Jaime Paz Zamora
73. presidente de Bolivia

6 agostu 1989 - 6 agostu 1993
Víctor Paz Estenssoro - Gonzalo Sánchez de Lozada
Eleiciones: eleiciones presidenciales de Bolivia de 1989
Vicepresidente de Bolivia

Vida
Nacimientu Cochabamba, 15 d'abril de 1939[1] (84 años)
Nacionalidá Bandera de Bolivia Bolivia
Familia
Hermanos/es Nestor Paz Zamora (es) Traducir
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu politólogu, políticu
Premios
Creencies
Partíu políticu Movimiento de Izquierda Revolucionaria (Bolivia) (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Jaime Paz Zamora (15 d'abril de 1939, Cochabamba) ye un políticu bolivianu, sesentenu Presidente de Bolivia dende'l 6 d'agostu de 1989 hasta'l 6 d'agostu de 1993. Foi tamién unu de los fundadores del MIR y Vicepresidente de Bolivia dende'l 10 d'ochobre de 1982 hasta'l so arrenunciu'l 14 d'avientu de 1984.

Paz Zamora foi l'únicu sobreviviente d'un catastróficu accidente aereu asocedíu en 1980; atentáu entamáu nel so contra pol gobiernu dictatorial de Luis García Meza. Sicasí, a pesar de sobrevivir al atentáu, el fatal accidente dexólu graves quemadures nel cuerpu y na cara.

Biografía

Jaime Paz Zamora nació en Cochabamba la 15 d'abril de 1939. Fíu del xeneral de navío Néstor Paz Galarza (primu hermanu del Presidente Víctor Paz Estenssoro), y de Edith Zamora.[3] Nestor Paz Zamora, el so hermanu, foi un guerrilleru del Exércitu de Lliberación Nacional, muertu nes guerrilles de Teoponte l'añu 1969.

Foi bachiller del Colexu Xesuita “Sagráu Corazón”, de Sucre y treslladóse a la ciudá de Córdoba, Arxentina, onde ingresó a la orde relixosa de los redentoristas y estudió filosofía y teoloxía. Antes de recibir la orde sacerdotal, retirar de la vida relixosa. Años dempués graduóse como Llicenciáu en Ciencies Sociales y Polítiques con mención en Rellaciones Internacionales na Universidá Católica de Lovaina, Bélxica.

Foi fundador (7 de setiembre de 1971) y líder del Movimientu d'Izquierda Revolucionaria (MIR), partíu inscritu na Internacional Socialista. Amás, entamó la resistencia clandestina contra'l réxime militar del xeneral Hugo Banzer Suárez.

Presidente de Bolivia (1989-1993)

Foi escoyíu Vicepresidente pol Congresu en 1982. Les sos rellaciones col Presidente Hernán Siles Zuazo fueron tirantes y de confrontación pola rotura ente'l MIR y la coalición. Finalmente, arrenunció al cargu'l 14 d'avientu de 1984 p'habilitase como candidatu presidencial.[4]

El 5 d'agostu de 1989 foi proclamáu Presidente pol Congresu a pesar de quedar en tercer llugar mientres les eleiciones xenerales del 7 de mayu d'esi añu, gracies al sofitu políticu que recibió del segundu candidatu más votáu, el derechiegu y antiguu rival ideolóxicu Hugo Banzer Suárez. Ayudando a Paz Zamora, Banzer evitó la proclamación de Gonzalo Sánchez de Lozada, quien ganara les eleiciones pero non col 50% riquíu p'asumir la presidencia. Poniendo fin a la popular frase que dio Paz Zamora mientres les eleiciones de 1980 de los Ríos de Sangre Insalvable faciendo referencia a la persecución política que sufrieron los militantes del MIR mientres la dictadura de Banzer.

Mientres el so gobiernu robló l'Alcuerdu de Integración “Andrés de Santa Cruz” qu'establez que'l Perú concede a Bolivia, por 50 años prorrogables, una zona franca turística a lo llargo de 5 km² de la mariña d'Ilo, bautizada polos presidentes como “Bolivia-Mar”.

Abogó pol usu potencial melecinal ya industrial de la coca, pero llogró bien pocu na forma de resultaos concretes. Per otru llau, les acusaciones de corrupción atayáu'l so mandatu, que eventualmente llevaría a la encarcelación del so principal ayudante y co-fundador del MIR, Oscar Eid, pa les conexones de tráficu de drogues. Sirvió'l so periodu completu de cuatro años de prisión, lo qu'a la llarga traxo repercusiones dafechu negatives pa la persona de Paz y pal MIR. En política esterior, Paz Zamora fixo con ésitu axustar la cesión d'un puertu soberanu na mariña peruana, anque ensin continuidá territorial del territoriu bolivianu, el so beneficiu resultó abondo llindáu.

En llinies xenerales, foi un gobiernu pacíficu que caltuvo la estabilidá macroeconómica y gobernó con amenorgaos problemes políticos y sociales[ensin referencies]. Nun apurrió enforma al progresu y l'adelantu del país, nin contribuyó al bienestar de les clases humildes. El so gobiernu quedó marcáu por acusaciones de corrupción y supuestos venceyos col narcotráficu. A pesar de ser unu de los gobiernos más neolliberales de Bolivia (en 1992 Paz Zamora fixo aprobar la llei de privatización, antecesora de la fracasada llei de capitalización qu'implementaría Gonzalo Sánchez de Losada), va ser recordáu por estos escándalos de corrupción y narcovínculos.

Tres la salida del poder en 1993, la figura del MIR y Paz Zamora salieron considerablemente estropiaos cola derrota eleutoral de Hugo Bánzer, de la que foi escoyíu'l líder del Partíu Nacionalista Revolucionariu, Gonzalo Sánchez de Lozada. Paz Zamora presentóse pa la presidencia en cuatro oportunidad hasta'l momentu, 1985, 1989, 1997 y 2002. Ocupó'l tercer llugar na preferencies nos trés primeres eleiciones y el cuartu na postrera.[5] Nes eleiciones xenerales adelantraes el 18 d'avientu de 2005 presentóse la so candidatura a prefeutu del departamentu de Tarija, pero resultó derrotáu.


Predecesor:
Víctor Paz Estenssoro
60º Presidente de Bolivia

6 d'agostu de 1989 - 6 d'agostu de 1993
Socesor:
Gonzalo Sánchez de Lozada
Predecesor:
Luis Adolfo Siles Salinas
32º Vicepresidente de Bolivia

10 d'ochobre de 1982 - 14 d'avientu de 1984
Socesor:
Julio Garrett Ayllón

Ver tamién

Referencies

  1. Afirmao en: Enciclopedia Brockhaus. Identificador de Brockhaus Enzyklopädie en línea: paz-zamora-jaime. Apaez como: Jaime Paz Zamora. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.
  2. Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1990-9373.
  3. www.redpizarra.org
  4. Presidencia de la República de Bolivia. «Biografía». Archiváu dende l'orixinal, el 20 de marzu de 2009. Consultáu'l 9 de febreru de 2009.
  5. Red Cayuela. «Biografía». Archiváu dende l'orixinal, el 14 de setiembre de 2008. Consultáu'l 9 de febreru de 2009.

Enllaces esternos




This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.