Hyoscyamus muticus | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Orde: | Solanales | |
Familia: | Solanaceae | |
Subfamilia: | Solanoideae | |
Tribu: | Hyoscyameae | |
Xéneru: | Hyoscyamus | |
Especie: |
Hyoscyamus muticus L. | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Hyoscyamus muticus, ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia de les solanacees. Alcuéntrase n'Exiptu y la India y tien les mesmes carauterístiques y propiedaes que'l beleñu negru estremándose en que los sos alcaloides son más potentes y empléguense na industria farmacéutico.
Descripción
Ye una planta yerbácea ensundiosa brillosa qu'algama un tamañu de 80 cm d'altor, alcuéntrase na arena y sitios predresos nel Sahel a lo llargo de la llende norte de la rexón, nel Norte d'África. Cultivar nel norte de Nixeria, probablemente pol so usu como planta melecinal. La planta ta reconocida como venenosa.[1]
Propiedaes
- Ye una planta venenosa que tien munchos alcaloides como principiu activu, principalmente Hiosciamina
- A dosis elevaes convertir en narcóticu
- Usáu en homeopatía como calmante
- En pueblos primitivos utilizábase como afrodisiacu, siendo'l principal componente de los "filtros d'amor"
- Utilizáu so control médicu pa tratar los "delírium tremens", epilepsia, velea, terrores, bronquitis asmática, etc.[2]
- Principios activos
Toles partes de la planta contienen alcaloides, incluyendo principalmente escopolamina y la hiosciamina. La concentración más alta alcuéntrase nes flores (2%), siguíu poles fueyes (1.4 a 1.7%) y granes (0,9 a 1,3%). Los tarmos contienen 0,5 a 0,6%, la cantidá más baxa. Hyoscyamus muticus ye de toles especies de Hyoscyamus, el tipu d'aición más activa. Una intoxicación ye potencialmente mortal y bien posible, sicasí, escasamente producióse.[3]
Taxonomía
Hyoscyamus muticus describióse por Linneo y espublizóse en Mant. Pl. 1: 45., nel añu 1767.[4]
Ver tamién
Referencies
- ↑ Hyoscyamus muticus en Jstor
- ↑ Dr. Berdonces I Serra. . Gran Enciclopecia de les Plantes Melecinales páxs. 203-204. Tikal ediciones ISBN 84-305-8496-X.
- ↑ Wolf Dieter Storl: Götterpflanze Bilsenkraut, Nachtschatten Verlag 2000, ISBN 978-3907080634.
- ↑ Hyoscyamus muticus en Trópicos
- ↑ Hyoscyamus muticus en PlantList
Bibliografía
- Contr.2313, Bull. Soc. Hist. Nat. Afrique N. 28: 370 (1937).
- EMBERGER, L. & R. MAIRE (1941). Catalogue des Plantes du Maroc. [vol. 4] Minerva éd., Alger. Supplément général, vol. 1, 2 & 3. [p.1120]
- QUÉZEL, P. & S. SANTA (1963). NOUVELLE FLORE DE L'ALGÉRIE et des régions désertiques méridionales. vol. [2] CNRS., Paris. [p.824]
- TÄCKHOLM, V. (1974). Students' Flora of Egypt, ed. 2: 888p. Cairo Univ. Press. [p.]
- ALI, S. I., S. M. H. JAFRI & A. EL GADI (ed.) (1989). Flora of Libya. Al Faateh University. Tripoli. [p.23]
- POTTIER-ALAPETITE, G (1981). Flore de la Tunisie [vol. 2]. Publié par les soins d'A. NABLI. Ministère de l'Enseign. Sup. et de la Rech. Scient. et Ministère de l'Agric. Tunis. [p.819]
- OZENDA, P. (1983). Flore du Sahara. (ed. 2). Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS.), Paris, 622p. [p.380]
- Fl. Egypt (Boulos) 3: 50 (2002).
Enllaces esternos
Wikispecies tien un artículu sobre Hyoscyamus muticus. |