Una llingua a posteriori (en llatín: posterior a), d'alcuerdu a Louis Couturat, ye cualesquier llingua construyida, que los sos elementos emprestar o son fechos sobre la base de los idiomes esistentes, n'oposición de les llingües a priori.

Les llingües a posteriori pueden estremase en tres categoríes:

• Llingües étniques simplificaos, como lo son el inglés básicu o'l latino sine flexione.
• Llingües naturalistes, esto ye, más cercanes a les llingües étniques reales (con mayor frecuencia a idiomes llatinos o romances), como l'idioma occidental o'l Interlingua.
• Idiomes autónomes (esquemátiques), na que la gramática ye a priori, pero'l vocabulariu ye a posteriori, como'l esperantu o, hasta ciertu puntu, el volapük.

Al estremar si'l llinguaxe ye a priori o a posteriori, la prevalencia y la distribución de traces respetables ye de cutiu la clave.

Referencies

• Louis Couturat, -yos nouvelles langues internationales. París: Hachette. 1907. Con Léopold Leau. Reeditada en 2001, Olms.
• Louis Couturat, Étude sur la dérivation dans la langue internationales. 1910. París: Delagrave. Páxina 100.