L'hebréu tiberianu ye una tradición oral de la pronunciación de formes antigües del hebréu, especialmente l'hebréu del Tanak, escrita polos miembros de la escuela masorética de la comunidá xudía de Tiberíades, na temprana Edá Media, a los entamos del sieglu VIII. Usa diacríticos llamaos Niqud pa les vocales y signos de "cantillación" agregaos a les lletres del alfabetu tradicional. Magar estos símbolos empezaron a usase na temprana edá media, la tradición oral que reflexen ye muncho más antigua.
El sistema tiberianu de la vocalización del Tanak representa la so propia tradición oral. Otres dos tradiciones llocales crearon sistemes d'escritura nel mesmu periodu temporal, son denomaos "Tierra d'Israel" y "Babilónica". El primeru nun tuvo influencia histórica, pero'l sistema Babilónicu foi dominante en dalguna árees mientres munchos sieglos, subsistiendo inda. A diferencia del Sistema Tiberianu, que de normal asitia los símbolos de vocales debaxo de les lletres hebrees, el sistema Babilónicu allúgase sobre les lletres.
Magar primeramente foi usáu pa reflexar la forma tradicional de llectura del Tanak, darréu foi aplicáu a otros testos, y usáu comúnmente polos xudíos con distintes tradiciones pa la llectura del hebréu.
Ver tamién
- Idioma hebréu
- Hebréu cuadráu
- Hebréu medieval
- Yidis
