Gustav Kirchhoff
Vida
Nacimientu	Königsberg[1], 12 de marzu de 1824[2]
Nacionalidá	Reinu de Prusia
Muerte	Berlín[3], 17 d'ochobre de 1887[2] (63 años)
Sepultura	antiguo cementerio de San Mateo de Berlín (es) [4]
Familia
Casáu con	Clara Richelot (en) Luise Brömmel (es)
Estudios
Estudios	Universidá de Königsberg (1842 - 1846)
Direutor de tesis	Franz Ernst Neumann Ludwig Otto Hesse (es)
Direutor de tesis de	Gabriel Lippmann Ernst Schröder Max Noether Jacob Lüroth Víktor Kirpichov (es) Heinrich Martin Weber Hermann Aron Johannes Knoblauch Loránd Eötvös Theodor Adrian (es)
Llingües falaes	alemán[5]
Profesor de	August Heller (es) Sofia Kovalévskaya Rudolf Benedikt Ernst Schröder Wilhelm Feussner (es) Dmitry Lachinov (es)
Oficiu	físicu, químicu, inxenieru, matemáticu
Emplegadores	Universidá de Wrocław  (1850 –  1854) Universidá de Heidelberg  (1855 – Universidá Humboldt de Berlín  (1875 –
Premios	ver Orde del Méritu de les Ciencies y les Artes Honorary Fellow of the Royal Society of Edinburgh Medaya Rumford  (1862) [6] miembru estranxeru de la Royal Society  (8 abril 1875) [7] Medaya Cothenius  (1876) Medaya Matteucci  (1877) [8] Medaya Davy  (1877) [9] Orde bávara de Maximilianu para la Ciencia y les Artes  (1877) Medaya Jansen  (1887)
Miembru de	Royal Society Academia de Ciencies d'Hungría Real Academia d'Artes y Ciencies de los Países Baxos Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos Academia de Ciencies de San Petersburgu Academia Prusiana de les Ciencies Academia de Ciencias de Gotinga (es) Academia Nacional de Ciencies de los Estaos Xuníos Royal Society of Edinburgh Accademia delle Scienze di Torino[10]

Gustav Robert Kirchhoff (12 de marzu de 1824, Königsberg – 17 d'ochobre de 1887, Berlín) foi un físicu prusianu que les sos principales contribuciones científiques tuvieron nel campu de los circuitos llétricos, la teoría de plaques, la óptica, la espectroscopia y l'emisión de radiación de cuerpu negru.

Inventó l'espectroscopiu y xunto con Robert Bunsen, afayó'l rubidiu y el cesio por métodos espectrales. Identificó la raya D del espectru solar como la producida por sodiu vaporizado. Afayó les lleis xenerales que rixen el comportamientu d'un circuitu llétricu. Dedicar al estudiu de la termodinámica y realizó investigaciones sobre la conducción del calor. Estudió los espectros del Sol, de les estrelles y de les nebuloses, iguando un atles del espaciu y demostró la rellación esistente ente la emisión y l'absorción de la lluz polos cuerpos incandescentes.

Kirchhoff propunxo'l nome de radiación de cuerpu negru en 1862. Ye responsable de dos conxuntos de lleis fundamentales, na teoría clásica de circuitos llétricos y na emisión térmica. Anque dambes denominar Lleis de Kirchhoff, probablemente esta denominación ye más común nel casu de les Lleis de Kirchhoff de la inxeniería llétrica.

Biografía

El padre de Gustav Kirchhoff foi Friedrich Kirchhoff, un abogáu de derechu en Königsberg que tenía un altu sentíu del deber escontra l'Estáu prusianu. La so madre foi una muyer llamada Johanna Henriettte Wittke. La familia yera parte de la floreciente comunidá intelectual de Königsberg, y Gustav, el fíu más capaz de los Kirchhoff, foi criáu cola creencia de que'l serviciu a Prusia yera l'únicu camín abiertu pa él. Nesi tiempu los profesores universitarios yeren tamién funcionarios públicos, asina que los padres de Gustav creyeron que ser un profesor universitariu representaba la posición fayadiza onde daquién con altes habilidaes académiques podía sirvir a Prusia.

Daes les habilidaes académiques de Gustav na escuela, la so futura carrera siguió de forma natural. Kirchhoff foi educáu en Königsberg, onde ingresó na Universidá Albertus que fuera fundada en 1544 por Albert, el primer duque de Prusia. Franz Neumann y Jacobi instauraren conxuntamente un seminariu de físicu-matemátiques pa introducir a los sos alumnos a los métodos d'investigación. Kirchhoff asistió a dichu seminariu de 1843 a 1846. Sicasí, 1843 foi l'añu en que Jacobi llegó a tar indispuesto, y foi Neumann quien influyó a Kirchhoff de forma bien positiva. Los intereses de Neumann taben nun principiu enfocaos en físicu matemátiques, pero nel tiempu en que Kirchoff empezó a estudiar en Königsberg, Neumann volvió los sos intereses escontra la inducción llétrica. De fechu Neumann publicó'l primeru de los sos dos estudios especializaos n'inducción en 1845, mientres Kirchhoff estudiaba con él. Kirchhoff foi instruyíu en matemátiques na Universidá de Königsberg por Friedrich Jules Richelot. Foi mientres taba estudiando con Neumann que Kirchhoff fixo la so primer contribución sobresaliente n'investigación rellacionada coles corrientes llétriques.

En 1847, Kirchhoff graduar na Universidá de Königsberg y camudóse a Berlín nun momentu nel que la situación taba llena de tensiones, principalmente por cuenta de la probeza de condiciones na Confederación Alemana. El desemplegu y les males colleches, ente otres coses provocaron disturbios, y Lluis Felipe I de Francia foi destronáu por una sulevación en París en febreru de 1848, causando grandes revoluciones en dellos estaos alemanes y conflictos en Berlín. Los sentimientos socialistes y republicanos poníen en peligru la monarquía, pero Kirchhoff gociaba d'una posición privilexada y nun foi bien afeutáu polos acontecimientos al so alredor, de cuenta que siguió alantre cola so carrera.

Enseñó en Berlín como Privatdozent nun puestu ensin paga de 1848 a 1850, y foi mientres trabayaba ende que corrixó lo qu'hasta esi momentu creíase al respective de les corrientes llétriques y electrostáticas. Dexó Berlín y treslladóse a Breslau al ser nomáu profesor estraordinariu nesti llugar. Nesi mesmu añu, resolvió dellos problemes tocantes a la deformación de plaques elástiques. Una teoría temprana fuera desenvuelta por Sophie Germain y Siméon Denis Poisson, pero foi Claude-Louis Navier quien dio la ecuación diferencial correuta unos años dempués. Comoquier los problemes restantes fueron resueltos por Kirchhoff usando Cálculu diferencial.

Tamién en Breslau conoció a Robert Bunsen, quien pasó ende un añu académicu de 1851 a 1852 y volvióse el so asiduo amigu. En 1854, Bunsen trabayó en Heidelberg y motivó a Kirchhoff por que se camudara ellí, cosa que finalmente fixo al aceptar el nomamientu de profesor de física, y collaborar d'ende d'equí p'arriba con Bunsen de forma granible. Kirchhoff participó nel círculu aconceyáu alredor de Helmholtz, y que xeneró bastante escitación en Heidelberg. En 1857 cásase con Clara Richelot, fía del so profesor de matemátiques de Königsberg.

El trabayu fundamental de Kirchhoff na radiación del cuerpu negru foi fundamental pal desenvolvimientu de la teoría cuántica. Joseph von Fraunhofer reparara les llinies brilloses nel espectru producíu poles llapada y notó qu'apaecíen en frecuencies similares a les llinies escures nel espectru del Sol. Pa faer un mayor progresu, riquir de les formes pures d'estes sustancies, pos al contener impureces producía una imaxe confusa de les llinies. Kirchhoff foi capaz de faer esta importante meyora, produciendo les formes pures de les sustancies estudiaes, y nel 1859 pudo dase cuenta de que cada elementu tenía carauterístiques úniques nel espectru. Presentó'l so llei de la radiación enunciando lo descubierto, diciendo que pa un átomu o molécula dada, la emisión y absorción de frecuencies son les mesmes.

Kirchhoff y Bunsen estudiaron l'espectru del Sol en 1861, identificando los elementos químicos de l'atmósfera solar, y afayando dos nuevos elementos nel intre de les sos investigaciones, el Cesio y el Rubidiu.

Kirchhoff ye meyor conocíu por ser el primeru n'esplicar les llinies escures del espectru del sol como resultáu de l'absorción de llonxitúes d'onda particulares conforme la lluz pasa al traviés de los gases presentes na atmósfera solar, revolucionando con ello l'astronomía.

Con Clara, la so primer esposa, tuvo tres fíos y dos fíos, que crio solo al morrer Clara en 1869, llabor que se-y enzancó con una discapacidá que-y obligó a pasar gran parte de la so vida en muletes o en siella de ruedes. En 1872 cásase con Luise Brömmel, orixinaria de Goslar, en Heidelberg, llugar nel que permaneció a pesar de recibir ufiertes d'otres universidaes.

A midida que la so salú empioraba, resultába-y más difícil prauticar la esperimentación, y por ello en 1875, cuando-y foi ufiertada la cátedra de físicu matemátiques en Berlín, aceptar yá que-y dexaba siguir faciendo contribuciones a la enseñanza y l'investigación teórica ensin qu'afectara la so precaria salú. El so tratáu meyor conocíu, publicáu darréu a que dexó la cátedra en Berlín, ye la so obra maestra de cuatro volúmenes Vorlesungen über mathematische Physik (1876-1894).

Premios d'Honor a Gustav Kirchhoff

• Miembru de la Real Sociedá d'Edimburgu, 1868
• Miembru de la Royal Society, 1875
• Carauterística llunar, Cráter Kirchhoff

Los trés lleis de la espectroscopia de Kirchhoff

Propunxo los trés lleis empíriques que describen la emisión de lluz por oxetos incandescentes:

1. Un oxetu sólidu caliente produz lluz n'espectru continuu.
2. Un gas tenue produz lluz con llinies espectrales en llonxitúes d'onda discretes que dependen de la composición química del gas.
3. Un oxetu sólidu a alto temperatura arrodiáu d'un gas tenue a temperatures inferiores produz lluz nun espectru continuu con buecos en llonxitúes d'onda discretes que les sos posiciones dependen de la composición química del gas.

La xustificación d'estes lleis foi dada más tarde por Niels Bohr, contribuyendo decisivamente a la nacencia de la mecánica cuántica.

Los dos lleis de la lletricidá de Kirchhoff

Los dos lleis de la lletricidá de Kirchhoff son consecuencia de los principios de caltenimientu de la carga y de la enerxía.

• Primer Llei de Kirchhoff, tamién llamada llei de los nuedos (o nodos): La suma de corrientes qu'entren a un nuedu ye igual a la suma de les que salen (Toles corrientes entrantes y salientes nun nuedu suman 0). Pa un metal, nel que los portadores de carga son los electrones, l'anterior afirmación equival a dicir que los electrones qu'entren a un nuedu nun intre dau son numbéricamente iguales a los que salen. Los nuedos nun atropen carga (electrones).

• Segunda Llei de Kirchhoff, tamién llamada llei de les mallas: La suma de cayíes de tensión nun tramu que ta ente dos nuedos ye igual a la suma de cayíes de tensión de cualesquier otru tramu que s'estableza ente dichos nuedos.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Gustav Kirchhoff.
• Curtia biografía de Gustav Kirchhoff (n'inglés)
• Gustav Robert Kirchhoff (n'inglés)