Gordon Allport
President of the American Psychological Association (en) Traducir

1939 - 1939
Vida
Nacimientu Montezuma, 11 de payares de 1897[1]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Muerte Cambridge, 9 d'ochobre de 1967[1] (69 años)
Familia
Hermanos/es Floyd Allport (es) Traducir
Estudios
Estudios Universidá de Harvard
Glenville High School (en) Traducir
Direutor de tesis Herbert Langfeld
Direutor de tesis de Hans-Lukas Teuber
Jacob W Getzels (en) Traducir
Llingües falaes inglés[2]
Oficiu research fellow, escritor
Emplegadores Universidá de Harvard
Trabayos destacaos Gordon Allport : the man and his ideas Evans, Richard I. (Richard Isadore), 1922- Dialogues with notable contributors to personality theory ; v.6 (en) Traducir
Premios
Miembru de Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos
Asociación d'Estaos Xuníos de Sicoloxía
Cambiar los datos en Wikidata
Gordon Allport

Gordon Willard Allport (11 de payares de 1897, Montezuma – 9 d'ochobre de 1967, Cambridge) foi un sicólogu d'Estaos Xuníos.

Biografía

Los sos padres yeren John Edwards, un médicu, y Nellie Edith (Wise) Allport, una maestra. Yera'l menor de cuatro hermanos y foi influyíu pol mayor d'ellos. Allport graduóse na preparatoria en 1915, ocupando'l segundu llugar de la so clase. Depués estudió en Harvard, llogrando'l so títulu de llicenciatura en 1919 con especialización en filosofía y economía. Dempués del so pasu pola universidá, treslladóse a Istambul (Turquía), onde enseñó inglés y psicoloxía nel Robert College. A la edá de 22 viaxó a Viena, onde conoció a Freud. Años dempués Allport escribió: “El mio únicu alcuentru con Freud foi traumáticu",[3] una y bones el psicoanalista intentó afondar demasiáu nel so inconsciente.

En llogrando una beca en psicoloxía, doctorar en Harvard en 1922, cola tesis “Un estudiu esperimental de les traces de personalidá”. Becáu n'Europa, estudió n'Alemaña y n'Inglaterra xunto a psicólogos de sonadía. Ente 1924 y 1926 desempeñóse como profesor d'ética social na Universidá de Harvard. En 1925, cásase con Ada Lufkin Gould, con quien tuvo un fíu: Robert Bradlee Allport.

La so carrera docente siguió na Universidá de Dartmouth. En 1930 tornó definitivamente a Harvard, onde años más tarde collaboró na fundación del Departamentu de Rellaciones Sociales. Ente 1937 y 1949 foi editor de la revista “Journal of Abnormal and Social Psychology”. Ente 1939 y 1940 exerció'l cargu de presidente de la American Psychological Association y más tarde na Society for the Psychological Study of Social Issues. Mientres la Segunda Guerra Mundial foi miembru del Conseyu Nacional d'Investigación d'Estaos Xuníos.

En 1958 la Universidá de Boston estremar col Doctor Honoris Causa. Les universidaes Ohio Wesleyan, de Durham (Inglaterra) y el Colby College tamién-y dieron doctoraos honoríficos. En 1963, llogró la medaya d'oru de la American Psychological Foundation y, en 1964, recibió'l premiu a la más distinguida contribución científica de la American Psychological Association. En 1967, finó de cáncer de pulmón, en Cambridge, Massachusetts.

Mientres la so carrera, Allport publicó 12 llibros y más de 200 trabayos sobre psicoloxía. Ente les sos obres destaquen: Personality: A Psychological Interpretation (1937), el so primer llibru importante; Pattern and Growth in Personality (1965); The Person in Psychology (1968); The Nature of Prejudice (1954); y The Psychology of Rumor (1947), publicáu con Leo Postman.

Teoría de les traces

A la edá de 22 años, Allport, un estudiante de psicoloxía, entrevistó a Freud, afayando cuan esmolecíu taba ésti por atopar motivaciones ocultes na conducta.

“Esa esperiencia -manifestó Allport- enseñóme que la psicoloxía fonda, por meritoria que fora, puede somorguiase a demasiaes fondures y que a los psicólogos más-yos convendría efectuar la reconocencia completa de los motivos manifiestos, enantes de metese nes fondures del inconsciente”.[4]

D'esta forma, Allport convertir nel teóricu de les traces de calter, enfocáu en describir de qué forma estrémense los traces en cada persona, mientres los psicólogos qu'estudiaren en rellación a la tema de les traces de la personalidá enfocárense en buscar el “por qué”, non la so descripción.

Pa Allport, les traces son les carauterístiques distintives de cada persona qu'empobinen la conducta y que non yá surden en respuestes a estímulu; los cualos atópense interrellacionaos ente sigo. Les traces midir nun continuu de manera empírica y tán suxetos a les influencies sociales, ambientales y culturales, variando según la situación na que s'atope l'individuu.

D'esta forma, ayudáu por un diccionariu de pallabres, Allport afaya aproximao 18.000 pallabres que podía utilizar pa describir la personalidá y de la mesma manera estremalo de los demás. Sicasí, n'analizando refechamente'l llistáu, dase cuenta qu'esisten dellos sinónimos polo que decide amenorgar el llistáu, dexando solo les pallabres claves, que corresponderíen a 4.500 términos.

Sicasí, consideró que dientro d'esti enorme llistáu tenía d'atopar la manera de clasificalos de tala forma que englobaran la descripción del individuu de forma básica.

Primeramente, Allport estremó les traces en individuales y en comunes. Los individuales corresponderíen a traces carauterístiques de cada persona y los comunes a aquellos que se comparten ente los miembros d'una determinada cultura. Más tarde, modificó la so clasificación, denominando traces a les carauterístiques comunes y disposiciones personales a les traces individuales. Estos postreros catalogar en traces cardinales, traces centrales y traces secundaries.

Traces cardinales

Considérase la carauterística más importante por cuenta de que dirixe la mayor parte de les actividaes y aspeutos de la vida d'una persona (conducta). Pero non toles persones son capaces de desenvolver esti tipu de traces, sinón que tienen delles traces centrales que dirixen la so conducta.

Traces centrales

Son les traces principales del individuu, que caractericen la so personalidá y amás son les más evidentes nel so comportamientu, que van dende 5 a 10 carauterístiques per persona.

Traces secundaries

Son les carauterístiques menos importantes. La persona puede amosalos, pero de manera pocu frecuente, a diferencia de los anteriores; y afecten al comportamientu en determinaes situaciones.

Referencies

  1. 1 2 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ Schultz, D. P., & Schultz, S. Y. (2002). Teoríes de la Personalidá (Septima ed.). International Thomson. Capítulu 7: Gordon Allport: Motivación y personalidá.
  4. ↑ Myers, D. (1988). Psicoloxía. Médica Panamericana.

Allport, G. (1940). Motivation in personality: reply to Mr. Bertocci. Psychological Review. 47; 533-554. Allport, G. (1961). Pattern and Grown in personality. New York: Holl, Rinehart & Winston. Allport, G. (1970 a). La personalidá. Barcelona: Herder. Allport, G. (1970 b). Psicoloxía de la personalidá. Buenos Aires: Páidos.

Bibliografía

Schultz, D. P., & Schultz, S. Y. (2002). Teoríes de la Personalidá (Séptima ed.). International Thomson. Capítulu 7: Gordon Allport: Motivación y personalidá.

Infoamérica. (2002). Gordon W. Allport. Recuperáu'l 4 d'agostu de 2013, de [http://www.infoamerica.org/teoria/allport1.htm ]

Alic, M. (2001). The Gale Encyclopedia of Psychology (Segunda ed.). (B. R. Strickland, Ed.) Gale Group. Llográu de [http://cdn.preterhuman.net/texts/other/Psychology.pdf ]

Myers, D. (1988). Psicoloxía. Médica Panamericana.

Feldman, R. S. (2002). Psicoloxía con aplicaciones en países de fala hispana (Cuarta ed.). McGraw-Hill.

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.