Jawaharlal Nehru
Ministru de Defensa de la India 31 ochobre 1962 - 14 payares 1962 ← Krishna Menon (es) - Yashwantrao Chavan → Ministru de Finances de la India 24 xunetu 1956 - 30 agostu 1956 ← C. D. Deshmukh (es) - T. T. Krishnamachari → Ministru d'Asuntos Esteriores de la India 15 agostu 1947 - 27 mayu 1964 ← ensin valor - Gulzarilal Nanda → 1. primer ministru de la India 15 agostu 1947 - 27 mayu 1964 ← ensin valor - Gulzarilal Nanda → member of the Committee on Subjects Assigned to the Union Centre (en) 25 xineru 1947 - member of the Negotiating Committee of the Constituent Assembly of India (en) 21 avientu 1946 - Member of the Constituent Assembly of India (en) 6 xunetu 1946 - 24 xineru 1950 miembro del Lok Sabha (es)
Vida
Nacimientu	Allahabad[1], 14 de payares de 1889[2]
Nacionalidá	Raj británicu  14 agostu 1947)[3] Unión de la India  (15 agostu 1947 -  26 xineru 1950) India  (26 xineru 1950 - [4]
Residencia	Allahabad Nueva Delhi
Grupu étnicu	Kashmiri Pandit (en)
Muerte	Nueva Delhi[5], 27 de mayu de 1964[2] (74 años)
Sepultura	Raj Ghat (es) [6]
Causa de la muerte	infartu de miocardiu[7]
Familia
Padre	Motilal Nehru
Madre	Swarup Rani Nehru
Casáu con	Kamala Kaul Nehru ( – 1936)[6]
Fíos/es	Indira Gandhi[8]
Hermanos/es	Krishna Hutheesing[6] Vijaya Lakshmi Pandit[9]
Pueblu	Nehru–Gandhi family (en)
Estudios
Estudios	City Law School (en) Grado en Leyes (es) : derechu Trinity College (es) 1910) Grau n'Artes : ciencies naturales Harrow School (es) (1905 -
Llingües falaes	inglés[9] Hindi[10]
Oficiu	escritor, políticu, autobiógrafu, barrister, sindicalista, Luchadores por la libertad (es)
Participante conferencia de Bandung (es) Third International Conference on Planned Parenthood (en)
Trabayos destacaos	Glimpses of World History (en) The Discovery of India (en) Letters from a Father to His Daughter (en)
Premios	ver doctor honoris causa pola Universidá de Keiō Bintang Jasa [11] Bharat Ratna  (1955) [6]
Nominaciones	ver Premiu Nobel de la Paz (1950)[12] Premiu Nobel de la Paz (1951)[12] Premiu Nobel de la Paz (1953)[12] Premiu Nobel de la Paz (1954)[12] Premiu Nobel de la Paz (1955)[12] Premiu Nobel de la Paz (1960)[12] Premiu Nobel de la Paz (1961)[12]
Influyencies	Bertrand Russell
Miembru de	Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos[6] Sociedad Fabiana (es)
Creencies
Relixón	Hinduismu[6]
Partíu políticu	Congresu Nacional Indiu [6]
IMDb	nm0624587

Bharat Ratna Śrī Pandit Jawāharlāl Nehru (Hindi: जवाहरलाल नेहरू, Allahabad) (14 de payares de 1889, Allahabad – 27 de mayu de 1964, Nueva Delhi), foi un destacáu políticu hindú, líder de l'ala socialdemócrata,de l'ala moderada socialista, del Congresu Nacional Hindú, dende la llucha pola independencia. Foi primer ministru de la India dende la independencia (el 15 d'agostu de 1947) hasta la so muerte.

Datos biográficos

Foi fíu de Motilal Nehru, un destacáu dirixente del Congresu, abogáu, notariu y reconocíu políticu hindú.

Tres la so formación na Universidá de Cambridge, tornó pa exercer como abogáu, a pesar de la desaprobación del so padre y, unos años más tarde, estableció rellación política con Mahatma Gandhi, que darréu sofitaría'l so propiu padre.

Nehru casar en 1916 con Kamala Kaul. La so única fía foi Indira Gandhi, nacida en 1917. Kamala dio a lluz a un neñu en payares de 1924, pero vivió namái mientres una selmana. Nehru foi acusáu de tener rellaciones con Padmaja Naidu y Edwina Mountbatten. La fía d'Edwina Pamela reconoció qu'hubo una aventura platónica de Nehru con Edwina.

Algamó la presidencia del Congresu per primer vegada en 1929.

Foi encarceláu mientres 32 meses, dempués de los sucesos de 1942.

Formó'l primer gobiernu hindú en xunetu de 1946, cola oposición de la Lliga musulmana, qu'aspiraba a crear un estáu propiu, dixebráu de la India y que finalmente se fixo realidá en 1947 (Paquistán).

Gobiernu (1947-1964)

Como primer ministru, llevó a cabu una política esterior de non alliniadura, y convirtióse n'unu de los fundadores y dirixentes del movimientu de países ensin alliniar aconceyaos per primer vegada na llamada Conferencia de Bandug. Reclamó Caxmir a pesar de la oposición de Paquistán, lo que desamarró la primer guerra ente esos dos países (1947-1949). Amestóse tamién Hyderabad en setiembre de 1948) y la colonia portuguesa de Goa n'avientu de 1961. Foi Ganáu militarmente pola República Popular China n'ochobre de 1962, a partir d'entós realizó una política de bona vecindá.

Política económica

Presidió la introducción de la planificación y el control de la economía del estáu, cola creación de la Comisión de Planificación de la India.

Ellaboró ​​el primer Plan Quinquenal en 1951, que trazó les inversiones del gobiernu na industria y l'agricultura. Aumentó los impuestos sobre la renta empresarial y antemanóse a una economía mista na que'l gobiernu encargar de les industries estratéxiques que sirven al interés públicu: minería, eletricidá y pesaos, ente que'l restu sería competencia de les empreses privaes.

Buscó la redistribución de la tierra y punxo en marcha programes pa construyir canales de riego, preses y espublizar l'usu de fertilizantes p'aumentar la producción agrícola.

Tamién foi pioneru nuna serie de programes de desenvolvimientu comuñal empobinaos a espublizar diverses industries artesanales y l'aumentu de la eficiencia na India rural.

Amás, afaló la construcción de grandes preses, que'l mesmu llamó los "nuevos templos de la India", obres de riego y la xeneración d'enerxía hidroeléctrica y punxo en marcha'l programa de la India p'aprovechar la enerxía nuclear.

Mientres la mayor parte del so mandatu como primer ministru, la India siguió enfrentándose a grave escasez d'alimentos a pesar del progresu y l'aumentu de la producción agrícola.

Les polítiques industriales, que se resumen na Resolvimientu de Política Industrial de 1956, afalaron la crecedera de fábriques y de la industria pesao, pero la planificación estatal, los controles y les regulaciones empezaron a deteriorar la productividá, la calidá y la rentabilidá.

Anque la economía de la India esfrutó d'una tasa constante de crecedera nel 2,5% añal, el desemplegu crónicu, xunto cola probeza xeneralizada siguió afectando a la población. DD Kosambi, reconocíu historiador marxista, criticó la esplotación que la clase burguesa fixo de la ideoloxía socialista de Nehru.

Nehru foi acusáu de promover el capitalismu amarutáu de socialismu democráticu, ente otres coses.

La tierra y la reforma agraria

Sol lideralgu de Nehru, el gobiernu intentó desenvolver la India rápido, embarcándose na reforma agraria y la industrialización express. Introducióse una reforma agraria esitosa qu'abolió llatifundios xigantes.

Los intentos d'introducir l'agricultura cooperativa a gran escala viéronse atayaos poles élites terratenientes rurales, que formaben el nucleu de la poderosa derecha del Congresu que tuvo un considerable sofitu políticu de la oposición (política).

La producción agrícola espandir hasta principios de 1960, yá que se traxo tierra adicional de cultivu y dellos proyeutos de riego empezaron a tener un efeutu.

La creación d'universidaes agrícoles, siguiendo'l modelu americanu de concesión de tierres pa les Universidaes - per parte del gobiernu federal conforme a la Llei Morill de 1982 y 1890-, contribuyó al desenvolvimientu de la economía. Estes universidaes trabayaron con variedaes de trigu, d'altu rendimientu y d'arroz, desenvueltu primeramente en Méxicu y en Filipines.

Na década de 1960 empezó la Revolución Verde, un esfuerciu pa diversificar y aumentar la producción de cultivos. Coles mesmes, una serie de monzones causaron grave escasez d'alimentos, a pesar del progresu constante y l'aumentu de la producción agrícola.

Política nacional

L'Imperiu británicu na India, qu'incluyía l'actual India, Paquistán y Bangladex, estremar en dos tipos de territorios: les Provincies de la India británica, que se rixen direutamente por funcionarios británicos, so la responsabilidá del Gobernador Xeneral de la India y los estaos principescos, sol dominiu de los gobernantes hereditarios locales que reconocieron soberanía británica en cuenta de l'autonomía local -na mayoría de los casos establecíos por tratáu.

Ente 1947 y 1950 aproximao, los territorios de los estaos principescos fueron integraos políticamente na Unión India sol mandatu de Nehru y Sardar Patel. La mayoría fundir en provincies esistentes, ente qu'otros entamáronse en nueves provincies como: Rajputana, Himachal Pradesh, Madhya Bharat y Vindhya Pradesh, compuestu por múltiples estaos principescos. Unes poques como: Mysore, Hyderabad, Bhopal y Bilaspur, independizáronse.

Según la Llei de 1935, caltúvose'l derechu constitucional de la India, n'espera de l'adopción d'una nueva Constitución y cola nueva Constitución de 1950, qu'entró a valir el 26 de xineru de 1950, la India convertir nuna república democrática soberana. Nehru declaró que la nueva república sería una "Unión d'Estaos". Nella estremaben trés tipos d'Estaos Xuníos:

1. La Parte A, que yeren provincies de la India británica, gobernaes por un gobernador electu y la llexislatura estatal.
2. La Parte B yeren antiguos estaos principescos rexíos por un rajpramukh, que solía ser el gobernante d'un Estáu constituyente y un poder llexislativu escoyíu. El rajpramukh foi nomáu pol Presidente de la India.
3. La Parte C incluyó estaos incluyíos dambes provincies, los antiguos comisarios principales y dellos estaos principescos, y cada unu rexir por un comisariu xefe nomáu pol Presidente de la India.
4. L'únicu Estáu Parte D yeren les islles Andaman y Nicobar, que s'alministraben por un teniente gobernador nomáu pol gobiernu central.

N'avientu de 1953, nomó la Comisión de Reorganización de los Estaos Xuníos pa la creación d'estaos nes llinies llingüístiques foi encabezada pol xuez Fazal Ali y tamién la comisión, conocida como la Comisión Fazal Ali. Los esfuercios d'esta comisión fueron supervisaos por Govind Pant Ballabh, que foi ministru del Interior de Nehru n'avientu de 1954. La comisión creó un informe en 1955 qu'encamienta la reorganización de los estaos de la India:

Na Séptima Enmienda, la distinción de tres tipos d'estaos esistentes A, B y C, quedó modificada por cuenta de qu'abolióse la Parte A. La distinción ente estaos de la parte A y la parte B retiróse, y recibió el nome "estaos". Un nuevu tipu d'entidá, el territoriu de la unión, sustituyó a la clasificación como Parte C Parte D o estatal.

Promovió'l pan-indixenismu. Negar a reorganizar los estaos en cualesquier de les llinies relixoses o étniques. Eruditos occidentales na so mayoría emponderaron a Nehru pola integración de los estaos nuna república moderna, pero l'actu nun foi aceptáu universalmente na India.

La educación y la reforma social

Foi un apasionáu defensor de la educación, consideraba que yera indispensable pal progresu futuru de la India. El so gobiernu supervisó la creación de munches instituciones d'educación cimera, como'l Institutu All India de Ciencies Médiques, l'Institutu Indiu de Teunoloxía, l'Institutu Indiu de Xestión y l'Institutu Nacional de Teunoloxía.

Tamién destacó pol compromisu del so plan quinquenal, en garantizar la educación primaria gratuita y obligatoria a tolos neños de la India; pa lo cual, supervisó la creación de programes d'inscripción masiva de la población a les escueles y la construcción de miles d'escueles.

Punxo en marcha iniciatives como'l suministru de lleche y comíes gratis pa los neños col fin de combatir la desnutrición. Pa los adultos, sobremanera nes zones rurales, entamáronse centros d'educación y escueles de formación profesional y téunica.

El Parllamentu de la India aprobó dellos cambeos nes lleis pa penalizar la discriminación de castes y aumentar los derechos de la muyer derechos y llibertaes sociales de les muyeres.

Pa erradicar les desigualdaes sociales y les desventaxes qu'enfrenten los pueblos pol sistema tradicional de les castes y tribus desfavorecidas, creó un sistema de reserves de places nos servicios gubernamentales y les instituciones educatives.

Defendió'l llaicismu y l'harmonía relixosa, l'aumentu de la representación de les minoríes nel gobiernu; redactó l'artículu 44 de la Constitución de la India según los Principios Rectores de la Política d'Estáu, qu'establez que: "L'Estáu va esforciar por garantizar a los ciudadanos un códigu civil uniforme en tol territoriu de la India". Esti artículu foi la base de la llaicidá na India, sicasí, foi criticáu pola aplicación desigual de la llei, pos dexó un códigu civil basáu nes antigües lleis de la familia portuguesa, y a los musulmanes caltener la so llei personal n'asuntos rellacionaos col matrimoniu y l'heriedu, nel pequeñu estáu de Goa. Sicasí felicidá llei personal musulmana foi prohibida pol mesmu, más tarde, como resultáu de l'anexón de Goa en 1961 a la India. Esto dio llugar a acusaciones de llaicismu selectivu.

Fixo aprobar la Llei Especial sobre'l matrimoniu en 1954. La idea yera dar a cada persona na India la posibilidá de casase fora de la llei personal en virtú d'un matrimoniu civil. Como de costume, la llei aplicar a tolos de la India, sacante Jammu y Caxmir, lo que de nuevu dio llugar a acusaciones de llaicismu selectivu. En munchos aspeutos, la llei yera casi idéntica a la Llei de matrimoniu hindú de 1955, lo que da una idea de la forma como s'había secularizado la llei.

La Llei Especial sobre'l matrimoniu dexa a los musulmanes casase y polo tanto caltienen les proteiciones que nun se podíen atopar nel derechu de les persones, polo xeneral yeren benéfiques pa les muyeres musulmanes.

Nel marcu del actu del matrimoniu yera illegal la poligamia y, sicasí, l'heriedu y la socesión rexir pola Llei india de socesión, en llugar de la respeutiva llei personal musulmana. El divorciu tamién se rixe pola llei secular, y el caltenimientu d'una muyer divorciada taría en llinia con establecer pola llei civil.

Condució la facción del Partíu del Congresu, que promovió la llingua hindi como la llingua franca de la nación hindú. Dempués d'un alderique refecho y estremao coles persones que nun falen hindi, adoptóse ésta como llingua oficial de la India en 1950. Los esfuercios realizaos pol gobiernu de la India pa faer del hindi la única llingua oficial dempués de 1965 nun fueron aceptables pa munchos estaos de la India onde nun se falaba l'hindi y que queríen que se siguiera usando l'inglés.

Dravida Munnetra Kazhagam (DMK), descendiente de Dravidar Kazhagam, encabezó la oposición al hindi y p'estenar les sos medranes, promulgóse la Llei de Llingües Oficiales en 1963, con cuenta de garantizar l'usu continuu del inglés dempués de 1965. El testu de la llei nun cumplía'l DMK y l'aumentu del so escepticismu de que les sos garantíes nun pueden ser respetaes poles alministraciones futures. El problema resolver mientres la presidencia de Lal Bahadur Shastri, que so una gran presión de la fía de Nehru, Indira Gandhi, garantizó que se siguiría usando l'inglés como idioma oficial nos estaos que nun falen hindi. La Llei d'idiomes oficiales finalmente foi modificada en 1967 pol Gobiernu del Congresu encabezáu por Indira Gandhi pa garantizar l'usu indefiníu d'hindi y del inglés como idiomes oficiales. Esto garantizó efeutivamente l'actual "política del billingüismu" de la República India.

Seguridá nacional y política esterior

Condució la India independiente dende 1947 hasta 1964. Tanto Estaos Xuníos como la Xunión Soviética compitieron pa faer de la India un aliáu na Guerra Fría.

Caltuvo bones rellaciones col Imperiu Británicu, en virtú de la Declaración de Londres onde s'estableció qu'India xunir a la Mancomunidá Británica de Naciones y aceptaría el monarca británicu como un "símbolu de la llibre asociación de los sos países miembros independientes y, como tal, el Xefe de la Commonwealth". Les otres naciones de la Commonwealth reconocen continua afiliación a l'asociación de la India. Namái los políticos de la estrema izquierda y l'estrema derecha criticaron esta decisión.

Nel ámbitu internacional, yera un campeón del pacifismu y un firme defensor de les Naciones Xuníes y co-fundador del Movimientu de Países Ensin Alliniar de les naciones que profesen la neutralidá ente los bloques rivales de naciones lideraes polos EE.XX. y la URSS. Reconociendo la República Popular de China, pocu dempués de la so fundación, frente a la mayor parte de los países del bloque occidental que siguíen teniendo rellaciones polítiques cola República de China, abogó pola so inclusión nes Naciones Xuníes y negóse a la marca de los chinos como los agresores nel so conflictu con Corea. Trató d'establecer rellaciones cordiales y amistoses con China en 1950, y espresó la esperanza d'actuar como intermediariu pa salvar l'abilsu y les tensiones ente los estaos comunistes y el bloque occidental.

En 1948 prometiera celebrar un plebiscitu en Caxmir so los auspicios de la ONX. Caxmir yera un territoriu en disputa ente la India y Paquistán, en guerra per dichu estáu dende 1948. Sicasí, como Paquistán nun retiró les tropes -de conformidá col resolución y de la ONX-, Nehru púnxose cada vez más cautelosos frente a la ONX, que se negaba a celebrar el plebiscitu, sicasí tuvo llugar en 1953. Los sos polítiques sobre Caxmir y l'integración de dichu estáu na India foi defendida con frecuencia frente a les Naciones Xuníes pol so ayudante, Krishna Menon, un diplomáticu brillosu, que se ganó una reputación na India polos sos discursos apasionaos.

Nehru, siendo un pacifista, nun yera ciegu a la realidá política y geoestratégica de la India en 1947 y punxo la primer piedra de l'Academia de Defensa Nacional (India) en 1949, declaró:

Nós, que mientres xeneraciones faláramos y tratáu de too, de manera pacífica y practicábase la non violencia, agora débese, glorificar el nuesu exércitu, la marina y la fuercia aérea. Anque ye significativu, a cencielles reflexa la rareza de la vida. Agora, ye lóxicu, tenemos que faer frente a toles continxencies, y si nun tamos preparaos pa face-yos frente, vamos faer pasar per debaxo al nuesu país. Nun hubo mayor príncipe de la paz y apóstol de la non violencia que Mahatma Gandhi, el padre de la nación, al que perdimos, pero, sicasí, dixo que yera meyor tomar la espada a rindise, fallar o funcionar a distancia. Nun podemos vivir ensin esmoliciones asumiendo que tamos a salvo. La naturaleza humana ye tal. Nun podemos correr el riesgu y el riesgu de la nuesa llibertá duramente ganada. Tenemos que tar preparaos con tolos métodos de defensa moderna y un exércitu bien forníu, la marina y l'exércitu del aire.

Previo'l desenvolvimientu d'armes nucleares y estableció la Comisión d'Enerxía Atómica de la India (AEC) en 1948, foi llamáu Dr. Homi en referencia a J. Bhabha, un físicu nuclear, que s'encargó con total autoridá de tolos asuntos y programes na esfera nuclear y respondió namái ante sí mesmu. La política nuclear de la India establecer por aciu el compromisu personal non escritu ente Nehru y Bhabha, al que dixo una famosa frase: "Profesor Bhabha curiar de Física, dexe rellación internacional a mi."

Dende'l principiu, en 1948, tenía grandes ambiciones pa desenvolver esti programa por tar en contra de los países industrializaos y la base d'esti programa foi establecer una capacidá d'armes nucleares de la India como parte de la superioridá rexonal de la India a otros países del sur d'Asia, bien especialmente Paquistán.

Foi aclamáu por munchos por trabayar pa distender les tensiones mundiales y l'amenaza de les armes nucleares dempués de la guerra de Corea (1950-1953). Encargar del primer estudiu de los efeutos humanos de les esplosiones nucleares, y fixo campaña ensin fuelgu pola abolición de lo que llamó "estos motores espantibles de destrucción." Él tamién tenía razones pragmátiques pa promover la desnuclearización, por medrana a qu'una carrera armamentista nuclear conduxera a un escesu de militarización que sería inasequible pa los países en desenvolvimientu como'l suyu.

En 1953, ordenó la detención del Kashmiri políticu Sheikh Abdullah , a quien sofitara primeramente y que yera sospechosu d'allugar ambiciones separatistes; Bakshi Ghulam Mohammad reemplazar.

En 1954 robló con China Nehru los Cinco Principios de Coesistencia Pacífica, conocida na India como'l Panchsheel (en sánscritu, panch: cinco, sheel: virtúes), un conxuntu de principios que tienen de rexir les rellaciones ente los dos estaos. La so primer codificación formal en forma de tratáu o "Alcuerdu,robláu en Beixín el 29 d'abril de 1954, -con truecu de notes-, sobre'l comerciu y les rellaciones ente'l Tíbet (Rexón de China) y la India" por China y la India, en que'l so preámbulu apaecíen dichos enunciaos. Les negociaciones tuvieron llugar en Delhi dende avientu 1953 a abril 1954 ente la Delegación del Gobiernu de China y de la Delegación del Gobiernu de la India sobre les rellaciones ente los dos países con al respeutive de los territorios en disputa de Aksai Chin y el sur del Tíbet. El tratáu foi ignoráu na década de 1960, pero na década de 1970, los Cinco Principios, de nuevu, consideráronse importantes nes rellaciones ente China y la India y tamién como normes de les rellaciones ente los Estaos y fueron ámpliamente reconocíos y aceptaos en tola rexón mientres la presidencia de Indira Gandhi y mientres los trés años del Partíu Janata (1977-1980).

En 1956 Nehru criticara la invasión conxunta de la Canal de Suez polos británicu, franceses ya israelinos. El papel de Nehru, tanto como'l primer ministru indiu y líder del Movimientu de Países Ensin Alliniar foi significativa, trató de ser imparcial ente les dos partes, de la que denunció Edén y los co-patrocinadores de l'agresión con fuercia. Tenía un poderosu aliáu nel presidente d'EE.XX. Dwight Eisenhower que, anque d'una manera silenciosa al públicu, llegó al estremu d'utilizar la influencia d'Estaos Xuníos nel FMI por que Gran Bretaña y Francia abandosen. L'episodiu alzó considerablemente'l prestíu de Nehru y la India, ente les naciones del tercer mundu. Mientres la crisis de Suez, la mano derecha de Nehru, Menon, intentó persuadir a un recalcitrante Gamal Nasser a un compromisu con Occidente, y foi clave nel movimientu de les potencies occidentales escontra la conciencia de que Nasser podría resultar dispuestu a vencer.

En 1957, Menon encargar d'ellaborar un discursu d'ocho hores defendiendo la postura de la India sobre Caxmir. Hasta la fecha, ye'l discursu más llargu, enxamás pronunciáu, nel Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes, que toma cinco hores de la 762 ª sesión, el 23 de xineru, y dos hores y cuarenta y ocho minutos nel 24, concluyendo ,al paecer, col colapsu de Menon nel suelu del Conseyu de Seguridá.D'esta miente y con ésitu consolidó'l poder hindú en Caxmir que, entós daquella atopábase so un gran malestar.L'apasionada defensa de Menon de la soberanía de la India en Caxmir, amplió la so base de sofitu na India y llevó a la prensa hindú a doblar temporalmente'l 'Héroe de Caxmir. Nehru taba entós nel visu de la so popularidá na India, la única crítica (menor) vieno de la estrema derecha.

Los EE.XX. sofitáu a la corte Nehru dempués de la so intervención en favor de Nasser, mientres la crisis de Suez, sicasí, los barruntos d'una Guerra Fría y la rocea americana del socialismu Nehru esfrecieron les rellaciones ente la India y los EE.XX., pos abarruntaba que Nehru sofitaba tácitamente a la Xunión Soviética.

Nehru caltuvo bones rellaciones col Reinu Xuníu, inclusive dempués de la crisis de Suez, aceptó l'arbitraxe del Reinu Xuníu y el Bancu Mundial, la firma del Tratáu d'Agües del Indo en 1960 con Paquistán gobernanso Ayub Khan pa resolver les disputes de diba años por compartir los recursos de los principales ríos de la rexón de Punjab.

La política esterior de Nehru sufrió una reafirmación china sobre apuestes fronterices pola decisión de conceder asilu políticu al 14 Dalai Lama. Dempués d'años de negociaciones fallíes, Nehru autorizó al exércitu hindú a lliberar a Goa en 1961 de la ocupación portuguesa y, de siguío, amestar formalmente a la India, esto aumentó la so popularidá, pero foi criticáu pola oposición comunista pol usu de la fuercia militar. L'usu de la fuercia militar contra Portugal ganó-y la bona voluntá ente los grupos d'estrema derecha y d'estrema esquierda.

Pensamientu

Nehru y Indira en Londres, 1930s

Nehru siempres sofitó'l "temperamentu científicu" como una manera de vida (definíu nesti contestu como un procesu individual y social de pensar y actuar) qu'utiliza'l métodu científicu y que, arriendes d'ello, puede incluyir el cuestionar, reparar, analizar y comunicar (non necesariamente nesi orde). "El temperamentu científicu" describir como una actitú qu'implica l'aplicación de la lóxica. el discutiniu, l'argumentu y l'analís que son partes vitales del temperamentu científicu. Elementos de equidad, igualdá y democracia tán incorporaos nella.^[13]

Bibliografía

• Nehru, Jawaharlal (2004). The Discovery of India. Penguin.
• Nehru, Jawaharlal (2004). An Autobiography. Penguin.
• Tharoor, Shashi (2009). Nehru. La invención d'India. Tusquets. ISBN 978-84-8383-116-8.
• Gonzálex García, Gabriela (2005). Perspectives y Analís sobre'l conflictu ente Paquistán ya India pola rexón de Caxmir. Institutu Teunolóxicu d'Estudios cimeros de Monterrey. Campus Estáu de Méxicu.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Jawaharlal Nehru.

Predecesor: Creación Del Cargu

primer ministru de la India 1947 a 1964

Socesor: Gulzarilal Nanda

Artículu de traducción automática a partir de "Sri Pandit Jawaharlal Nehru" que necesita revisión. Quita l'avisu cuando tea correxíu.