Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Jack Lord
Vida
Nacimientu Brooklyn, 30 d'avientu de 1920[1]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Muerte Honolulu, 21 de xineru de 1998[1] (77 años)
Estudios
Estudios Universidá de Nueva York
John Adams High School (es) Traducir
Oficiu direutor de cine, productor de cine, actor de teatru, actor de cine, actor de televisión
Premios
Xéneru artísticu western
IMDb nm0520437
Cambiar los datos en Wikidata

Jack Lord (30 d'avientu de 1920, Brooklyn – 21 de xineru de 1998, Honolulu) foi un actor teatral, cinematográficu y televisivu estauxunidense. Foi sobremanera conocíu pol so papel protagonista como Steve McGarrett na serie televisiva Hawaii Five-O ente 1968 y 1980. Amás, de primeres de la so carrera, actuó en dellos llargumetraxes clásicos, ente ellos Man of the West (1958), de Gary Cooper, y foi'l primer actor n'encarnar al recurrente personaxe Felix Leiter, concretamente nel primer filme de James Bond, Dr. No (1962).

Entamos

El so verdaderu nome yera John Joseph Patrick Ryan, y nació en Brooklyn, Nueva York, nuna familia d'orixe irlandés. El so padre, William Lawrence Ryan, yera executivu d'una compañía de barcos de vapor.[3] Lord crióse en Morris Park[4] (anguaño conocíu como Richmond Hill), nel barriu neoyorquín de Queens.

El mozu Jack Ryan desenvolvió la so habilidá como caballeru na granxa hortofrutícola de la so madre,[5] nel valle del Ríu Hudson. Pasaba los branos nel mar y, dende la ponte de barcos mercantes,[6] pintaba y dibuxaba los paisaxes que diba conociendo—África, el Mediterraneu y China. Lord estudió na St. Benedict Joseph Are School,[4] na John Adams High School de Ozone Park (Queens), y na Academia de la Marina Mercante de los Estaos Xuníos en Fort Trumbull,[7] graduándose como Alférez[8] con una llicencia de Tercer Oficial de cubierta. Amás siguió estudios na Universidá de Nueva York[3] gracies a una beca de fútbol,[6] consiguiendo un títulu en Belles Artes.

El primer añu de la Segunda Guerra Mundial pasar nel Cuerpu d'Inxenieros de l'Armada de los Estaos Xuníos construyendo pontes en Persia,[4] volviendo más palantre a la Marina Mercante[9] como marineru de primera enantes de cursar estudios d'oficial de ponte en Fort Trumbull. Mientres faía filmes d'entrenamientu marítimu, a Lord llegó-y la idea de dedicase a l'actuación.

Carrera

Lord siguió clases d'interpretación de Sanford Meisner[10] na escuela Neighborhood Playhouse.[11] Mientres, trabayó como vendedor de coches[5] pa financiar los sos estudios, y darréu formóse nel Actors Studio.[12]

El so debú teatral nel circuitu de Broadway foi como Slim Murphy na obra de Horton Foote The Traveling Lady, xunto a Kim Stanley.[13][14] El show tuvo 30 representaciones, ente'l 27 d'ochobre de 1954 y el 20 de payares del mesmu añu. Pola so actuación, Lord ganó'l Premiu Theatre World.[15] Más palantre foi escoyíu pa encarnar a Brick,[16] sustituyendo a Ben Gazzara, na producción de 1955–1956 de La gata sobre'l teyáu de cinc.[17] Otres obres teatrales nes que participó fueron The Little Hut (la so primer pieza), The Illegitimist, y The Savage.

El so primer filme comercial foi la película de cultu de 1949[11] The Red Menace, una producción de temática anti-comunista. En 1950 foi productor asociáu de Cry Murder. En 1957, Lord protagonizó Williamsburg: the Story of a Patriot.[18] Interpretó a Buck Walden nel filme de 1958 God's Little Acre,[19] adautación al cine de la novela d'Erskine Caldwell de 1933.

Jack Lord foi'l primer actor n'encarnar al personaxe de ficción Felix Leiter[20] na serie cinematográfica dedicada a James Bond, concretamente nel primer filme de la mesma, Dr. No. Según el guionista Richard Maibaum, Lord pidía co-protagonismu, un papel de mayor entidá y major sueldu pa retomar el so papel de Felix Leiter[21] en Goldfinger, polo que'l direutor Guy Hamilton escoyó a otru actor pal papel.

En 1962 Lord encarnó al protagonista de la serie Stoney Burke,[22] un cowboy de rodiu de Mission Ridge, en Dakota del Sur. La serie basar en Casey Tibbs, campeón de rodiu na vida real.[23] Nel show trabayaben Warren Oates y Bruce Dern en papeles recurrentes. Lord afirmaba que'l so modelu ya inspiración pa encarnar a Stoney Burke yera Gary Cooper.[10]

Jack Lord foi consideráu pal papel d'Eliot Ness na serie Los Intocables primero que Robert Stack consiguir.[24] Otres de les series nes que trabayó como artista invitáu fueron Bonanza (Capítulu "The Outcast"), The Man from UNCLE, The Reporter (con Harry Guardino), The Fugitive, The Invaders, Rawhide, Ironside, y The F.B.I.. Lord tamién intervieno nel primer capítulu de Have Gun, Will Travel.

De nuevu nel cine, en 1968 Lord actuó xunto a Susan Strasberg nel filme de cultu The Name of the Game is Kill.[25]

Según William Shatner,[26] en 1966 Gene Roddenberry ufiertó a Lord el papel de James Tiberius Kirk en Star Trek: The Original Series, reemplazando a Jeffrey Hunter, qu'actuara nun episodiu piloto. Lord solicitó'l 50 per cientu de la titularidá del show, polo que Roddenberry finalmente dio'l papel a Shatner.

Hawaii Five-O

Jack Lord foi mientres doce temporaes el Detective Steve McGarrett na serie Hawaii Five-O.[27]

La famosa escena d'apertura del show amosaba a Lord na azotea del Ilikai, edificiu turísticu de luxu construyíu por Chinn Ho, magu del negociu inmobiliariu, nacíu en Ḥawai, anque d'orixe chinu.[28] El detective Chin Ho Kelly,[29] interpretáu por Kam Fong Chun, yera un chisgo al constructor Chinn Ho.

Lord foi decisivu na eleición d'actores nativos de Ḥawai con preferencia a los d'orixe continental.[27] Tamién foi él el qu'aportunó en que'l so personaxe conduxera coches de Ford Motor Company.[30]

Lord yera un perfeccionista. Leonard Freeman, creador de la serie, finó en 1974, y el show pasó a ser propiedá de Jack Lord, la CBS y los herederos de Freeman,[27] con un contratu que faía a Lord productor executivu y dába-y un control total sobre'l conteníu, siendo bultables les sos engarradielles cola cadena televisiva[10]

Artista

Mientres los sos años na Universidá de Nueva York, Lord y el so hermanu Bill abrieron la Village Academy of Arts.[4] El suañu d'infancia de Lord yera convertise nun artista. La so primer venta profesional tuvo llugar en 1941 al adquirir el Muséu Metropolitanu d'Arte dos obres sos titulaes Vermont y Fishing Shacks, Block Island.[3]

Vida personal

El primer matrimoniu de Lord, con Anne Willard, remató en divorciu en 1947.[3] Nesti matrimoniu tuvo un fíu, fináu nun accidente a los trelce años d'edá.[30]

El 17 de xineru de 1949 Lord casóse con Marie de Narde,[4] que dexó la so carrera nel mundu de la moda pa dedicase a la so vida en rellación.

Lord foi tamién conocíu por ser un home de gran cultura qu'amaba la poesía, pero tamién por ser una persona que llevaba una vida de cierta reclusión nel so llar de Honolulu.[10]

Fallecimientu

Jack Lord sufrió enfermedá d'Alzheimer[31] nos sos últimos años, y finó por causa d'una insuficiencia cardiaca en 1998 na so casa en Honolulu. Tenía 77 años d'edá. Los sos restos fueron encenraos, y les cenices espardíes nel mar cerca de la so propiedá en Kahala.

Lord dexó un heriedu por un valor de 40 millones de dólares. A lo llargo de la so vida fuera un filántropu, y la totalidá de les sos posesiones pasaron a delles organizaciones caritatives de Hawaii en finando la so esposa en 2005.[32]

Filmografía

Cine
Añu Títulu Papel Observaciones
1949 The Red Menace John Bates
1950 The Tattooed Stranger Det. Deke Del Vecchio Ensin creitos
1950 Cry Murder Tommy Warren Productor asociáu
1955 The Court-Martial of Billy Mitchell Lt. Cmdr. Zachary 'Zack' Lansdowne
1956 The Vagabond King Ferrebouc
1957 Tip on a Dead Jockey Jimmy Heldon
1957 Williamsburg: the Story of a Patriot John Fry
1958 The True Story of Lynn Stuart Willie Down
1958 God's Little Acre Buck Walden
1958 Man of the West Coaley
1959 The Hangman Johnny Bishop
1960 Walk Like a Dragon Lincoln "Linc" Bartlett
1962 Dr. No Felix Leiter
1966 Doomsday Flight, The Axente especial Frank Thompson Telefilme
1967 Ride to Hangman's Tree Guy Russell
1968 The Counterfeit Killer Don Owens
1968 The Name of the Game is Kill Symcha Lipa
1980 M Station: Hawaii Almirante Henderson Telefilme
Direutor
Productor executivu
2000 Screwed Det Steve McGarrett Ensin creitos
Imáxenes d'archivu
Televisión
Añu Títulu Papel Títulu episodiu/ Observaciones
1954 Man Against Crime The Chinese Dolls
1954 Suspense String
1955 Danger Season for Murder
1955 Armstrong Circle Theatre Buckskin
1955 Appointment with Adventure Bill Five in Judgment
1955 The Elgin Hour Teniente Davis Combat Medics
1956 The Philco Television Playhouse This Land is Mine
1956 Omnibus One Nation
1956 Westinghouse Studio One Paul Chester An Incident of Love
1956 Westinghouse Studio One Matt A Day Before Battle
1957 Conflict Pattern for Violence
1957 Climax! Charlie Mullaney Mr. Runyon of Broadway
1957 Have Gun – Will Travel Dave Enderby Three Bells to Perdíu
1957 Gunsmoke Myles Brandell
Nate Brandell		 Doc's Reward
1957 Playhouse 90 Jim Kester Lone Woman
1958 Playhouse 90 Homer Aswell Reunion
1958 U.S. Marshal Matt Bonner Sentenced to Death
1958 The Millionaire Lee Randolph The Lee Randolph Story
1959 Rawhide Blake Incident of the Calico Gun
1959 The Loretta Young Show Joe Marriage Crisis
1959 Los Intocables Bill Hagen The Jake Lingle Killing
1959 The Lineup Army Armitage The Strange Return of Army Armitage
1959 Alcoa Presents: One Step Beyond Dan Gardner Father Image
1960 Bonanza Clay Renton The Outcast
1960 Naked City Cary Glennon The Human Trap
1961 Route 66 Gabe Johnson Play It Glissando
1961 The Americans Charlie Goodwin Half Moon Road
1961 Outlaws Jim Houston The Bell
1961 Stagecoach West Russ Doty House of Violence
1961 Stagecoach West Johnny Kane The Butcher
1961 Rawhide Paul Evans Incident of His Brother's Keeper
1961 Cain's Hundred Wilt Farrell Dead Aponderái
1962 Checkmate Ernie Chapin The Star System
1962 Here's Hollywood

May 18, 1962

1962–1963 Stoney Burke Stoney Burke 32 episodios
1964 Dr. Kildare Dr. Frank Michaels A Willing Suspension of Disbelief
1964 The Greatest Show on Earth Wally Walker Man in a Hole
1964 The Reporter Nick Castle How Much for a Prince?
1965 Wagon Train Lee Barton The Echo Pass Story
1965 Kraft Suspense Theatre Paul Campbell The Long Ravine
1965 The Loner Reverendu Mr. Booker The Vespers
1965 Combat! Barney McKlosky The Linesman
1965 Bob Hope Presents the Chrysler Theatre Abe Perez The Crime
1965 Twelve O'Clock High Tte. Coronel Preston Gallagher Big Brother
1966 Laredo Jab Harlan Above the Law
1966 Twelve O'Clock High Coronel Yates Face of a Shadow
1966 The F.B.I. Frank Andreas Shroeder Collison Course
1966 The Virginian Roy Dallman High Stakes
1966 Bob Hope Presents the Chrysler Theatre Don Owens The Faceless Man
1966 Bob Hope Presents the Chrysler Theatre Harry Marcus Storm Crossing
1966 The Tonight Show Starring Johnny Carson
1967 The Invaders George Vikor Vikor
1967 The Fugitive Alan Bartlett Goodbye My Love
1967 Ironside John Trask Dead Man's Tale
1967 L'home de CIPOL Pharos Mandor The Master's Touch
1968 The High Chaparral Dan Brookes The Kinsman
1968–1980 Hawaii Five-O Detective Steve McGarrett 281 episodios
1969 The Mike Douglas Show
1969 The Ed Sullivan Show

Audience bow

1978 Premios Primetime Emmy
1979 Good Morning America
1980 The Whales That Wouldn't Die Narrador
1999 The James Bond Story Felix Leiter Imáxenes d'archivu
2007 La tele de la to vida Detective Steve McGarrett Imáxenes d'archivu

Referencies

  1. 1 2 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  2. ↑ URL de la referencia: http://www.theatreworldawards.org/past-recipients.html.
  3. 1 2 3 4 Day, Carol (9 de febreru de 1998). «Stranger in Paradise». People 49 (5).
  4. 1 2 3 4 5 «About Jack Lord, Actor and Artist». The Richmond Hill Historical Society. Consultáu'l 22 de mayu de 2010.
  5. 1 2 Book 'em Danno-Jack Lord Dies. 23 de xineru de 1998.
  6. 1 2 Mifflin, Lawrie (23 de xineru de 1998). Jack Lord, 77, Helped Direct And Starred In 'Hawaii Five-O.
  7. ↑ Peterson, B (12 de xineru de 1992). Jack Lord Remained in Hawaii to Paint.
  8. ↑ Laurent, Lawrence (1 de xunetu de 1973). Jack Lord Finds Heaven in Hawaii.
  9. ↑ Rawlins, Michael R (2003). The Last American Sailors: A Wild Ride in the Modern Merchant Marine. IUniverse, páx. 47. ISBN 978-0-595-30117-1.
  10. 1 2 3 4 Laurent, Lawrence (16 de xineru de 1972). Non Resting, Coasting for Lord.
  11. 1 2 Vallance, Tom (23 de xineru de 1998). Obituary: Jack Lord. http://www.independent.co.uk/news/obituaries/obituary-jack-lord-1140283.html.
  12. ↑ Brode, Douglas; Parker, Fess (2009). Shooting Stars of the Small Screen: Encyclopedia of TV Western Actors, 1946–present. University of Texas Press, páx. 204. ISBN 978-0-292-71849-4.
  13. ↑ «The Traveling Lady». Internet Broadway Database. Consultáu'l 23 de mayu de 2010.
  14. ↑ Krampner, Jon (2006). Female Brando: The Legend of Kim Stanley. Back Stage Books, páx. 87. ISBN 978-0-8230-8847-8.
  15. ↑ «Theatre World Awards». Theatre World Awards. Consultáu'l 23 de mayu de 2010.
  16. ↑ «Cat on a Hot Tin Roof». Internet Broadway Database. Consultáu'l 23 de mayu de 2010.
  17. ↑ «Jack Lord Obit». Theatre World:  p. 252. 1997–1998.
  18. ↑ «Williamsburg: the Story of a Patriot». History.org. Consultáu'l 22 de mayu de 2010.
  19. ↑ Jarlett, Franklin (1977). Robert Ryan: A Biography and Critical Filmography. McFarland & Company, páx. 233. ISBN 978-0-7864-0476-6.
  20. ↑ The Staff and Friends of Scarecrow (2004). The Scarecrow Video Movie Guide. Sasquatch Books, páx. 569. ISBN 978-1-57061-415-6.
  21. ↑ Goldberg, Lee The Richard Maibaum Interview p.26 Starlog #68 March 1983
  22. ↑ Jackson, Ronald (2008). 50 Years Of The Television Western. AuthorHouse, páx. 290. ISBN 978-1-4343-5925-4.
  23. ↑ Allen, Michael (1998). Arrodio Cowboys In The North American Imagination. University of Nevada Press, páx. 47. ISBN 978-0-87417-315-4.
  24. ↑ Tucker, Kenneth (2000). Eliot Ness and the Untouchables: The Historical Reality and the Film and Television Depictions. McFarland & Company, páx. 49. ISBN 978-0-7864-0772-9.
  25. ↑ Lisanti, Tom (2010). Fantasy Femmes of Sixties Cinema: Interviews With 20 Actresses from Biker, Beach, and Elvis Movies. McFarland & Company, páx. 274. ISBN 978-0-7864-6101-1.
  26. ↑ Shatner, William; Fisher, David (2009). Up Till Now: The Autobiography. St. Martin's Griffin, páx. 119. ISBN 978-0-312-56163-5.
  27. 1 2 3 Taylor, Philip M; Roberts, Graham (2005). The Historien, Television, and Television History. University Of Luton Press, páx. 77–94. ISBN 978-1-86020-586-6.
  28. ↑ Gordon, Mike (2 de xunetu de 2006). Chinn Ho. http://the.honoluluadvertiser.com/150/sesq4ho.
  29. ↑ Rhodes, Karen (1997). Booking Hawaii Five-O : An Episode Guide and Critical History of the 1968–1980 Television Detective Series. McFarland & Company, páx. 31. ISBN 978-0-7864-0171-0.
  30. 1 2 «TV Guide-Our Take». TV Guide (TV Guide) (28 July 2005).
  31. ↑ Fernandez, Collin (13 d'avientu de 2007). My battle with Alzheimer's.
  32. ↑ Daysog, Rick (22 de xineru de 2006). From Jack and Marie Lord, a parting gift of $40 million. http://the.honoluluadvertiser.com/article/2006/Jan/22/ln/FP601220358.html.

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.