 Llingua de Señes Peruana | |
|---|---|
| Faláu en |  Perú |
| Falantes | 675.000 |
| Familia | Llingües de señes basaes en LSF |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | prl |
| ISO 639-3 | prl |
La Llingua de Señes Peruana (sigles: LSP) ye la llingua de señes que foi creada y utilizada pola comunidá sorda nel Perú. Como toa llingua, tien la so propia sintaxis, gramática y léxicu, distintos de les del idioma oficial del país, l'español. Al igual qu'otres llingües minoritaries usaes nel Perú, anguaño ta reconocida pol Estáu por aciu la Llei 29535 (anque la so reglamentación ta pendiente).[1] La LSP aniciar a partir de la comunidá sorda y la so necesidá de comunicase. La LSP cuenta con delles influencies de vocabulariu en señes utilizáu n'otros países, como la llingua de señes americana, ente otres.
El Ministeriu d'Educación, nel añu 1987 publicó un Manual de Llingua de Señes. Esti material foi bien importante yá que per primer vegada emítese un material oficial del Ministeriu d'Educación sobre la llingua de señes y el so vocabulariu. En 1996 se reimprimió el material.
Nel añu 2000 un grupu de persones formaron una mesa de trabayu denominada “Manes Que Falen - Proyeición Social de la Llingua de Señes Peruana”, integrada por persones naturales y xurídiques ente les cualos tuvo l'Asociación de Sordos de Perú. Esta mesa trabayó coles mires de poner n'axenda de les Asociaciones de Sordos y les persones sordes, la situación de la llingua de señes. Empecipiáronse actividaes pa la realización d'un estudiu sociollingüísticu de la mesma, que'l Ministeriu d'Educación realizó parcialmente.[2]
Nos últimos años, empecipiáronse distintos estudios sobre la naturaleza llingüística de la LSP, que s'atopen en procesu d'ellaboración. N'unu d'ellos, lleváu a cabu pol Grupu d'Investigación Señes Gramaticales,[3] ellaboróse'l primer corpus de LSP,[4] disponible de manera dixital nel Archivu Dixital de Llingües Peruanes[5] de la Pontificia Universidá Católica de Perú.
Propiedaes de la Llingua de Señes Peruana
La LSP nun s'estudió de manera refecha entá, anque hai delles propiedaes que yá se pueden identificar según los especialistes:[6]
- Nun ye uniforme en tol Perú, pos presenta diferencies según la rexón na que s'emplega, lo mesmo que les llingües orales como'l castellán
- Foi creada pola mesma comunidá sorda peruana, y ye polo tanto distinta a otres llingües de señes n'otros países, a pesar de que recibió la influencia de la Llingua de Señes Americana
- Los xestos faciales y corporales tamién cumplen un rol gramatical, como en toles llingües de señes
- Ye un idioma vivu, en constante cambéu y evolución
- Tien una gramática propia que nun depende del castellán faláu nel país; por casu, l'orde básicu ye Suxetu-Oxeto-Verbu,[7] anque hai muncha llibertá nel orde de les señes.
Enllaces esternos
Referencies
- ↑ «Ley 29535, que da reconocencia oficial a la Llingua de Señes Peruanes».
- ↑ «llingua-de-se%C3%B1as-peruana Estudio Sociollingüísticu de la LSP».
- ↑ «Señes Gramaticales, Grupu d'Investigación sobre la Llingua de Señes Peruana».
- ↑ «Repositorio de la Llingua de Señes Peruana».
- ↑ «Archivo Dixital de Llingües Peruanes».
- ↑ Rodríguez Mondoñedo, Miguel. «llinguaxe-de-senas-peruanu/ Cinco nociones sobre'l llinguaxe de señes peruanu». Consultáu'l 2015.
- ↑ Rodríguez Mondoñedo, Miguel. «particularidaes-de-la llingua-de-senas-peruana/ Un analís de les particularidaes de la Llingua de Señes Peruana». Consultáu'l 2015.
Ver tamién
- Llingua de señes
- Families de llingües de señes
- Sordera
- Cultura Sorda
