Universidá

Dempués d'una esitosa trayeutoria na high school (institutu), onde foi nomáu'l meyor base del país, empezó los sos estudios cimeros na Universidá d'Indiana. Mientres el so segundu añu ellí, consiguió ser escoyíu ente'l quintetu meyor del país, y llevó a la so universidá a la final de la NCAA, que ganaron a los Tar Heels de North Carolina, siendo nomáu meyor xugador del tornéu. Tres dos años, y con unes estadístiques de 15,4 puntos per partíu y 5,7 asistencies, dio'l saltu antemanáu a la NBA. Como prometió a la so madre cuando antemanó la so entrada nel draft, volvió a la universidá dellos años dempués pa terminar la so carrera de xusticia criminal.

Foi escoyíu pa xugar nos Xuegos Olímpicos de Moscú, pero pol boicó estauxunidense, nun llegó a participar.

NBA

Foi escoyíu polos Detroit Pistons, d'au yá nun diba movese, na segunda eleición de la primer ronda del Draft de la NBA de 1981 (el primer puestu foi para Mark Aguirre). Na so primer temporada consiguió que'l so equipu ameyorara los sos númberos, amontando en 19 les victories, con unes estadístiques de 17 puntos y 7,8 asistencies, lo que fixo que fora escoyíu nel meyor quintetu de rookies y escoyíu pal All Star como titular nel 82. La so primer apaición nes finales de la NBA produxóse en 1988, escontra los Lakers del so bon amigu Magic Johnson. Llegó a liderar Detroit les series por 3 a 2, a una victoria del títulu. Nel sestu partíu consiguió un Récor de la NBA al anotar 25 puntos nun cuartu nunes finales, pero nun foi abondu pa ganar. Una falta personal bien aldericada de Bill Laimbeer sobre Kareem Abdul Jabbar favoreció qu'esti postreru anotara dos tiros llibres que dieron la victoria al equipu californianu 103-102. Nel séptimu y definitivu partíu, los Lakers impunxéronse 108 a 105.

Al añu siguiente, xunto colos sos compañeros Joe Dumars, Rick Mahorn, Vinnie Johnson, Mark Aguirre, Dennis Rodman, James Edwards, John Salley, y Bill Laimbeer, colos que formaba los míticos bad boys (mozos malos), consiguieron un récor de victories na franquicia, y llantáronse de nuevu nes finales, y otra vegada escontra los Lakers. Esta vegada toa foi distinto, ganando los Pistons por 4-0, y permediando 27,6 puntos per partíu, 7,0 asistencies, y 5,2 rebotes nes series finales. Al añu siguiente repitiríen trunfu, esta vegada énte los Portland Trail Blazers por 4-1, siendo Thomas escoyíu MVP de la serie final.

Na temporada 1990-91 los Pistons, vixentes campeones, quedaron fuera na final del Este polos Chicago Bulls de Michael Jordan por un resultáu de 4-0. En perdiendo'l postreru partíu, Thomas, capitán de los Pistons, abandonó'l pabellón ensin dar la mano a los Bulls y ordenó al so equipu que fixera lo mesmo. Aquel xestu costó-y nun ser convocáu cola seleición nacional pa participar nes Olimpiaes de Barcelona, quedándose fuera del equipu campeón que pasó a la historia como'l "Dream Team".^[3]

Retiróse en 1994, tres promediar mientres tola so carrera 19,2 puntos, 9,3 asistencies (cuartu meyor de la historia) y 3,6 rebotes. La so camiseta col númberu 11 retiráronla como homenaxe por Detroit, y ta consideráu'l meyor Pistons de la historia.