Les llingües (flexives) son un tipu de llingua sintética flexiva. Son aquelles llingües que caractericense por unu enclín a incluyir muncha información en sufixos o prefixos por aciu la flexón de delles pallabres. Estremase de les llingües sintétiques aglutinantes porque emplega menos morfemes pa les inflexones o pol so enclín a fundir munchos morfemes de tala forma que sía bien difícil estremar unos d'otros.
Nes llingües flexives, un afixu suel reflexar sincréticamente dos o más categoríes gramaticales. Por casu, nos verbos del castellán la terminación -mos indica que se trata d'una forma de la 1ª persona plural ya indica que'l verbu ta en presente. En llatín, por casu, el sufixu flexivo de los axetivos -ōrum indica tanto'l casu xenitivu, como en númberu plural, como'l xéneru preferentemente masculín o neutru (por tantu un únicu sufixu reflexa hasta trés categoríes coles mesmes).
- Les llingües qu'escarecen de flexones o que tienden a tener poques flexones son les llingües aislantes (dacuando llamaes tamién llingües analítiques).
- Otros tipos de llingües, dependiendo tamién de les sos traces morfosintáctiques, son les llingües aglutinantes, les llingües polisintétiques que polo xeneral dexen la incorporación.
Un bon exemplu del contraste ente estos dos tipos de llingües son l'inglés antiguu (flexivo) y l'inglés d'anguaño, muncho más analíticu.
Exemplos de llingües flexives
Les llingües indoeuropees son el principal exemplu de llingües sintétiques altamente flexives, ente elles puen citase dellos grupos particulares:
