Llingües fino-báltiques | ||
|---|---|---|
| Distribución xeográfica | Contorna del mar Bálticu | |
| Países |
 Estonia Letonia Finlandia Suecia Noruega Rusia | |
| Falantes | 7 millones | |
| Filiación xenética |
Urálicu | |
| Subdivisiones |
idioma estoniu idioma finés idioma ingrio idioma careliu idioma livoniu idioma vepsiu idioma vóticoNorthern Finnic (en)  | |
| Códigu Glottolog | finn1317 | |
| Ver tamién Idioma - Families - Clasificación de llingües | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Les llingües finu-báltiques o balto-fíniques que se falen en redol al mar Bálticu por unos 7 millones de persones, pertenecen a una caña de la familia de les llingües uráliques.
Los principales representantes modernos de les llingües finu-báltiques son el finés y l'estoniu, les llingües oficiales de los sos respeutivos estaos. Les otres llingües na rexón del Mar Bálticu son l'ingrio, el careliu, el livoniu, el ludic, el vepsiu, y el vótico, que se fala alredor del golfu de Finlandia y los llagos Onega y Ladoga. El võro y el seto (descendientes modernos del históricu estoniu del sur) falar nel sureste d'Estonia y Livonia.
Les llingües más pequeñes tán sumiendo. Nel sieglu XX, tanto'l livoniu como'l vótico teníen menos de 100 falantes. Otros grupos de los qu'hai rexistros sumieron hai enforma tiempu.
El meänkieli (nel norte de Suecia) y el kven (nel norte de Noruega) son dialeutos finlandeses, y los países escandinavos Suecia y Noruega diéron-yos un estatus llegal como llingües independientes. Estos dos dialeutos son mutuamente intelixibles col finés.
Carauterístiques xenerales
Nun hai xéneru gramatical nes llingües finu-báltiques, tampoco artículos, nin formes definíes o indefiníes.
La morfofonoloxía (la forma en que la función gramatical d'un morfema afecta a la so construcción) ye complexa. Unu de los procesos más importantes ye la carauterística alteración consonántica. Dos tipos d'alteraciones prodúcense: l'alteración del radical y del sufixu, qu'afecten a les oclusives /k/, /t/ y /p/. Trátase d'un procesu de lenición, onde se camuda la consonante por una forma más "débil" en dalgunos (pero non toos) casos oblicuos. Pa les consonantes simples, el procesu complícase descomanadamente y los resultaos varien según les zones. La harmonía vocálica (perdida nel estoniu) tamién ye un procesu importante.
Una carauterística especial d'estes llingües ye'l gran númberu de diptongos. Hai 16 diptongos nel finés y 25 nel estoniu.
Comparanza léxica
Los numberales en distintes vareidades llingüístiques balto-fíniques son:[1]
GLOSA Balto-fínico septentrional Balto-fínico meridional PROTO-
BALTO-FÍNICOFinés Ingrio Karelio Livvi Veps Estoniu Livonio Vótico '1' ʔyksi
yksiyks yksʲi yksi yksʲ yks ikʃ yksi *ykci '2' ˈkɑksi
kaksikaks kakʃi kaksi kaksʲ kaks kakʃ kahsi *kakci '3' ˈkɔlme
kolmekold̥ kolme kolme kuːme kolm kŭol.m këɬmëd *kolme '4' ˈneljæ
neljäneljæ nʲeljːæ nelːi nʲeliʲː neli neːlʲa nelːæ *neljä '5' ˈviːsi
viisiviːz̥ viːzʲi viːzi vʲiʒ viːs viːʃ viːsi *viici '6' ˈkuːsi
kuusikuːz̥ kuːʒi kuːzi kuzʲ kuːs kuːʃ kuːsi *kuuci '7' ˈseiʦeˌmæn
seitsemänseiʦemæn ʃeitʲːʃʲimen seiʦːie sʲiːʧeme seitse seis seitseː *säićen '8' ˈkɑhdekˌsɑn
kahdeksankaheksan kahekʃan kaheksa kahesa kahe.ksa kɔːʔdəks kahësaː *kah-(dekʃan) '9' ˈʔyhdekˌsæn
yhdeksänyheksæn yhekʃæn yheksä yhesa yhe.ksa iːʔdəks yhesæː *yh-(dekʃan) '10' ˈkymːeˌnen
kymmenenkymːenæn kymːenen kymːene kʲymne kymːe kimː ʧymːeː *kymmen
El morfema *dekʃan considérase un préstamu del proto-indoeuropéu *deḱm 'diez', una y bones la pallabra proto-urálica pa 'diez' tenía una forma distinta.
Referencies
Bibliografía
- Denis Sinor: The Uralic Languages: Description, History and Foreign Influences, ISBN 90-04-07741-3.
- Johanna Laakso: "The Finnic languages", en The Circum-Baltic languages: typology and contact, p. 180.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q33328
Multimedia: Balto-Finnic languages