Llagu de Ládoga
Luadogu (krl)
Laatokka (fi)
Situación
PaísBandera de Rusia Rusia
Óblasts Óblast de Leningráu
Tipu llagu
Parte de Unified Deep Water System of European Russia (en) Traducir
Coordenaes 60°50′34″N 31°27′35″E / 60.8428°N 31.4597°E / 60.8428; 31.4597
Llagu de Ládoga alcuéntrase en Rusia
Llagu de Ládoga
Llagu de Ládoga
Llagu de Ládoga (Rusia)
Datos
Altitú media 4,84 m
Superficie 17 700 km²
Conca hidrográfica cuenca del Nevá (es) Traducir
Superficie de la conca 276 500 km²
Llonxitú 219 km
Fondura 230 m
Cambiar los datos en Wikidata

El llagu de Ládoga (rusu: Ладожское озеро, Ládozhskoye Ózero; Ладога, Ládoga; finlandés: Laatokka) ye un llagu d'agua duce asitiáu en Carelia y el óblast de Leningráu, cerca de la frontera con Finlandia. Con una superficie de 17 700 km², ye'l mayor llagu d'Europa y el 15º nel mundu. Nel so interior atopen 660 islles, con una superficie de 435 km², la mayoría asitiaes cerca de la mariña noroeste, ente elles les famoses islles Valaam, Konevets y Kipola. El llagu desagua nel golfu de Finlandia (mar Bálticu) al traviés del ríu Nevá en San Petersburgu. Les principales ciudaes nes sos riberes son Sortavala (19 215 hab. en 2010), Priozersk (18 933 hab.), Siastrói (13 745 hab.), Shlisselburg (13 170 hab.), Pitkyaranta (11 249 hab.), Nóvaya Ládoga (8838 hab.) y Lakhdenpokhya (7813 hab.).

El Ládoga ye parte de dos importantes rutes llacustre-fluviales: la vía navegable Volga-Bálticu —una ruta de 1100 km que xune'l mar Negru y el Bálticu— y la canal Mar Blanco-Bálticu —una ruta de 227 km que coneuta'l mar Blanco col Bálticu y que foi abierta en 1933.

El llagu de Ládoga tien la so propia especie endémica de foca anillada, llamada foca del Ládoga.

Xeografía

Mapa en rusu del ríu Nevá (Нева) nel qu'apaez el llagu Ladoga (Ладожское озеро)

L'área de la so cuenca ye de 276 000 km² —mayor que países como Nueva Zelanda o'l Reinu Xuníu— ya inclúi unes 50 000 llagos y 3500 ríos con un llargor cimeru a les 10 km. El 85% de l'agua del llagu provién de los sos trés principales afluentes:

  • ríu Svir, proveniente dende'l sureste del llagu Onega, con un llargor de 224 km y una cuenca de 83 200 km²;
  • ríu Vuoksi, proveniente dende l'oeste dende'l llagu Saimaa en Finlandia, con un llargor de 162 km y una cuenca de 52 400 km²;
  • ríu Vóljov, proveniente dende'l sur, dende'l llagu Ilmen, con un llargor de 224 km y una cuenca de 80 200 km²;

Otros afluentes d'importancia son los ríos Sias (260 km y una cuenca de {{unidá|7.330 km²), Jänisjoki (95 km y 3860,4 km²), Olonka 87 km y 2620 km²) y Tohmajoki (80 km y 1594,6 km²).

Historia

Imaxe del Monesteriu de Valaam.

El llagu yera parte importante de la ruta comercial de los varegos a los griegos, que xunía a los varegos col Imperiu romanu d'Oriente. La capital rusa más antigua, Stáraya Ládoga, toma'l so nome del llagu.

L'antiguu monesteriu de Valaam fundar na islla de mesmu nome (en finés: Valamo), la más grande del llagu, abandonáu ente 1611 y 1715, restauráu nel sieglu XVIII y sacupáu a Finlandia mientres la Guerra d'Iviernu en 1940. L'actividá monástica foi vuelta a entamar en 1989. Otros claustros cercanos son los monesterios de Konevéts y de Aleksandro-Svirski.

Ente 1617 y 1721, el llagu formaba la frontera ente Rusia y Suecia, y darréu, ente 1812 y 1940, la frontera ente Finlandia y Rusia.

Mientres el sitiu de Leningráu (1941-1944), el llagu de Ládoga suponía l'únicu accesu a la ciudá. Gracies a esto, tonelaes d'alimentos pudieron llevase a Leningráu, con camiones pel hibiernu (pol conocíu como "camín de la Vida"), y pel branu por barcos.

Dempués de la guerra, Finlandia perdió la rexón de República de Carelia a favor de la XRSS. La mayoría de los finlandeses fueron obligaos al exiliu, anque dellos nativos pudieron quedase ellí. El llagu perteneció por completu a Rusia y asina continua hasta la fecha.

En 2017 el gobiernu rusu aprueba convertir el Llagu en Parque Nacional.[1]

Ver tamién

  • Ríu Nevá
  • Islles Valaam
  • Vía navegable Volga-Bálticu
  • Canal Mar Blanco-Bálticu
  • Ruta comercial de los varegos a los griegos
  • Camín de la Vida

Referencies

Enllaces esternos

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.