Goy (n'hebréu גוי) ye una pallabra treslliterada del hebréu que significa lliteralmente «nación». Históricamente y hasta anguaño utilizóse como sinónimu de «non xudíu», asemeyáu al términu actual de «foriatu», «estranxeru».

Na Biblia

El primer usu rexistráu de goy –en plural goyim– apaez nel Pentateucu en Bereshit/Xénesis 10:5, en referencia a naciones ayenes a Israel, onde se promete a Abraham que los sos descendientes van formar un goy gadol. Esta pallabra o los sos derivaos úsase en 550 ocasiones nel Tanak (Biblia hebrea).

Como grupu

Pa los xudíos, tolos goyim son descendientes de Noé y los sos fíos, y p'agradar a Dios tienen de siguir los siete preceutos de les naciones.