Inducción electromagnética | |
---|---|
fenómenu físicu y fenómeno electromagnético (es) | |
La inducción electromagnética ye'l fenómenu qu'anicia la producción d'una fuercia electromotriz (f.y.m. o tensión) nun mediu o cuerpu espuestu a un campu magnéticu variable, o bien nun mediu móvil al respective de un campu magnéticu estáticu non uniforme. Ye asina que, cuando dichu cuerpu ye un conductor, produzse una corriente inducida. Esti fenómenu foi afayáu por Michael Faraday en 1831, quien lo espresó indicando que la magnitú de la tensión inducida ye proporcional a la variación del fluxu magnético (llei de Faraday).
Per otra parte, Heinrich Lenz comprobó que la corriente debida a la f.y.m. inducida oponer al cambéu de fluxu magnético, de forma tal que la corriente tiende a caltener el fluxu. Esto ye válidu tantu pal casu en que la intensidá del fluxu varie, o que'l cuerpu conductor muévase respectu d'él.
Ver tamién
- Carga per inducción
- Ecuaciones de Maxwell
- Inducción magnética
- Lleis de Faraday
- Recarga inalámbrica
- Llei de ohm
Referencies
Bibliografía
- Maxwell, James Clerk (1881), A treatise on electricity and magnetism, Vol. II, Chapter III, §530, p. 178. Oxford, UK: Clarendon Press. ISBN 0-486-60637-6.