Inge Lehmann
Vida
Nacimientu Tommerup[1] y Østerbro (en) Traducir[2], 13 de mayu de 1888[3]
Nacionalidá Bandera de Dinamarca Dinamarca [1]
Muerte Copenḥague[2], 21 de febreru de 1993[3] (104 años)
Sepultura Hørsholm Kirkegård (en) Traducir
Familia
Padre Alfred Lehmann
Hermanos/es Harriet Lehmann
Familia
Estudios
Estudios Universidá de Copenḥague 1968) Cand.mag. (es) Traducir, Philosophiæ doctor
Newnham College
(1910 - 1911)
Llingües falaes danés
Alumna de Niels Erik Nørlund (es) Traducir
Oficiu sismóloga, xeóloga, xeodesta, naturalista, xeofísica
Emplegadores Geodætisk Institut (en) Traducir  (1928 –  1953)
Trabayos destacaos discontinuidad de Lehmann (es) Traducir
Premios
Miembru de Royal Society[6]
Cambiar los datos en Wikidata

Inge Lehmann (13 de mayu de 1888, Tommerup y Østerbro (en) Traducir – 21 de febreru de 1993, Copenḥague) foi una sismóloga danesa, conocida por realizar les primeres pruebes de magnitúes de seísmos y les sos consecuencies.[7][8] Foi la descubridora de la discontinuidá que dixebra'l nucleu esternu del nucleu internu, y que lleva'l so nome nel so honor (discontinuidá de Lehmann).[9]

Biografía

Lehmann nació'l 13 de mayu de 1888 en Østerbro, un distritu de la capital danesa Copenḥague, fía del psicólogu esperimental Alfred Georg Ludvig Lehmann (1858-1921).

Ella asistió a una escuela pedagóxica progresista empobinada por Hanna Adler, una tía de Niels Bohr. Un llugar onde los neños y les neñes estudiaben y aprendíen les mesmes temes.[10][11] Según Lehmann, el so padre y Adler fueron los dos inflúis más importantes nel so desenvolvimientu intelectual. Dempués de terminar la escuela, estudió con delles interrupciones por cuenta de la so mala traza de salú, les matemátiques en Copenḥague y Cambridge. Dempués de dellos años de trabayar nel seguru convirtióse n'asistente xeodésica Niels Erik Nørlund, quien-y asignó la xera de creación d'observatorios sismolóxicos en Dinamarca y Groenlandia. El so tempranu interés na sismoloxía remontar a esti periodu. Na so vida adulta, creció col campu de la sismoloxía, convirtiéndose nuna pionera ente los científicos.

En 1920 llogró'l títulu en matemática dempués de 12 años d'estudios de pregrado y posgráu na Universidá de Copenhague y de Cambridge. Tamién estudió n'Alemaña, Francia, Bélxica y Países Baxos.

Lehmann empezó la carrera de sismoloxía en 1925 y con ayuda de N.Y. Norlund estudió redes sísmiques en Dinamarca y en Groenlandia. En 1928, foi nomada primer xefa del departamentu de sismoloxía del acabante crear «Real Institutu Xeodésicu danés», un cargu que caltuvo mientres 25 años.

En 1928 aprobóse l'exame pa la xeodesia aceptar la so posición como una xeodésica d'estáu y xefe del departamentu de sismoloxía del Institutu Xeodésicu de Dinamarca, dirixida por Nørlund.

Foi la primer persona en postular que'l nucleu internu de la Tierra ta estremáu en dos partes: una esfera interna sólida y una capa de consistencia líquida qu'envolubra a l'anterior. La diferencia ente les dos partes del nucleu punxérase de manifiestu pola distinta velocidá de les ondes P mientres los movimientos sísmicos al travesar dicha parte sólida. Otros sismólogos qu'estudiaren esti fenómenu, como Beno Gutenberg, Charles Richter y Harold Jeffreys llegaron darréu a aceptar y siguir l'afayu de Lehmann. En términos senciellos, la esistencia d'una parte sólida nel interior del nucleu líquidu manifestar nel fechu de que les ondes P (ondes primaries nel rexistru sismolóxicu) sufren una esviación y cambéu de velocidá (acelérense) al travesar escontra l'interior la discontinuidá que dixebra les dos partes del nucleu. A dicha discontinuidá llamóse-y discontinuidá de Bellon, de Wiechert-Lehmann-Jeffrys o discontinuidá de Lehmann, nel so honor, anque xeneralmente faise referencia a la discontinuidá de Lehmann a la qu'esiste a unos 190-220 km de fondura nel mantu que tamién foi afayada por Lehmann.

En 1936 publicó'l documentu que selló'l so llugar na hestoria de la xeofísica. Conocíu a cencielles como «P'» (P-prima),[9] contenía la descripción d'una nueva discontinuidá sísmica na estructura de la Tierra, qu'agora se conoz como la discontinuidá de Lehmann, dixebrando'l nucleu esternu del nucleu internu.

En 1971, ganó la Medaya William Bowie, la máxima distinción de la Unión Xeofísica Americana polos sos descubrimientos fundamentales nel campu de la xeofísica, ente otres distinciones, siendo la primer muyer en recibir dichu gallardón.

Esquema del interior de la Tierra. * C: discontinuidá de Lehmann; * 5: Nucleu esternu; * 6: Nucleu internu.

Publicaciones claves ya importantes

  • Lehmann, Inge. 1936. P'. Publications du Bureau Central Séismologique International A14 (3): 87-115

Referencies

  1. 1 2 3 Afirmao en: The Biographical Dictionary of Women in Science. Tomu: 2. Páxina: 766. Editorial: Routledge. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 16 avientu 2003. Autor: Marilyn Bailey Ogilvie.
  2. 1 2 «Inge Lehmann». Physics Today (1):  páxs. 61-61. xineru 1994. doi:10.1063/1.2808386.
  3. 1 2 URL de la referencia: http://www.physics.ucla.edu/~cwp/articles/bolt.html.
  4. ↑ Afirmao en: Complete List of Royal Society Fellows 1660-2007. Páxina: 215. Editorial: Royal Society.
  5. ↑ Afirmao en: The Biographical Dictionary of Women in Science. Tomu: 2. Páxina: 766-767. Editorial: Routledge. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 16 avientu 2003. Autor: Marilyn Bailey Ogilvie.
  6. ↑ URL de la referencia: https://collections.royalsociety.org/DServe.exe?dsqIni=Dserve.ini&dsqApp=Archive&dsqDb=Persons&dsqSearch=Code==%27NA5258%27&dsqCmd=Show.tcl. Data de consulta: 21 marzu 2019.
  7. ↑ Bolt, Bruce (1997). «Inge Lehmann». Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society 43:  p. 285-301. http://www.physics.ucla.edu/~cwp/articles/bolt.html. Consultáu'l 13 de mayu de 2015.
  8. ↑ Bolt, Bruce A. (xineru de 1994). «Obituary: Inge Lehmann». Physics Today 47 (1):  páxs. 61. doi:10.1063/1.2808386. Bibcode: 1994PhT....47a..61B. http://www.physicstoday.org/resource/1/phtoad/v47/i1/p61_s2?bypassSSO=1.
  9. 1 2 Lehmann, I. 1936. P' . Publ. bureau central séismologique International, Ser. A, Vol. 14: 87-115.
  10. ↑ «WiP: Herstory: Spotlight Scientist: Inge Lehmann». Purdue University. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  11. ↑ Knopoff, Leon. «Lehmann, Inge». UCLA. Archiváu dende l'orixinal, el 20 de xunetu de 2013. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.

Enllaces esternos




Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.