Gampsonyx swainsonii | ||
---|---|---|
Estáu de caltenimientu | ||
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1] | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Animalia | |
Filu: | Chordata | |
Clas: | Aves | |
Orde: | Accipitriformes | |
Familia: | Accipitridae | |
Xéneru: | Gampsonyx | |
Especie: |
G. swainsonii Vigors, 1825 | |
Distribución | ||
Consultes | ||
[editar datos en Wikidata] |
El elanio nanu[2] (Gampsonyx swainsonii) ye una especie d'ave accipitrifome de la familia Accipitridae. Ye la única especie del xéneru monotípicu Gampsonyx.[3] El so nome científicu conmemora'l naturalista inglés William Swainson.
Distribución y hábitat
L'área de distribución del elanio nanu estender de Panamá, Colombia y Venezuela hasta Bolivia y el norte d'Arxentina. Tamién esiste una población sedentaria aisllada en Nicaragua. La especie ta ampliando la so área de distribución y en 1970 comprobóse qu'añeren en Trinidá. Espérase que llegaren a Costa Rica nun futuru próximu. Nel añu 2011 reportóse la so presencia na zona sur d'Hondures.
Habita en sabanes y los montes de fueya caduca axacentes.
Descripción
Ye una pequeña ave de presa diurna que tien un tamañu de 20,3–23 cm de llargu y pesa 80–95 g. Ye'l más pequeñu de les aves de presa nel continente americanu, y unu de los dos más pequeños accipitridos nel mundu. El plumaxe de los adultos ye de color negru na corona, l'envés, les ales y la cola. El pescuezu ye blancu con un cantu acoloratáu. La frente y les mexelles son marielles, la parte inferiores ye principalmente blancu, les piernes son marielles. Les aves inmadures paecer a los adultos, pero tienen puntes blanques y castañes na plumes de les ales y del llombu. En vuelu esta especie ve tou negru percima y blancu per debaxo.
Comportamientu
Aliméntase principalmente de llagartos, sobremanera Anolis, pero tamién d'aves pequeñes y inseutos. Polo xeneral caza dende una percha alta pa llanzase sobre les sos preses.
Añera n'árboles altos y pon 2–4 güevos de color blancu enllordiáu de marrón. La fema ye la que s'ocupa principalmente de la incubación de 34–35 díes. Les críes precisen 5 selmanes p'abandonar el nial. Esta especie puede tener dos niaraes nuna temporada.
Referencies
- ↑ BirdLife International (2012). «'Gampsonyx swainsonii'» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2013.2. Consultáu'l 5 de febreru de 2014.
- ↑ Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Segunda parte: Falconiformes y Galliformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 41 (2): páxs. 183-191. ISSN 0570-7358. http://www.ardeola.org/files/285.pdf. Consultáu'l 19 d'avientu de 2013.
- ↑ Sistema Integráu d'Información Taxonómica. «Gampsonyx swainsonii (TSN 175460)» (inglés). Consultáu'l 16 d'abril de 2011.
Bibliografía
- Hilty. Birds of Venezuela. ISBN 0-7136-6418-5
- ffrench, Richard (1991). A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago, 2nd edition, Comstock Publishing. ISBN 0-8014-9792-2.
- Stiles & Skutch. A guide to the birds of Costa Rica. ISBN 0-8014-9600-4
Enllaces esternos
Wikispecies tien un artículu sobre Gampsonyx swainsonii. |