 Lido de Venecia | |
|---|---|
 | |
| Alministración | |
| País |  Italia |
| Rexón |  Vénetu |
| Ciudá metropolitana | Ciudá metropolitana de Venecia |
| Comuña | Venecia |
| Tipu d'entidá | islla |
| Nome llocal | Lido di Venezia (it) |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 45°23′00″N 12°21′00″E / 45.383333333333°N 12.35°E |
  Lido de Venecia Lido de Venecia (Italia)  | |
| Superficie | 4 km² |
| Altitú | 3 m |
| Demografía | |
| Población | 14 481 hab. (2017) |
| Porcentaxe |
5.78% de Venecia 1.69% de Ciudá metropolitana de Venecia 0.3% de Vénetu 0.02% de Italia |
| Densidá | 3620,25 hab/km² |
 | |
El Lido ye una llarga barra de 12 km asitiada en Venecia, al norte d'Italia, na que viven unos 20.000 habitantes. Cada setiembre, nel so Palaciu de Congresos celebra'l Festival Internacional de Cine de Venecia.
Xeografía
Na islla hai tres lugar importantes. El mesmu Lido, nel norte, onde se celebra'l Festival Internacional de Cine y onde se topen el Grand Hotel des Bains, el Casino de Venecia y el Grand Hotel Excelsior. Malamocco, nel centru, que destaca polos sos prestosos restoranes de pexe fresco. Mientres un tiempu foi la residencia del dux de Venecia. Y Alberoni, nel estremu sur, onde s'atopa un campu de golf. La islla tamién dispón d'un pequeñu aeropuertu.
Na cara de la islla empobinada escontra'l Mar Adriáticu hai delles sableres de sable, anque la mayoría pertenecen a los hoteles cercanos. Ente estos hoteles atopen los yá mentaos Excelsior y Des Bains, escenariu nel que trascurre la novela La muerte en Venecia (1912) de Thomas Mann. Estes sableres son quitaes, anque na parte norte y sur hai dos sableres públiques enormes. L'agua del Adriáticu ye bastante templada y llimpia, ideal pa los neños, col únicu inconveniente de la ocasional llegada d'aguamalas.
Nel corazón de la islla atopa la Gran Viale Santa Maria Elisabetta, una amplia cai de 700 m de llargu aproximao. Alluga hoteles, tiendes y restoranes pa los turistes.
L'únicu barriu d'interés cultural de Lido ye San Nicolo, que s'atopa na parte norte. Puede visitase el monesteriu y la ilesia de San Nicolo, que daten de 1044, o'l Campusantu Xudíu, que data de 1386.
Historia
En 1202, al empiezu de la Cuarta cruzada, foi un campamentu nel que s'abelugaben decenes de miles de cruzaos, que yeren bloquiaos polos venecianos cuando nun podíen pagar los barcos venecianos que precisaben p'abandonar la islla.
El casino de la islla foi cerráu apocayá. Solía tar operativu pel branu treslladándose a Ca' Vendramin Calergi en Venecia pel hibiernu.
Mandáu
El términu Lido, que da nome a esta islla, utilizar pa referise a un determináu tipu de piscines al campu, especialmente en Gran Bretaña, y pa designar a un tipu de cubierta nun cruceru. Tamién constitúi la primer parte del topónimu de munches llocalidaes costeres d'Italia.
Personalidaes venceyaes a Venice Lido
- Gualtiero Galmanini (1909-1976), arquiteutu y diseñador
