Lucius Amelius Paullus
senador romanu valor desconocíu - valor desconocíu Cónsul romanu 182 edC - 182 edC edil (es) pretor (es) censor romano (es)
Vida
Nacimientu	Antigua Roma, circa 228 de edC[1]
Nacionalidá	Antigua Roma
Muerte	Antigua Roma, 160 de edC[1] (67/68 años)
Familia
Padre	Lucio Emilio Paulo
Madre	valor desconocíu
Casáu con	Papiria Masonia [2]
Fíos/es	Aemilia (en) Aemilia (en) Aemilia (en) Escipión Emiliano (es) [3] Quinto Fabio Máximo Emiliano (es) [3]
Hermanos/es	Emília Marco Livio Druso Emiliano (es) [4]
Pueblu	Emilios Paulos (es)
Estudios
Llingües falaes	llatín
Oficiu	políticu de l'Antigua Roma, militar de l'Antigua Roma, oficial de ejército (es)
Serviciu militar
Cuerpu militar	Exércitu romanu
Graduación	oficial
Lluchó en	Tercer Guerra Macedonia

Lucius Aemilius Paullus (circa 228 de edC, Antigua Roma – 160 de edC, Antigua Roma) foi un cónsul de la República romana, fíu del consular Marcu Emiliu Paulu.

Escoyíu cónsul per primer vegada, nel 219 e.C. xunto a Marcu Liviu Salinator. Foi unviáu escontra los ilirios, que se llevantaren de nuevu n'armes col mandu de Demetriu; na Segunda Guerra Ilírica.

Paulu ganólo ensin nenguna dificultá: tomó'l puertu de Pharos, y sometió a Demetriu a acosu talu, qu'obligó a ésti a fuxir a la corte de Filipu V de Macedonia. Por estos servicios, Paulu llogró un trunfu al so regresu a Roma, pero foi lleváu a xuiciu xunto col so collaciu Marcu Liviu Salinator, col argumentu de que nun se partieron equitativamente'l botín ente los soldaos. Salinator foi condergáu, y Paulu foi absueltu con dificultá.^[5]

En 216 e.C., mientres la Segunda Guerra Púnica, Emiliu Paulu foi cónsul per segunda vegada con C. Terencio Varrón. Comandó'l mayor exércitu romanu aconceyáu hasta la fecha al par de Varrón, col que se turnaba diariamente'l mandu de les tropes. El mandu correspondió a Varrón mientres la batalla de Cannas, la cual llibróse en contra del conseyu de Paulo; y él foi unu de los munchos romanos pernomaos que perecieron na batalla, negándose a abandonar el campu de batalla, cuando un tribunu ufiertó-y el so caballu.

L'heroísmu de la so muerte ye cantáu por Horaciu.

Paulo foi unu de los pontífices (Liv. XXIII. 21).

Foi mientres tola so vida un partidariu acérrimu de l'aristocracia, y foi soportáu al so segundu consuláu por esta últimu fraición pa compensar la influencia de los plebeyos de Terenciu Varrón. Él caltuvo tolos principios tradicionales de los patricios, de los que tenemos un exemplu nos fechos rellataos por Valeriu Máximu.

El Senáu siempres miró con barruntu la introducción de cualesquier nuevos ritos relixosos na ciudá, y, en consecuencia ordenó nel primer consuláu de Paulu la destrucción de los santuarios d'Isis y Serapis, que fueren alzaos en Roma. Pero por cuenta de que nengún trabayador atrevíase a tocar los edificios sagraos, el cónsul refundió a un llau la so toga praetesta, apoderóse d'un hachu, y rompió les puertes d'unu de los templos.

Foi padre de Luciu Emiliu Paulu Macedoniu, y la so fía Emilia Tercia casó con Escipión l'Africanu.

Fixo investigaciones nel campu de la medicina y de la teunoloxía militar, onde collaboró nel desenvolvimientu del trabucu o trebuchet.

Referencies