El Gobiernu y política de Palestina son dirixíos pola Autoridá Nacional Palestina (ANP), anque nun se trate d'un Estáu soberanu independiente y reconocíu internacionalmente. Amás, tien el control políticu formal sobre una parte importante, pero altamente disgregada, de los territorios reclamaos. La política de la ANP tien llugar al interior del marcu d'una semi-presidencial multi-partidista, con un Presidente y un Primer Ministru que comanda un gabinete.

Desenvolvimientos políticos dende 1993

Israel y la Organización pa la Lliberación de Palestina roblaron los Alcuerdos d'Oslu qu'establecieron l'Autoridá Nacional Palestina, un órganu rector pal periodu provisional n'espera de les negociaciones sobre'l estatus final de los Territorios Palestinos.

Poder executivu

El Presidente de l'Autoridá Nacional Palestina ye'l cargu políticu de más altu rangu (equivalente a xefe d'Estáu) na Autoridá Nacional Palestina. El Presidente ye escoyíu per mediu d'eleiciones populares por un periodu de cuatro años. El Presidente designa al Primer Ministru, quien, por tanto, nun ye direutamente escoyíu nin pol Parllamentu nin polos eleutores palestinos.

A diferencia del cargu de Primer Ministru en munches otres naciones, el Primer Ministru palestín nun sirve como un miembru del poder llexislativu mientres ta nel cargu. Nel so llugar, el so nomamientu ye realizáu independientemente del partíu gobernante; sicasí, espérase que'l Primer Ministru representa'l partíu mayoritariu o la coalición gobernante nel Parllamentu.

El lideralgu de la ANP tuvo apostáu dende'l 14 de xunu de 2007, cuando se rompió'l gobiernu d'unidá nacional porque'l Presidente Abbas declaró un estáu d'emerxencia pa remover a Ismail Haniya como Primer Ministru y el Conseyu Llexislativu Palestín nun reconoció la llexitimidá d'esta midida.[1][2]

La disputa ente Fatah y Hamas tuvo como resultáu qu'esti postreru controle la Franxa de Gaza y Fatah faiga lo propio con Cixordania, con dirixentes separaos de facto en dichos territorios, dambos de dudosa llexitimidá constitucional.[3][4] La situación foi agravada'l 9 de xineru de 2009 cuando'l periodu de gobiernu de Abbas tenía d'haber expirado y Hamas nomó a Abdel Aziz Duwaik como'l so propiu presidente, quien como Voceru del Conseyu Legistativo Palestín puede caltener el cargu por 60 díes so circunstancies especiales.[5][6][7]

Finalmente, tres años de negociaciones y rotures socesives ente dambes partes, llogróse un alcuerdu de reconciliación el 23 d'abril de 2014 que dio pasu, el 2 de xunu de 2014, a la formación d'un gobiernu d'unidá presidíu por Mahmud Abbas y compuestu por 17 ministros designaos por dambos grupos. Los trés ministros residentes na Franxa de Gaza nun pudieron asistir a tomar de posesión en Ramala porque Israel nun-yos autorizó a salir. Abbas declaró que'l nuevu gobiernu reconocía al Estáu d'Israel y caltenía el so compromisu de buscar un alcuerdu de paz al conflictu con Israel. Diose tamién seis meses de plazu pa convocar nueves eleiciones presidenciales y llexislatives.[8]

Titulares de cargos principales

Cargu !Nome !Partíu !Dende
Presidente en Cixordania Mahmoud Abbas Fatah 15 de xineru de 2005
Primer Ministru en Cixordania Salam Fayyad Independiente 17 de xunu de 2007
Presidente interín na Franxa de Gaza Abdel Aziz Duwaik Hamas 9 de xineru de 2009
Primer Ministru na Franxa de Gaza Ismail Haniyeh Hamas 29 de marzu de 2006

Poder llexislativu

El Conseyu Llexislativu de Palestina (Majlis al-Tashri'i n'árabe) ye'l poder llexislativu de l'Autoridá Nacional Palestina. Nun tien de ser confundíu col Conseyu Nacional de Palestina que sigue siendo'l poder llexislativu nacional del pueblu palestín como un tou. El Conseyu Llexislativu de Palestina aprobó una nueva llei en xunu de 2005 qu'amontó'l númberu de miembros de 88 a 132 y axustó que la metá tenía de ser escoyida so un sistema de representación proporcional y la otra metá poles circunscripciones tradicionales. El 25 de xineru de 2006 tuvieron llugar nueves eleiciones parllamentaries. Los sondeo a boca d'urna iniciales indicaron que Fatah ganó más escaños que los demás partíos, anque ensin llograr una mayoría, pero los resultaos fueron distintes: L'alianza Camudo y Reforma, conformada por Hamas, llogró 74 escaños (29 proporcionales y 45 distritales) con un 44,45% de los votos; ente que Fatah solo llogró 45 escaños (28 proporcionales y 17 distritales) con un 41,43%.[9]

Referencies

  1. ↑ Abbas Dissolves Palestinian Authority Government in Wake of Hamas-Fatah War. 14 de xunu de 2007. http://www.foxnews.com/story/0,2933,282195,00.html. Consultáu'l 14 de xunetu de 2008.
  2. ↑ Levinson, Charles; Matthew Moore (14 de xunu de 2007). «Abbas declares state of emergency in Gaza». The Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2007/06/14/wgaza614.xml. Consultáu'l 14 de xunu de 2007.
  3. ↑ Nathan Brown (15 de xunu de 2007). «What Can Abu Mazin Do?» (inglés). Carnegie Endowment for International Peace. Consultáu'l 19 de xunu de 2007.
  4. ↑ «Non Alternative to Political Dialogue: PCHR’s Position towards the Current Crisis in the Gaza Strip and the Palestinian National Authority» (inglés). Palestinian Centre for Human Rights (18 de xunu de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de xunu de 2007. Consultáu'l 19 de xunu de 2007.
  5. ↑ Palestinian Basic Law
  6. ↑ Khaled Abu Toameh "Hamas: Abbas non longer heads PA] (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)." The Jerusalem Post, 9 de xineru de 2009
  7. ↑ Khaled Abu Toameh "'Dweik is real Palestinian president'" The Jerusalem Post, 25 de xineru de 2009
  8. ↑ Los palestinos apauten un Gobiernu d'unidá. Carmen Rengel, El País, Gaza, 2 de xunu de 2014. Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  9. ↑ Fuentes: Comisión Central d'Eleiciones, Resultaos preliminares, Enmiendes finales, Resultaos finales

Enllaces esternos


Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.