Isaac Barrow
vicecanciller (es)
Vida
Nacimientu	Londres[1], ochobre de 1630
Nacionalidá	Reinu d'Inglaterra
Muerte	Londres[2], 4 de mayu de 1677[3] (46 años)
Sepultura	Abadía de Westminster
Estudios
Estudios	Universidá de Cambridge Felsted School (es) Trinity College (es) Charterhouse School (es)
Nivel d'estudios	Dr. en Divinidad (es)
Direutor de tesis	Vincenzo Viviani Gilles de Roberval
Direutor de tesis de	Isaac Newton
Llingües falaes	inglés[4]
Profesor de	Isaac Newton
Oficiu	teólogu, matemáticu, historiador de les matemátiques, físicu, profesor universitariu, filósofu
Emplegadores	Gresham College (es)
Influyencies	Gilles de Roberval
Miembru de	Royal Society
Creencies
Relixón	anglicanismu

Isaac Barrow (ochobre de 1630, Londres – 4 de mayu de 1677, Londres) foi un teólogu, profesor y matemáticu inglés al qu'históricamente se-y dio menos méritu nel so papel nel desenvolvimientu del cálculu modernu. En concretu, nel so trabayu al respective de la tanxente; por casu, Barrow ye famosu por ser el primeru en calcular les tanxentes na curva de Kappa. Isaac Newton foi discípulu de Barrow.

Barrow empezó'l colexu en Charterhouse (onde yera tan agresivu y combativu que se cunta que'l so padre rezaba a Dios pa pidi-y que, si dalgún día tuviera que llevase a dalgún de los sos fíos, llevar a Isaac). Completó la so educación nel Trinity College, Cambridge, onde'l so tíu y tocayu (más tarde obispu de St. Asaph), yera Miembru de la Xunta de Gobiernu del colexu. Foi bien estudiosu, sobresaliendo especialmente en matemátiques; en graduándose en 1648, foi-y concedíu un puestu d'investigación en 1649. Moró unos cuantos años en Cambridge, y foi-y ufiertáu un puestu de profesor de Griegu en Cambridge, pero en 1655 foi espulsáu por cuenta de la persecución a la que yera sometíu polos independientes. Los siguientes cuatro años tuvo viaxando per Francia, Italia ya inclusive Constantinopla, y tres delles aventures tornó a Inglaterra en 1659. Foi ordenáu al añu siguiente, según nomáu profesor Regius de griegu en Cambridge. En 1662 foi profesor de Xeometría nel Gresham College, y en 1663 foi escoyíu primer profesor Lucasiano en Cambridge. Mientres ocupaba esta cátedra publicó dos trabayos matemáticos de gran aprendizaxe y elegancia, el primeru d'ellos en Xeometría y el segundu en Óptica. En 1669 dexó la cátedra en favor del so pupilu, Isaac Newton, quien foi consideráu mientres enforma tiempu l'únicu matemáticu inglés que lu superó. Mientres esti tiempu tamién escribió los sos Expositions of the Creed, The Lord's Prayer, Decalogue, and Sacraments. El restu de la so vida foi bien devota pos se dedicó al estudiu de la teoloxía. En 1672 foi direutor del Trinity College, onde fundó una biblioteca, que rexentó hasta la so muerte en Cambridge en 1677.

Amás de los trabayos yá mentaos, escribió otros importantes trataos en matemátiques, pero na lliteratura dedicóse especialmente a escribir sermones, que fueron obres maestres d'argumentaciones elocuentes, onde'l so tratáu Pope's Supremacy ye consideráu como unu de los trataos de discutiniu más perfectos qu'esisten. Barrow como home foi en tolos aspeutos dignu de los sos grandes talentos, anque tuvo una gran vena escéntrica. Morrió ensin casase en Londres a la temprana edá de 47 años.

Foi descritu como "baxu d'estatura, flacu y de pálidu aspeutu", despreocupado nes sos vistimientes y un empederníu fumador. Foi bultable la so fuercia y valentía, y cúntase qu'una vegada cuando viaxaba escontra l'este llogró tornar l'ataque d'unos pirates gracies a la so maña. La so predisposición ya inxeniu fixéron-y favoritu de Charles II, quien indució a los sos cortesanos a respeta-y anque nun-y amosaren apreciu. Escribía bien de cutiu y con elocuencia, y cola so intachable vida y la so escrupulosa conciencia foi unu de los personaxes más impresionantes del so tiempu.

El so primer trabayu foi una edición completa de los Elementos d'Euclides, que foi editáu en llatín en 1655 y darréu n'inglés en 1660; en 1657 publicó una edición de Datos. Les sos llectures, publicaes en 1664, 1665 y 1666, fueron más tarde publicaes en 1683 sol títulu de Lleiciones Matemátiques (en llatín Lectiones Mathematicae); la mayoría falen de fundamentos de metafísica pa verdaes matemátiques. Les sos llectures de 1667 fueron publicaes el mesmu añu, y falen del analís sobre cómo Arquímedes pudo llegar a los resultaos que llogró. En 1669 publicó los sos Lectiones Opticae et Geometricae nel que s'avera al actual procesu de diferenciación al determinar tanxentes a curves y estableció que la derivación y l'integración son procesos inversos. Dicir nel prefaciu que'l mesmu Newton revisó y corrixó personalmente estes llectures, añadiendo idees propies, pero paez probable que los comentarios de Newton namái se refirieron a aquelles partes que falen de los trataos d'óptica. Esti trabayu, que ye'l so trabayu más importante en matemátiques, volvió ser publicáu con dellos pequeños cambeos en 1674. En 1675 publicó una nueva edición con numberosos comentarios de los primeros cuatro llibros de On Conic Sections d'Apolonio de Pérgamo, y d'otros trabayos d'Arquímedes y de Teodosio.

Referencies

Llectura adicional

• W. W. Rouse Ball. A Short Account of the History of Mathematics (4th edition, 1908)

Enllaces esternos

• The Master of Trinity at Trinity College, Cambridge