Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Jackie Stewart
Vida
Nacimientu Dumbarton, 11 de xunu de 1939[1] (84 años)
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Familia
Casáu con Helen Stewart (en) Traducir (1962 – )
Fíos/es Paul Stewart
Hermanos/es Jimmy Stewart
Estudios
Estudios Dumbarton Academy (en) Traducir
Llingües falaes inglés[2]
Oficiu
Oficiu entamador, tirador, pilotu d'automovilismu, pilotu de Fórmula Unu, mánager
Trayeutoria
Años Equipu Competiciones
- Tyrrell Racing
- British Racing Motors
- Equipe Matra Sports
Premios
IMDb nm0829455
sirjackiestewart.com
Cambiar los datos en Wikidata

John Young Stewart (11 de xunu de 1939, Dumbarton), más conocíu como Jackie Stewart, ye un ex piloto d'automovilismu de velocidá británicu. Ye unu de los nueve pilotos que llogró siquier tres títulos mundiales de Fórmula 1, al resultar campeón en 1969, 1971 y 1973, amás de subcampeón en 1968 y 1972, y terceru en 1965. Nos sos 99 carreres como pilotu de les escuderíes BRM, Matra, March y Tyrrell, llogró 27 victories, 43 podios y 17 pole positions.

Infancia

Stewart nació nel pueblu escocés de Milton (West Dunbartonshire) el 11 de xunu de 1939, nel senu d'una familia que se dedicaba al mundu del motor, colo que Stewart sintióse atraíu a tou lo referente al automovilismu. Los sos padres teníen una tienda onde vendíen automóviles Jaguar. D'esta forma, Jackie aprendió dende bien pequeñu nel garaxe de la tienda. Amás el so hermanu mayor, Jimmy, yera pilotu de carreres y yera reconocíu nos circuitos de la ciudá.

Empiezos nel automovilismu

Jackie Stewart (derecha) xunto a Phil Hill.

Jackie Stewart empezó colos automóviles por cuenta de qu'en la escuela díba-y mal porque tenía dislexa,[7] pero nesi entós nun-y la diagnosticaron. D'esta forma foi pasando la so adolescencia nos talleres.

Cuando lo atopó Ken Tyrrell, supo de les sos virtúes y decidió contratalo yá que Ken Tyrrell tenía un equipu de Fórmula Junior, onde ellí foi ganando carreres y fama. En 1964, ganó siete de les diez carreres de la Fórmula 3 Británica BARC con Tyrrell.

Pilotu de Fórmula 1

BRM

Debutó na Fórmula 1 en 1965 cola escudería BRM, un equipu que daba sofitu a los británicos que teníen ésitu nes categoríes menores. En 1965 tuvo una destacada actuación, ya inclusive ganó'l Gran Premiu d'Italia, tou eso corriendo contra pilotos de la talla de Jim Clark y Graham Hill. En 1966 Trunfó nel Gran Premiu de Mónacu, pero BRM empezó a tener munchos problemes apostrando a Stewart a la séptima posición, cansáu de BRM pasó a Matra.

Matra

En Matra permanecería dos años, llogrando resultaos bien bonos y llogrando el títulu en 1969 al volante del Matra MS80.

Tyrrell

En 1971, dempués d'un añu non demasiáu bonu en March, Stewart torna a les órdenes de Ken Tyrrel xunto a François Cevert. L'escocés volverá repitir trunfu nel mundial, daqué que tamién va faer en 1973 retirándose xusto dempués del Gran Premiu d'Estaos Xuníos en Watkins Glen, nel que'l so compañeru Cevert perdió la vida, fechu que lu afectó fondamente y motivó el so retiru de dicha carrera y de l'actividá como pilotu, xustu enantes de completar cien carreres llargaes.

Feches non puntuables

Amás de trunfar nel Campeonatu Mundial de Förmula 1, Stewart llogró victories nel Troféu Internacional del BRDC de 1965 y 1973 que s'apostaba en Silverstone, la Carrera de Campeones de Brands Hatch de 1969 y 1970, y la Copa d'Oru Internacional d'Oulton Park de 1968.

Otres categoríes

Stewart apostó les 12 Hores de Reims del Campeonatu Mundial de Resistencia de 1964 con una Ferrari 250 GTO xunto a Chris Amon, y los 1000 km de Paris xunto a Ludovico Scarfiotti con una Ferrari 250 LM. 24 Hores de Le Mans de 1965 xunto a Graham Hill con un Rover-BRM motorizado por turbina, llegando a meta décimu absolutu anque munches vueltes por detrás del Porsche 904/6 oficial que ganó na so clase.

En 1966, lideró 40 vueltes de les 500 milles d'Indianapolis con un Lola T90-Ford. Abandonó a diez vueltes del final por falla mecánica, quedando clasificáu sestu, y foi nomáu Novatu del Añu. Esi añu, venció na fecha non puntuable del Campeonatu Nacional del USAC en Fuji, y nes 12 Hores de Surfers Paradise con una Ferrari 250LM. Tamién apostó les 12 Hores de Sebring xunto a Graham Hill con un Ford GT40, onde abandonó.

Tamién en 1966, consiguió cuatro victories y un segundu puestu nos ocho carreres de la Tasman Series con BRM, llogrando'l títulu frente a Graham Hill y Jim Clark. En 1967 foi subcampeón frente a Clark, con un total de dos victories en seis carreres.

Stewart llegó segundu absolutu nes 6 Hores de Brands Hatch del Campeonatu Mundial de Resistencia 1967 con una Ferrari 330 P4 Spyder oficial. Tamién apostó per segunda vegada les 500 milles d'Indianapolis, abandonando nuevamente por problemes mecánicos.

L'escocés apostó la CanAm 1971 con un Lola T260 oficial, llogró dos victories y dos segundos puestos en diez carreres. Por tanto, resultó terceru nel campeonatu por detrás de Peter Revson y Denny Hulme de McLaren. Esi mesmu añu, resultó segundu nel Gran Premiu Questor d'Ontario con Tyrrell.

En 1973, el pilotu participó en cuatro carreres del Campeonatu Européu de Turismos con un Ford Capri oficial, llogrando un quintu llugar en Paul Ricard xunto a Jochen Mass.

Seguridá n'automovilismu

A partir de fines de la década de 1960, Stewart entamó protestes de pilotos de Fórmula 1 pa esixir meyores condiciones de seguridá, nuna dómina en que frecuemtemente asocedíen muertes y mancadures graves de resultes de choques y quemes nes pistes. Propunxo l'usu obligatoriu de cascos integrales, petrines de seguridá y buzos antiflamas, la creación de zones d'escape, barreres de proteición y centros médicos nos circuitos, y la presencia d'equipos de rescate y atención médica en cada prueba.

Depués del so retiru en 1973, Stewart siguió trabayando p'ameyorar la seguridá nel automovilismu. Cinco años dempués, el dirixente de la Fórmula 1 Bernie Ecclestone contrató al médicu Sid Watkins como médicu oficial, empezando asina un procesu d'implantación de midíes de seguridá nel automovilismu.

Periodismu

Stewart trabayó como periodista na cadena de televisión d'Estaos Xuníos ABC. Actuó como comentarista nes tresmisiones de les 500 milles d'Indianapolis dende 1971 hasta 1981, y les 500 Milles de Daytona de la Copa NASCAR ente 1971 y 1978.

Constructor de Fórmula 1 (1997-1999)

En 1997, Stewart decide faer el so regresu a la Fórmula 1, esta vegada con un equipu propiu. Al pie del so fíu Paul, fundó Stewart Grand Prix, col sofitu de Ford, que-y suministraba los motores; y del bancu HSBC, principal patrocinador. Nos trés años que duró como xefe d'escudería, Stewart llograría una sola victoria, la consiguida por Johnny Herbert nel Gran Premiu d'Europa de 1999, qu'al pie de bones actuaciones del otru pilotu, Rubens Barrichello, asitiaron a la escudería na cuarta posición de constructores en 1999. A finales d'esi añu, Ford mercó la escudería y reconvertir en Jaguar Racing. Darréu, sería vendida a la marca de bébores enerxétiques austriaques Red Bull, convirtiéndose en Red Bull Racing, qu'apoderaría de la Fórmula 1 rematando en primer posición del Campeonatu de Cosntructores en 2010, 2011, 2012 y 2013.

Resultaos completes en Fórmula 1

Les carreres en negrina indiquen pole position.

Añu Equipu 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Posición Puntos
1965 Bandera del Reinu Xuníu BRM RSA
6		 MON
3		 BEL
2		 FRA
2		 GBR
5		 HOL
2		 GER
Ret		 ITA
1		 USA
Ret		 MEX
Ret		 3ᵘ 34
1966 Bandera del Reinu Xuníu BRM MON
1		 BEL
Ret		 FRA
DNP		 GBR
Ret		 HOL
4		 GER
5		 ITA
Ret		 USA
Ret		 MEX
Ret		 7ᵘ 14
1967 Bandera del Reinu Xuníu BRM RSA
Ret		 MON
Ret		 HOL
Ret		 BEL
2		 FRA
3		 GBR
Ret		 GER
Ret		 CAN
Ret		 ITA
Ret		 USA
Ret		 MEX
Ret		 9ᵘ 10
1968 Bandera de Francia Matra RSA
Ret		 ESP
DNP		 MON
DNP		 BEL
4		 HOL
1		 FRA
3		 GBR
6		 GER
1		 ITA
Ret		 CAN
6		 USA
1		 MEX
7		 2ᵘ 36
1969 Bandera de Francia Matra RSA
1		 ESP
1		 MON
Ret		 HOL
1		 FRA
1		 GBR
1		 GER
2		 ITA
1		 CAN
Ret		 USA
Ret		 MEX
4		 1ᵘ 63
1970 Bandera del Reinu Xuníu March RSA
3		 ESP
1		 MON
Ret		 BEL
Ret		 HOL
2		 FRA
9		 GBR
Ret		 GER
Ret		 AUT
Ret		 ITA
2		 6ᵘ 25
Bandera del Reinu Xuníu Tyrrell CAN
Ret		 USA
Ret		 MEX
Ret
1971 Bandera del Reinu Xuníu Tyrrell RSA
2		 ESP
1		 MON
1		 HOL
11		 FRA
1		 GBR
1		 GER
1		 AUT
Ret		 ITA
Ret		 CAN
1		 USA
5		 1ᵘ 62
1972 Bandera del Reinu Xuníu Tyrrell ARG
1		 RSA
Ret		 ESP
Ret		 MON
4		 BEL
DNP		 FRA
1		 GBR
2		 GER
11		 AUT
7		 ITA
Ret		 CAN
1		 USA
1		 2ᵘ 45
1973 Bandera del Reinu Xuníu Tyrrell ARG
3		 BRA
2		 RSA
1		 ESP
Ret		 BEL
1		 MON
1		 SUE
5		 FRA
4		 GBR
10		 HOL
1		 GER
1		 AUT
2		 ITA
4		 CAN
5		 USA
DNP		 1ᵘ 71

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6k38md0. Apaez como: Jackie Stewart. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ Afirmao en: The London Gazette 45554. Páxina: 12. Llingua de la obra o nome: inglés británicu. Númberu d'exemplar: 45554.
  4. ↑ «Sports Personality Roll of Honour». Consultáu'l 29 abril 2018.
  5. ↑ URL de la referencia: https://www.royalautomobileclub.co.uk/motoring/trophies-and-awards/the-segrave-trophy/sir-jackie-stewart/.
  6. ↑ Afirmao en: The London Gazette 56237. Páxina: B1. Llingua de la obra o nome: inglés británicu. Data d'espublización: 16 xunu 2001. Númberu d'exemplar: 56237.
  7. ↑ Jackie Stewart. El País. Consultáu'l 11 de xunetu de 2012.

Enllaces esternos


Predecesor:
Bandera del Reinu Xuníu Graham Hill		 Campeón de la Fórmula 1
1969		 Socesor:
Bandera de Austria Jochen Rindt
Predecesor:
Bandera de Austria Jochen Rindt		 Campeón de la Fórmula 1
1971		 Socesor:
Bandera de Brasil Emerson Fittipaldi
Predecesor:
Bandera de Brasil Emerson Fittipaldi		 Campeón de la Fórmula 1
1973		 Socesor:
Bandera de Brasil Emerson Fittipaldi
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.