Árabe

اللُّغَة العَرَبِيّة
Faláu en
Faláu en	Exiptu, Arxelia, Sudán, Iraq, Marruecos, Arabia Saudita, Yeme, Siria, Tunicia, Somalia, Chad, Emiratos Árabes Xuníos, Xordania, Eritrea, Libia, El Líbanu, Estáu de Palestina, Omán, Mauritania, Kuwait, Qatar, Baḥréin, Xibuti, Comores, Israel, Sudán del Sur, Malí, Níxer, Afganistán, Irán, Sáḥara Occidental, Autoridá Nacional Palestina, España, Kenia, Senegal, Tanzania, Turquía, Azerbaixán, Rumanía y Portugal
Númberu de falantes
Datos
Familia	llingües semítiques
Estáu de vulnerabilidá	1 seguru
Sistema d'escritura	escritura árabe
Reguláu por	Academia de la Llingua Árabe, Academia Árabe de Damascu, Conseyu Supremu de la llingua árabe n'Arxelia, Arabic Language International Council (en) , Academia de la Lengua Árabe de Israel (es) , Iraqi Academy of Sciences (en) , Academia Tunecina de Ciencias, Letras y Artes «Beit al-Hikma» (es) y Jordan Academy of Arabic (en)
Códigos
ISO 639-1	ar
ISO 639-2	ara
ISO 639-3	ara

L'árabe (العربية n'árabe) ye un conxuntu de llingües semítiques (qu'a la vegada formen parte del tueru afroasiáticu falaes nos países del norte d'África y del suroeste d'Asia. Ente elles podemos destacar:

L'árabe clásicu, variedá propia del Corán.
- L'árabe estándar modernu, versión modernizada del árabe clásicu usada como modelu d'idioma cultu común a tolos países árabes. Ye la llingua de los medios de comunicación.
Los árabes coloquiales, son les llingües natives de la población de los países árabes; usualmente nómense dialeutos, magar qu'entre ellos danse tantes diferencies como ente les llingües romániques, especialmente ente los dos grupos principales:
- L'árabe occidental (o magrebí):
  - L'árabe andalusí (estintu), de la antigua Al-Andalus.
  - L'árabe marroquín, de Marruecos.
  - L'árabe magrebí oriental, d'Arxelia, Tunicia y Libia.
- L'árabe oriental (o mesopotámicu):
  - L'árabe sudanés, de Sudán.
  - L'árabe exipcianu, d'Exiptu; el más conocíu pol restu del mundo árabe gracies al cine y la televisión.
  - L'árabe levantín, d'El Líbanu, Siria, Israel y Palestina.
  - L'árabe iraquín, d'Iraq.
  - L'árabe del Golfu Pérsicu, de Kuwait, Iraq, Arabia Saudita, Baḥréin, Qatar, Emiratos Árabes Xuníos y Omán.
  - L'árabe najdí, d'Arabia Saudita, Xordania y Siria.
  - L'árabe hijazí, de la rexón del Hijaz n'Arabia Saudita.
  - L'árabe yemenín, de Yeme.
- El maltés, de Malta, con influxos del italián y l'inglés.
L'árabe coloquial modernu variedá pan-nacional, formal, intermedia ente'l dialeutu y l'árabe lliteral.

L'árabe ye una de les llingües con mayor númberu de falantes, alredor de 180 millones. Representa el primer idioma oficial n'Arabia Saudita, Arxelia, Baḥréin, Exiptu, Emiratos Árabes Xuníos, Iraq, Xordania, Kuwait, El Líbanu, Libia, Marruecos, Omán, Qatar, Siria, Sudán, Tunicia y Yeme. Amás, munchos millones de musulmanes residentes n'otros países poseen conocimientos d'árabe, por razones relixoses (ya que'l Corán ta escritu n'árabe). Dende 1974 ye una de les llingües oficiales de les Naciones Xuníes.

Tien el so propiu alfabetu.

Referencies

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.