Juan Manuel Gálvez
Presidente d'Hondures 1r xineru 1949 - 5 avientu 1954 ← Tiburcio Carías Andino - Julio Lozano Díaz →
Vida
Nacimientu	Tegucigalpa[1], 10 de xunu de 1887
Nacionalidá	Hondures
Muerte	Tegucigalpa, 20 d'agostu de 1972 (85 años)
Estudios
Estudios	Universidá Nacional Autónoma d'Hondures
Oficiu	políticu, abogáu
Creencies
Partíu políticu	Partíu Nacional d'Honduras

Juan Manuel Gálvez Durón (10 de xunu de 1887, Tegucigalpa – 20 d'agostu de 1972, Tegucigalpa) foi un abogáu, políticu y trentenu novenu Presidente Constitucional de la [[Hondures|república d'Hondures mientres el periodu 1949 – 1954.

Biografía

Juan Manuel Gálvez Durón, nació na ciudá de Tegucigalpa, el 10 de xunu de 1887 y finó'l 20 d'agostu de 1972. Foi fíu del matrimoniu ente José María Gálvez Retes y Benita Durón. En 1913 se gradúa de la Universidá Nacional d'Hondures güei UNAH de Llicenciatura en Xurisprudencia, a lo que dempués llogra'l títulu d'abogáu y Notariu.

• 1914 Foi nomáu Xuez na ciudá de La Ceiba.
• 1924 Diputáu por Tegucigalpa.
• 1924-1925 Ministru de Gobernación y Xusticia nel gabinete del Xeneral Vicente Tosta Carrasco.
• 1925-1929 Ministru de Gobernación y Xusticia nel gabinete de Miguel Paz Barahona
• 1933-1948 Ministru de Guerra, Marina y aviación na alministración del Doctor y Xeneral Tiburcio Carías Andino.

En 1948 ye candidatu del Partíu Nacional d'Hondures pa les eleiciones presidenciales de 1949, de les cualos foi electu por votación popular como presidente constitucional de la nación, xunto a Julio Lozano Díaz como vicepresidente. Gálvez fomentó la modernización del Estáu y l'economía del país con midíes qu'incluyeron, ente otres: la creación del Bancu Central d'Hondures, Bancu Nacional de Fomentu güei renombráu como BANADESA, l'impuestu sobre la renta y la oficialización del usu del Lempira como moneda nacional.

Coles mesmes, Gálvez entamó'l sistema educativu, entamó'l deporte del béisbol nel país, y ayudó a la crecedera de la industria cafetalero. La so alministración foi opacada pola represión de sindicalistes cuando españó la fuelga xeneral de trabayadores bananeros de la mariña norte y el sofitu al derrocamientu del mandatariu guatemalianu Jacobo Arbenz al emprestar el territoriu hondureñu pa tal aición. Apurrió'l poder al vicepresidente Lozano Díaz, por razones de salú en fecha 15 de payares de 1954 y darréu ingresó nel Hospital Gorxes de Panamá.^[2]

• 1956 Foi nomáu Presidente de la Corte Suprema de Xusticia.^[3]
• Como homenaxe, el so efixe puede apreciase nel billete de 50 Lempires

Nengún gobiernu, históricamente, foi consideráu más progresista y efectivu n'Hondures que'l del Dr. Gálvez. Construyó carreteres, proyeutos de lluz y fuercia llétrico y dotó d'agua potable a bien de poblaciones; atayó la delda esterna ya interna que veníen gravando l'erariu nacional, abriendo'l Creitu Internacional pa Honduras; creó l'impuestu sobre la renta de manera científica, llogrando que'l presupuestu aumentar de 20 a 60 millones de Lempires, so la paz qu'enllantó mientres el so periodu, hubo completu orde y progresu.

Gabinete de Gobiernu

Descendencia

El so fíu'l Inxenieru y Mayor d'infantería Roberto Gálvez Bárnes,^[4] foi unu de los miembros del triunviratu militar que derrocó al contable Julio Lozano Díaz en 1956.

Ver tamién

• United Fruit Company

Referencies

• Juan Manuel Gálvez
• Biografíes y Vides

Predecesor: Tiburcio Carías Andino	Presidente d'Hondures 1949 – 1954	Socesor: Julio Lozano Díaz
Predecesor: Silverio Laínez	Presidente de la Corte Suprema de Xusticia d'Hondures 1956 – 1963	Socesor: Darío Montes