperiu carolinxu
Muerte Ferrières-en-Gâtinais, 862[1] (56/57 años)
Estudios
Llingües falaes llatín[2]
Llatín medieval
Alumnu de Rabano Mauro (es) Traducir
Profesor de Erico de Auxerre
Oficiu teólogu, filósofu, escritor
Creencies
Relixón Ilesia Católica
Orde relixosa Orde de San Benitu
Cambiar los datos en Wikidata

Loup de Ferrières, llamáu Loup Servat, Lupus Servatus, Servatus Lupus o Lope de Ferrières, (Ferrières, h. 805 - 862), eclesiásticu francu, abá de l'Abadía de San Pedro y San Pablo en Ferrières-en-Gâtinais, nel departamentu francés de Loiret.

Biografía

Nacíu escontra 805 en Ferrières, diócesis de Sens, foi alumnu de l'Abadía de Saint-Pierre de Ferrières. A la edá de 25 años, l'abá Alderico de Le Mans unviar a estudiar teoloxía más allá del Rin, a l'Abadía de Fulda, onde amás impartió cursos de lletres que-y dieron gran celebridá. Conoció ellí amás a Rabano Mauro y a Eginardo, sabios de gran sonadía.

La so bona reputación, que lo precedió a la so vuelta a Ferrières, valió-y el favor de la emperatriz Judith de Baviera, quien lo nomó preceptor del fíu de Luis el Piadosu, futuru Carlos el Calvo, pal cual representó siempres una cierta autoridá. Tres la so designación como abá de Ferrières, el monesteriu aportó unu de los faros de la ciencia y la civilización europea. Desenvolvió la copia de testos antiguos de los principales autores llatinos y griegos, fixo correxir un Pliniu'l Mozu mal trescritu y unvió a Roma unos testos traducíos de Suetonio y de Quintu Curcio. Atropó una biblioteca importante na so abadía adquiriendo numberosos manuscritos orixinales y copiando (de cutiu correxíos) manuscritos tomaos d'otros monesterios de Tours, Fulda y Prüm y d'amigos como Eginardo, Wenilon de Sens, Reginbert de Reichenau y Marcward de Prüm), y tamién d'espíritos brillosos como l'abá Altsigus de York o'l papa Benedicto III.

Foi fechu prisioneru[3] el 14 de xunu de 844 nel cursu d'una batalla cerca d'Angoulême ente Pipino II d'Aquitania y un exércitu unviáu en refuerzu de Carlos el Calvo, que asediaba Toulouse. L'abá de Ferrières tuvo enforma tiempu aislláu hasta que pudo trate llibre. N'avientu de 844 los sos resoluciones contra los nobles qu'arrampuñaben los bienes de la ilesia nel sínodu d'obispos de Francia occidental en Ver-sur-Launette nun fueron aceptaes pol rei Carlos el Calvo, quien les atopó demasiao radicales.

Tuvo un papel preponderante como teólogu agustiniano y organizador de la Ilesia de Francia, y asistió en 853 al Conciliu de Soissons. Gran lletráu y namoráu de l'antigüedá grecollatina clásica, ye de cutiu consideráu un precursor del Humanismu del Renacimientu o cenciellamente un prehumanista.[4] Contribuyó descomanadamente a la copia y espardimientu de los testos antiguos de los principales autores grecollatinos, lo que dexó faer alicar les lletres antigües. Tuvo como alumnu a Heiric d'Auxerre, unu de los cuatro grandes maestros de la escuela monástica de l'Abadía de Saint-Germain d'Auxerre.

Obres

  • Epistulae
  • Vita S. Wigberti
  • Liber de tribus quaestionibus
  • Vita Maximini episcopi Trevirensis
  • Hymni

Bibliografía

  • Correspondance (2 vol., 1927, rééd. 1935, 1964), trad. de L. Levillain, ed. Les Belles Lettres, col. Classiques français du Moyen Âge.
  • Lettres de Servat Loup abbé de Ferrières. Testu, notes ya introducción de Georges Desdevises du Dézert. Paris, Vieweg, 1888.
  • Vie de saint Maximin de Trèves
  • Livre sur les trois questions
  • Epistolarum liber, nunc primùm in lucem aeditus Papirij Massoni beneficiu atque opera por Marc Ory, Paris, 1588.
  • Jeanine Pingot Bonnefoy, Jean Vezin, Loup de Ferrières, personnage énigmatique, éditions Paradigme
  • Oliver Münsch, Der Liber legum des Lupus von Ferrières, Peter Lang, Francfort, 2001.

Enllaces esternos

Notes y referencies

  1. 1 2 Afirmao en: International Standard Name Identifier. ISNI: 0000000121178658. Data de consulta: 16 ochobre 2015.
  2. ↑ Afirmao en: Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. Llingua de la obra o nome: italianu. Editorial: SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
  3. ↑ Laurent Theis, L'héritage des Charles - De la mort de Charlemagne aux environs de l'an mil, 1990, p.46
  4. ↑ Ver el § Aux environs de Tours
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.