José Fernández Madrid
presidente Provincias Unidas de la Nueva Granada (es) 1814 - 1815 ← José Joaquín Camacho - Custodio García Rovira →
Vida
Nacimientu	Cartagena de Indias[1], 19 de febreru de 1789[2]
Nacionalidá	Colombia [1]
Muerte	Londres[1], 28 de xunu de 1830[2] (41 años)
Sepultura	Cementeriu Central de Bogotá
Estudios
Estudios	Universidad del Rosario (es) Universidá de L'Habana
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu, periodista, diplomáticu, escritor, médicu, escritor

José Luis Álvaro Alvino Fernández Madrid y Fernández De Castro (19 de febreru de 1789, Cartagena de Indias – 28 de xunu de 1830, Londres) foi un prócer de la Independencia colombiana.

Infancia y estudios

Nació na ciudá de cartagena d'indies . Foi fíu de Pedro Fernández de Madrid y de la señora Gabriela Fernández de Castro, fía de la mesma del señor Diego Fernández de Castro, quien foi gobernador, Capitán Xeneral y presidente de la Real Audiencia de Guatemala.^[3]

Realizó estudios de derechu nel Real Colexu Mayor de La nuesa Señora del Rosario que ye anguaño la universidá del Rosario ,allugada na ciudá de Santa Fe de Bogotá. Graduóse en Humanidaes y Derechu canónicu y terminó'l so doctoráu con Medicina, graduándose'l 16 de febreru de 1809 antes de cumplir 20 años na Universidá de L'Habana.^[4]

Empiezu na política

Tando en Bogotá xuntar a la creación de la xunta de gobiernu de Santa Fe'l 20 de xunetu de 1810 y en 1812 yá taba na so ciudá natal sofitando la Independencia de la Provincia de Cartagena de Indias. Participó nel procesu de redaición de la constitución independentista d'aquella provincia, y en Cartagena fundó xunto a otros compañeros de la so ciudá'l periódicu Argos americanu que s'encargaría a llevar el sentimientu emancipador en tolos rincones de la Nueva Granada y que sería unu de los principales diarios de motivación independentista n'América. En ye escoyíu pol Congresu de les Provincies Xuníes de la Nueva Granada a ser presidente del país, a lo cual va a posesionarse en Tunja a onde tresllada'l periódicu Argos. En 1814 treslladar a Bogotá.

Presidente de Colombia

Con ocasión del arrenunciu del presidente Camilo Torres, el Congresu escoyó a Fernández Madrid, quien nun aceptó diciendo que la Patria perecería nes sos manes. El pueblu, esmolecíu pol vacíu de poder, asistió n'ensame al Congresu exigiédole la eleición d'un dictador. Fernández Madrid foi escoyíu de nuevu y finalmente aceptó la nominación. Asina que el 2 d'abril de 1816, dempués de cerrar el so palaciu en Santa Fe de Bogotá, dirixir a Zipaquirá col so secretariu de guerra, el so secretariu xeneral y el so guardia d'honor, pa convertir a la ciudá na capital del gobiernu de les Provincies Xuníes de Nueva Granada por cuenta de la gran riqueza de la ciudá y el so allugamientu estratéxicu.

Ciudadanos de delles partes allegaron a él, quien se dirixó al pueblu convidándolos a lluchar en defensa de la independencia. La gobernación de Cundinamarca topábase tamién vacante, y cola inspiración de Fernández Madrid aceptó la eleición don Nicolás Rivas.

Morrió desempeñándose como ministru Plenipotenciario de Colombia ante'l reinu de Gran Bretaña ya Irlanda nel distritu londinense de Barnes y foi soterráu na ilesia de Saint Marylebone de Londres.

Enllaces esternos

Referencies