Fuercies Armaes d'Exiptu
Cuerpos Exércitu de tierra d'Exiptu

Armada d'Exiptu
Fuercia Aérea d'Exiptu
Comandu de Defensa Aérea Exipcia

Mandos
Xefe de personal Sami Hafez Anan
Disponible pa
serviciu militar		 18.347.560, edad 15–49
Personal de reserva 800.000
Gastos
 % PIB ~3.12% (2009)

Les Fuercies Armaes d'Exiptu son les más grandes nel continente africanu, nel mundu árabe y una de les más grandes del mundu (puestu 13º), que consiste nel Exércitu, Marina, Fuercia Aérea y el Comandu de Defensa Aérea d'Exiptu.

Amás, Exiptu caltién grandes fuercies paramilitares.[1] Les Fuercies de Seguridá Central, y les Fuercies de Guardia de Fronteres atópense baxu control del Ministeriu del Interior. La Guardia Nacional, ta sol control del Ministeriu de Defensa.

Información xeneral

El Comandante en Xefe de les Fuercies Armaes ye'l mariscal Abdul Fatah al-Sisi; el Xefe del Estáu Mayor Xeneral ye'l teniente xeneral Sami Hafez Anan.

L'inventariu de les Fuercies Armaes inclúi equipos de distintos países alredor del mundu. Equipos de l'antigua Xunión Soviética tán siendo remplazado progresivamente pol equipu más modernu d'Estaos Xuníos, Francia, y británicu; una parte importante de los cualos constrúyese so llicencia n'Exiptu, como'l tanque M1 Abrams.

Pa reforzar la estabilidá y la moderación na rexón, Exiptu apurrió asistencia militar y entrenamientu a una serie de naciones d'África y árabes. Anque nun ye un miembru de la OTAN, Exiptu sigue siendo un sociu militar y estratéxico fuerte y ye un participante nel foru Diálogu Mediterraneu de la OTAN. L'exércitu exipciu ye unu de los más fuertes na rexón,[2] y da-y a Exiptu la supremacía rexonal militar namái comparable a Israel,[3] amás de ser la primer potencia militar n'África.[4] Exiptu ye unu de los pocos países nel Oriente Mediu con reconocencia per satélite y punxo en marcha otra en 2007.[5]

Les Fuercies Armaes gocien d'un poder ya independencia considerables dientro del Estáu exipciu.[6] Tamién son influyentes nos negocios, la participación en carreteres y construcción de viviendes, bienes de consumu, xestión de recursos,[6] y vastes estensiones de les propiedaes inmobiliaries. Muncha información militar nun se fai pública, incluyendo información sobre'l presupuestu, los nomes de los oficiales xenerales y el tamañu de los militares (que se considera un secretu d'Estáu).[6] Según el periodista Joshua Hammer, "hasta nun 40% de la economía exipcia" ta controláu pol exércitu exipciu.[7]

Destacaos miembros de les fuercies armaes puede convocar al Conseyu Supremu de les Fuercies Armaes, asina que mientres el cursu de la revolución exipcia de 2011, cuando Mubarak arrenunció y tresfirió el poder a esti organismu'l 11 de febreru de 2011.[8]

Exércitu

L'inventariu de les fuercies armaes exipcies inclúi l'equipu d'Estaos Xuníos, Francia, Brasil, el Reinu Xuníu, l'antigua Xunión Soviética, y República Popular de China. L'equipamientu de l'antigua Xunión Soviética ta siendo progresivamente remplazado por modernu equipamientu occidental. Una proporción significativa del mesmu ye construyíu so llicencia n'Exiptu como'l tanque M1A1 Abrams, lo que fai d'Exiptu'l dueñu de la segunda cifra más alta de carros de combate principal d'última xeneración na rexón dempués d'Israel, y el segundu dempués de que Siria nel casu de tanques de les xeneraciones más antigües.

Fuercia Aérea

La Fuercia Aérea d'Exiptu o FAE ye la caña de l'aviación de les Fuercies Armaes exipcies. Na actualidá, la columna vertebral de la FAE ye'l F-16. La FAE (aviones y formación de pilotos) ye considerada como la fuercia aérea más fuerte n'África y una de les más fuertes nel Oriente Mediu. El Mirage 2000 ye l'otru interceptor modernu utilizáu pola FAE. La fuercia aérea exipcia tien 216 aviones F-16 (más 20 nel pidíu) lo que la convierta nel cuartu operador más grande de la F-16 nel mundu. Tien cerca de 579 aviones de combate y 149 helicópteros armaos, yá que sigue utilizando modelos estensamente actualizaos de MiG-21, F-7 Skybolt, F-4 Phantom, Dassault Mirage V, y C-130 Hercules ente otros aviones. La Fuercia Aérea ta en víes de modernización masiva. Mikoyan confirmó que les conversaciones con Exiptu tán en marcha pa la venta de 40 Mig-29 SMT aviones de caza con un llote adicional posible de 60 a 80 aviones.

Un pilotu exipciu d'un F16C.

Comandu de Defensa Aérea

El Comandu de Defensa Aérea d'Exiptu o CDA (n'árabe: Quwwat El Diffaa El Gawwi) ye'l comandu militar d'Exiptu responsable de la defensa aérea. Exiptu modeló la so Fuercia de Defensa Aérea (ADF) nes defenses antiaéreas de la Xunión Soviética, qu'integra toles sos capacidaes de defensa aérea - cañones antiaéreos, llanzacohetes y unidaes de misiles, aviones interceptores y radares ya instalaciones d'alvertencia.

El so comandante ye'l mayor xeneral Abdel-Aziz Seif.

Armada

Anque la Armada Exipcia ye la más pequeña de les cañes, ye grande pa los estándares d'Oriente Mediu. La marina de guerra exipcia ye conocida por ser la más fuerte del continente africanu, y la más grande nel Mediu Oriente, a pesar de la rápida crecedera de les armaes d'otros países de la rexón.

Delles unidaes de la flota tán aparcaes nel mar Roxu, pero'l gruesu de la fuercia caltener nel Mediterraneu. La sede de l'Armada y la principal base d'operaciones y la formación atópase en Ras el Tin, cerca d'Alexandría. L'actual comandante ye'l teniente xeneral Mohab Mameesh.

L'Armada tamién controla la Guardia Costera d'Exiptu. La Guardia Costera ye responsable de la proteición en tierra de les instalaciones comunes cerca de la mariña y patrullar de les agües costeres pa evitar el contrabandu, que cunta con un inventariu que consta d'unos trenta y cinco embarcaciones de patrulla de gran tamañu (caúna ente venti y trenta metros de llargor) y venti patrulleras costeres de clase Bertram construyíes nos Estaos Xuníos.

Axencies paramilitares del Gobiernu

Son fuercies paramilitares del gobiernu. Dos percancies, el Central Security Forces y la Guardia de Fuercies Fronterices, tán sol control del Ministeriu del Interior. El Ministeriu de Defensa controla la Guardia Nacional, que ye principalmente pa ceremonies y desfiles, pero tamién pa la defensa de la institución presidencial y la capital.

Escueles militares

Policía Militar Exipcia.

Hai una escuela de grau militar pa cada caña de la institución militar exipciu, ya inclúin:

  • Escuela de Comandantes y Personal de Comandancia
  • Escuela d'Oficiales de Reserva
  • Academia de Ciencia Militar Nasser
  • Academia Militar Exipcia
  • Academia Naval Exipcia
  • Academia del Aire Exipcio
  • Academia de Defensa Aérea Exipcia
  • Escuela Téunica Militar Exipcia
  • Institutu Téunicu de les Fuercies Armaes Exipcies
  • Institutu Militar d'Enfermeres

Asistencia militar estranxera

Los Estaos Xuníos apurren añalmente asistencia militar a Exiptu qu'algamó los US$ 1.300 millones en 2009.[9] Esti nivel d'asistencia militar ye'l segundu d'Estaos Xuníos tres Israel.[10]

Ver tamién

  • Conseyu Supremu de les Fuercies Armaes

Referencies

  1. ↑ IISS Military Balance 2007, p.223
  2. ↑ «checked%2Citems~~checked title=Egypt%20--%20Britannica%20Online%20Encyclopedia Egypt». Britannica. Consultáu'l 31 de marzu de 2009.
  3. ↑ «The Egyptian Threat and the Prospects for War in the Middle East». NATIV (Payares de 2006). Consultáu'l 31 de marzu de 2009.
  4. ↑ (2006) Global Diversity: Winning Customers and Engaging Employees Within World Markets. Intercultural Press. Consultáu'l 31 de marzu de 2009.
  5. ↑ «Egypt to launch first spy satelllite». The Jerusalem Post. Consultáu'l 31 de marzu de 2009.
  6. 1 2 3 Cambanis, Thanassis (11 de setiembre de 2010). Succession Gives Army a Stiff Test in Egypt. http://www.nytimes.com/2010/09/12/world/middleeast/12egypt.html?_r=1&ref=global-home&pagewanted=all. Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.
  7. ↑ Egypt: Who Calls the Shots? Joshua Hammer| nybooks.com| 18 d'agostu de 2011| (free online article not complete, does not include quoted portion).
  8. ↑ Murdock, Heather (11 de febreru de 2011). Crowds rejoice as Egypt's Mubarak steps down, hands power to military. The Washington Times. http://www.washingtontimes.com/news/2011/feb/11/crowds-rejoice-egypts-mubarak-steps-down/. Consultáu'l 11 de febreru de 2011.
  9. ↑ «Scenesetter: President Mubarak's visit to Washington». US Department of State (19 de mayu de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de xineru de 2011.
  10. ↑ David Costello (1 de febreru de 2011). «Nation locked in a deadly stalemate». The Courier-Mail. Consultáu'l 11 de febreru de 2011.

Bibliografía

  • Kenneth M. Pollack, Arabs at War: Military Effectiveness 1948-91, University of Nebraska Press, Lincoln and London, 2002, and Pollack's book reviewed in International Security, Vol. 28, Non.2.

Enllaces esternos





Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.