La llei de Philippi referir a un cambéu fonéticu regular rexistráu en hebréu clásicu (anque tamién s'atopó n'otres llingües semítiques) identificáu per primer vegada pol filólogu F.W.M. Philippi en 1878, y refináu darréu por Thomas O. Lambdin.[1][2]

N'Hebréu clásicu

N'hebréu clásicu, llámase llei de Philippi al cambéu fonéticu condicionáu de /i/ en /a/, que se da cuando ésta apaez en sílaba zarrada tónica. Les causes d'esta centralización nun tán clares y tán suxetes a alderique, pero ye un cambéu regularmente reparáu.[3] Dada la so universalidá, dáu'l contestu fayadizu catalogar como llei fonética, anque la regla nun paez aplicase nun ciertu númberu de casos polo que'l so calter de "llei", nel sentíu de la llingüística histórica, foi llargamente aldericáu.[4]

Dellos críticos suxurieron inclusive, que podría nun tratase d'un fenómenu propiu del hebréu, sinón d'un fenómenu fonéticu del araméu que podría influyir sobre delles pallabres hebrees.[5] Inclusive'l mesmu Philippi, qu'antemanó esta llei al esaminar el comportamientu del raigañu semíticu pa 'dos' n'hebréu bíblicu, propunxo que la regla podría remontase al proto-semíticu.[6] La llei de Philippi úsase tamién pa esplicar el cambéu de timbre vocálicu de la pallabra hebrea pa 'fía' y otres pallabres.[7]

En Neoárabe

En árabe andalusí, F. Corriente, identifica dellos cambeos de timbre que son descriptivamente idénticos a llei de Philippi pal hebréu:

ár. and. bant 'fía' < ár. clás. بنت bint
ár. and. dálaâ 'costiella' < ár. clás. ضلع dilaâ
ár. and. ráŷel 'pie, columna' < ár. clás. رجل riŷl

Amás el mesmu autor nota delles hipercorrecciones d'escribes equivocar al trescribir ciertes pallabres como qiṣʿah en llugar de qaṣʿah 'escudiella', zind en llugar de zand 'brazu' y firq en llugar de فرق farq 'estrema'.

Ver tamién

Referencies

  1. ↑ Philippi, F. W. M. (1878). «Das Zahlwort Zwei Semitischen». Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft 32:  páxs. 21–98.
  2. ↑ Morschauser, Scott; Thomas O. Lambdin (1985). «Philippi's Law Reconsidered», Biblical and Related Studies Presented to Samuel Iwry. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns, páx. 135–145. ISBN 9780931464232.
  3. ↑ Blake, Frank R. (1950). «[http://www.jstor.org/discover/10.2307/542721?uid=3739832&uid=2129&uid=2&uid=70&uid=4&uid=3739256&sid=21103100343931 The Apparent Interchange between a and i in Hebrew]». Journal of Near Eastern Studies 9:  páxs. 76 et seq.. http://www.jstor.org/discover/10.2307/542721?uid=3739832&uid=2129&uid=2&uid=70&uid=4&uid=3739256&sid=21103100343931.
  4. ↑ Morschauser, Scott; Thomas O. Lambdin (1985). «Philippi's Law Reconsidered», Biblical and Related Studies Presented to Samuel Iwry. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns, páx. 136. ISBN 9780931464232.
  5. ↑ Huernergard, John (1992). Linguistics and Biblical Hebrew. Eisenbrauns, páx. 212–216. ISBN 9780931464553. (citing several sources in footnotes 19-27).
  6. ↑ Huehnergard, John. "Philippi’s Law." Encyclopedia of Hebrew Language and Linguistics. Edited by: Geoffrey Khan. Brill Online, 2013. Reference. URL. Retrieved 10 December 2013.
  7. ↑ Paul Joüon (Translated by T. Muraoka). A Grammar of Biblical Hebrew: Subsidia Biblica. Gregorian Biblical BookShop, 2006. ISBN 9788876536298. Pages 88, 90, 117, 138, 147, 223, 279, 293 (n. 1).


Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.