La lenición ye un procesu de cambéu fonéticu que consiste nel debilitamientu (pasu de fortis (fuerte) a lenis (débil)) d'una consonante, o más xeneralmente na perda de tensión articulatorio nun soníu (de tal manera que ye substituido por otru menos obstructivo, asitiáu más arriba na escala de sonoridá), llegando inclusive a la elisión completa.[ensin referencies]

El debilitamientu puede dase en múltiples traces, por casu:

  • La sonorización ([-sonoru]→[+sonoru]) d'una consonante sorda (ej. /t/ → /d/)
  • La fricativización ([-continuu]→[+continuu]) d'una oclusiva (ej. /b/ → /β/), etc., un casu análogu ye la desafricación o rellación de la oclusión n'africaes (ej. /ʧ/ → /ʃ/ como en rapazu > "mushasho").[ensin referencies]

Un exemplu de lenición atópase na evolución del llatín de delicatus a la pallabra delgáu en castellán, al realizase un cambéu sustitutivu de la traza [-sonoru] a [+sonoru] de los fonemes /k/ → /g/ y /t/ → /d/.[ensin referencies]

Referencies

    Ver tamién


    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.