Influyencia de Walter Scott

Les circunstancies que lu lleven a la Historia son personales. Espiértase'l so interés poles noveles históriques de Walter Scott, inventor d'esti xéneru. Scott escribe Waverley en 1814, a la fin de les Guerres Napoleóniques. La historia nesta obra nun ye'l telón de fondu, sinón la protagonista. El novelista intenta recrear el pasáu, reconstruyendo'l conflictu ente ingleses y escoceses. Esti xéneru caló enforma y foi asonsañáu, teniendo munchos ésitos. Ranke llee estes noveles y quédase esteláu, y asocédese-y lleer coses del pasáu real pa saber si'l pasáu yera realmente asina, afayándolo para sigo entá más fascinante.

Influencia de Niebuhr

La obra de Barthold Georg Niebuhr (1776-1831) inspiró a Ranke, yá que foi l'inventor de lo que Ranke darréu fixo. Llevó a cabu la reforma agraria en Prusia, una y bones esti país atopar nun sistema feudal y él conducir hasta una modernización. Barthold Georg Niebuhr ye l'encargáu de realizala, y pa la so solución interesar pola historia ya intenta pescudar cómo se llevó a cabu la reforma agraria romana, pa depués aplicala a la suya. Tamién analiza les reformes, polo qu'allega a los historiadores romanos (Titu Liviu), llegando a la conclusión de qu'esti métodu nun yera fiable, polo qu'allega a los documentos contemporáneos, aplicándo-yos el métodu filolóxicu.

De resultes d'esti estudiu escribe una historia romana, na que lo primero qu'intenta ye reconstruyir lo qu'asocedió basándose en documentos de la dómina, pero, anque nun tener les mesmes cualidaes historiográfiques que Niebuhr, el so llabor inaugura'l métodu que Ranke va llevar a la so máxima rellumanza en feches posteriores.

Historia historiética

Sellu postal alemán de 1986.

Nel añu 1824 Ranke publica Historia de los Pueblos Romanu y Xermánicu (1.494-1.514). Este ye'l primer llibru del tipu d'historia historicista, y va incluyir el programa ideolóxicu d'esa nueva historia. El conteníu analiza un conflictu ente la monarquía francesa y l'española polos territorios d'Italia, la tesis de Ranke ye que Europa surdi como'l conflictu ente los pueblos románicos y los xermánicos.

Lo importante del llibru ye'l métodu, l'enfoque que da al asuntu. Por eso publica un apéndiz onde espón los sos métodos, al empar que critica a los autores anteriores qu'escribieren sobre esa historia, por casu, a Francesco Guicciardini, que na so Historia de Florencia fai daqué que ye insostenible, que ye recurrir a la novela, una y bones Ranke cree qu'hai qu'allegar a los documentos pa saber con seguridá lo qu'asocediera (Ranke basar pa esti llibru nos informes de los embaxadores venecianos).

Ranke llogra una reconocencia inmediata y ye nomáu pa ocupar la cátedra de la universidá de Berlín. Considérase-y como'l gran maestru de la Historia d'Alemaña y va sirvir como puntu de referencia pa tol mundu; les sos obres completes tomen 54 volúmenes y nelles fala de la historia de Prusia, d'Inglaterra y de los Papes, pero nun escribe una historia universal. Ranke lleva a cabu una enseñanza partiendo del métodu de los seminarios, nos qu'adoctrina historiadores que trabayen a comuña sol maestrazgo de Ranke. Yera pa la mentalidá epistemolóxica de la dómina Alemaña un centru obligáu de formación histórica.

Postulaos de Ranke

Nun tien d'esistir una teoría histórica, con esquemes previos qu'imponga sobre'l pasáu, como se faía enantes. Ranke diz que sía'l pasáu'l que fale, el historiador nun tien boca. Pon de manifiestu un métodu: el filolóxicu, que consiste nel recursu a los documentos.

La so historia tien un componente relixosu. Ranke foi un home al que-y interesaba la historia porque creía que yera un vehículu p'atopar a Dios (consideraba que tenía una presencia na historia a la manera cristiana, que diera sentíu a ésta). Ranke cree que Dios ta nos mesmos fechos de la historia siempres y cuando se dexa falar a la mesma historia, la historia ye una especie de xeroglíficu divín que si se reconstrúi puede vese la presencia divina na historia.