Comienzos

Nació nuna pequeña llocalidá morava, decimoctavu fíu d'un viticultor y ximielgu del so hermanu Anton, que morrió a les poques selmanes del partu.^[8] A pesar de les penuries de la so mocedá, llogró cursar estudios secundarios nun selectu gymnasium (onde recibió clases del filósofu Wilhelm Xerusalem) y más tarde realizó la carrera de Derechu na Universidá de Viena.^[8]

Al cargu de gran parte de la so familia tres la ruina del so padre pola crisis agraria de los años 1880, Renner llogró un puestu d'ayudante de bibliotecariu na biblioteca del parllamentu austriacu en 1895, cargu que caltuvo hasta 1907,^[8] cuando foi escoyíu diputáu al primer parllamentu escoyíu por sufraxu universal masculín.^[8]

Mientres la so dómina de bibliotecariu del parllamentu escribió trés destacaos estudios sobre la reorganización del Estáu austrohúngaru, nos que se criticaba duramente les instituciones polítiques estatales.^[8] Aquel día Renner yá caltenía contactos col movimientu socialista encabezáu por Victor Adler.^[8] Nos sos escritos Renner defendía la necesidá d'esaniciar el nacionalismu como torga pal desenvolvimientu económico y cultural, acutándolo a la cultura y la comunicación, defendiendo la creación d'unidaes alministratives y económiques que englobasen diverses nacionalidaes, entamaes estes n'en unidaes cultures autónomes, coordinaes por un gobiernu central.^[9] Propunxo amás la idea de la nacionalidá personal, de manera que cada individuu formara parte d'una nacionalidá por eleición personal y non pol so llugar de residencia, esaniciando'l conceutu de minoríes nacionales nos territorios y la necesidá de definir fronteres nacionales.^[9] Les sos teoríes, sicasí, nun recibieron el sofitu de nengún partíu, sinón namái de personalidaes aisllaes.^[9]

La Primer Guerra Mundial

Renner abandona'l Palaciu de Saint Germain xunto con otros miembros de la delegación austriaca, onde se robló'l tratáu de paz con Austria (1919).

Mientres la Primer Guerra Mundial Renner, miembru yá de la direición del partíu socialdemócrata confió hasta'l final na capacidá de sobrevivencia del Imperiu y se escoró cada vez más escontra l'ala más conservadora del partíu, calteniendo postures (oposición a la entrega a Francia d'Alsacia y Lorena, tregua política colos partíos de derecha, defensa condicional del conceutu de Mitteleuropa...) de cutiu criticaes inclusive nel so propiu partíu.^[10]

Renner desenvolvió una postura pragmática del marxismu, alloñar de les concepciones revolucionaries y adoptando la defensa d'un cambéu por evolución que trataba de reconciliar al proletariáu colos Estaos esistentes en cuenta de promover una rotura total col pasáu.^[11]

Canciller de la república austriaca

Tres la derrota na guerra mundial y l'esmembramientu del imperiu, surdió de los restos de les provincies occidentales la república d'Austria, qu'arrexuntó la mayoría de los territorios con mayoría de cultura alemana. Nomar a Renner primer canciller de la república, al mandu de un Gobiernu de coalición colos partíos conservadores.^[11] Renner llogró caltener la unidá del partíu, a pesar de tener qu'adoptar una política pragmática alloñada de les teoríes marxistes pa caltener la coalición colos sos socios conservadores, que se sofitaben nel campesinado y nes clases medies y altes de les ciudaes.^[11]

Escelente alministrador, defendió la necesidá de cooperar ente toles clases sociales y divisiones del nuevu país, postura que nun llogró'l sofitu necesariu, inclusive nel so propiu partíu.^[12]

La década de 1920

Ente 1920 y 1931 foi presidente de la Cámara Baxa austriaca, dirixente principal de la fracción moderada del partíu, minoritaria y defensora de la cooperación colos partíos de la derecha, y representante principal del movimientu cooperativu.^[12]

La década de 1930

Tres l'achaplamientu del partíu en febreru de 1934, Renner foi deteníu y pasó dellos meses en prisión.^[13] Tres la so lliberación prohibióse-y exercer cargu políticu dalgunu.^[13]

Ente 1934 y 1938 escribió'l primer tomu de la so autobiografía.^[13] Tres l'anexón alemana de marzu de 1938, Renner foi chantajeado por que publicara'l so sofitu a l'anexón en cuenta de la lliberación d'un colega socialdemócrata de los campos de concentración.^[13] Renner fuera unu de los más encesos defensores de la unión con Alemaña mientres el periodu de la República de Weimar.^[13]

Pasó los años de la guerra na población alpina de Gloggnitz, ensin llamar l'atención de les autoridaes nacionalsocialistes.^[13] Alloñáu de cualquier actividá de resistencia a los nazis, preparar pa poder participar na reconstrucción de la democracia tres la derrota alemana.^[13]

Posguerra

Tres la ocupación soviética de Gloggnitz na primavera de 1945 Renner forma un gobiernu de coalición con antiguos políticos democráticos gracies a la cooperación soviética.^[13] Poco dempués el so gobiernu ye reconocíu polos aliaos occidentales.^[13]

Escoyíu presidente n'avientu de 1945, desempeñó con talentu'l so cargu hasta la so muerte la 31 d'avientu de 1950.^[14]