Actividá científica

En 1801 fundó, xunto col so primu Luis Azuola y Lozano, el Corréu interesáu, eruditu, económicu y mercantil de Santafé de Bogotá. Dictó la cátedra de química na Universidá del Rosario. En 1806 foi almitíu a la Real Espedición Botánica del Nuevu Reinu de Granada, dirixida por José Celestino Mutis, pa ocupase primordialmente d'investigaciones nel campu de la zooloxía. Consideráu'l primera herpetólogu de Colombia, una de les sos obres zoolóxiques más importante titulóse «Memoria Sobre les Culiebres», publicada en 1810. Escribió amás pal Selmanariu del Nuevu Reinu de Granada^[2] onde publicó «Idea d'un preséu llamáu Chromapicilo que manifiesta la degradación de los colores» en 1810. Un fragmentu de la so obra «Fauna Cundinamarquesa» tamién apaeció nel Selmanariu.^[3]

Actividá política

Tres la declaración d'independencia en 1810, Lozano foi designáu presidente del colexu eleutoral constituyente encargáu de redactar una constitución pal incipiente Estáu de Cundinamarca. La corporación dedicar a la xera encamentada (25 de xineru a 6 de marzu de 1811) y ellaboró un proyeutu que previo un sistema federal y representativo. Aldericáu, recibió sanción el 30 de marzu de 1811.

Lozano resultó escoyíu primer presidente del nuevu Estáu de Cundinamarca y el primeru d'abril de 1811 xuró'l so cargu. Pero'l so mandatu foi de curtia duración, pos al cabu de pocos meses foi duramente criticáu por ser demasiáu débil y polos escándalos constantes en qu'él y la so familia taben arreyaos. El so mayor rival yera Antonio Nariño, que ximelgó una campaña de propaganda pa estremalo del so cargu, tou orquestado y sopelexáu pol periódicu La Bagatela, onde pidió abiertamente la so destitución o arrenunciu. Esta campaña foi namái'l productu d'un descontentu popular con Tadeo, quien foi criticáu por munchos criollos poles sos conexones con España y el so títulu de nobleza.

Tadeo finalmente arrenunció'l 19 de setiembre de 1811, dexando asumir el cargu a Nariño. Dempués d'eso retiróse de la política pa concentrase nos sos estudios y asuntos personales.

Muerte y legáu

Mientres la Reconquista de la Nueva Granada, el denomináu Pacificador Pablo Morillo invadió Bogotá y marcó l'empiezu del reináu del terror, la purga de los independentistes y les sos instituciones. Morillo buscó a Tadeo, pola so participación nel Congresu, nel periódicu revolucionariu L'antioyu, y pol fechu de que foi Presidente de Cundinamarca, lo que lo convirtió nun oxetivu primordial del Reináu del Terror. Foi escorríu, quitáron-y el so posesiones y foi finalmente arrestáu y deteníu mientres dos meses, que remataron na so execución por un pelotón de fusilamiento el 6 de xunetu de 1816 na Güerta de Jaime, agora Plaza de Los Mártires, en Bogotá.

Na actualidá, Jorge Tadeo Lozano ye consideráu un mártir y héroe de la Revolución y la Independencia de Colombia. La so contribución a la ciencia, nes árees de zooloxía, botánica y a les espediciones ayudó a encimentar les bases de la ciencia na educación del país. La Universidá Jorge Tadeo Lozano foi fundada nel so honor, una institución dedicada a les ciencies qu'estudió en vida.