Fuercies Armaes d'Armenia
Հայաստանի Զինված Ուժեր
Cuerpos Exércitu Armeniu

Fuercia Aérea Armenia

Disponible pa
serviciu militar		 809.576 persones hombres, edad 15–49,
870, 864[1] mujeres, edad 15–49
Gastos
 % PIB 4,2% (2012)

Les Fuercies Armaes de la República d'Armenia tán formaes pol Exércitu Armeniu, la Fuercia Aérea Armenia, la Defensa Aérea Armenia y la Guardia de Frontera Armenia. Aniciar con parte de les tropes del exércitu de la ex Xunión Soviética y de les fuercies aparcaes na República Socialista Soviética d'Armenia (partes del Distritu Militar de la Trescaucasia). El comandante en xefe de les Fuercies Armaes ye'l presidente d'Armenia, anguaño Robert Kocharyan. El Ministeriu de Defensa ye l'encargáu de la so direición política, anguaño ye dirixíu por Mikael Harutyunyan, ente que'l mandu militar sigue tando en manes del Estáu Mayor Xeneral, encabezada pol xefe de personal, anguaño'l teniente xeneral Seyran Ohanyan. Armenia creó'l Ministeriu de Defensa'l 28 de xineru de 1992. Ministeriu de guardias de fronteres encargáu del patrullaje de les fronteres d'Armenia con Xeorxa y Azerbaixán, de la que les tropes ruses seguen xixilando les sos fronteres con Irán y Turquía. Dende 1992, Armenia ye miembru de la Organización del Tratáu de Seguridá Coleutiva, qu'actúa como otru elementu de disuasión a la intervención militar azerbaixana de Nagorno-Karabakh. Tienen la so sede en Yereván, la capital, onde tán la mayoría de los funcionarios.

El tratáu sobro Fuercies Armaes Convencionales n'Europa (FACE) foi ratificáu pol Parllamentu armeniu en xunetu de 1992. El tratáu establez llendes ampliu sobro les principales categoríes d'equipu militar, como tanques, artillería, vehículos blindaos de combate, aviones de combate y helicópteros de combate, y prevese la destrucción d'armamentu percima d'eses llendes. Funcionarios armenios espresaron constantemente la so determinación de cumplir coles sos disposiciones y, poro, Armenia apurrió datos sobro les armes según lo dispuesto nel Tratáu FACE. A pesar d'ello, Armenia acusa a Azerbaixán d'esviar una gran parte de les sos fuercies militares a la rexón de Nagorno-Karabakh y, por tanto, refugar estes normes internacionales. Armenia nun ye un importante esportador d'armes convencionales, pero qu'emprestó sofitu, incluyíu material de guerra, a los armenios de Nagorno-Karabakh mientres la guerra de Nagorno-Karabakh.

El presupuestu pa les Fuercies Armaes Armenies ye de 80 millones de dólares aproximao, lo qu'implica'l 5% del PIB. Cuenta con un personal activo de 92.000 militares.

L'últimu conflictu importante nel que tuvieron qu'entrar n'aición foi na Guerra d'Altu Karabakh. Dempués de 7 años de llucha contra Azerbaixán, en 1995 roblóse l'altu'l fueu y les tropes armenies recuperaron el territoriu d'Altu Karabakh y el corredor de Lachin, qu'estremaba a Karabakh d'Armenia.

Descripción

En marzu de 1993, Armenia robló la Convención sobro les Armes Químiques Multillaterales, nel que se pidía la eliminación de les armes químiques. Armenia xuntar al Tratáu de Non Proliferación Nuclear como país que nun tener la bomba atómica en xunetu de 1993. Los EE. XX. y otros gobiernos occidentales esaminaron los esfuercios pa establecer midíes eficaces de control de les esportaciones de sistemes nucleares con Armenia, espresando'l so prestu cola plena cooperación d'Armenia. En 2004 Armenia unvió 46 soldaos de tropes de non combate a Iraq, qu'incluyó a espertos na eliminación de bombes, médicos y especialistes en tresporte.

Historia

Exércitu

En virtú del Tratáu d'adaptación sobro Fuercies Armaes Convencionales n'Europa en 2001, Armenia declaró 102 tanques modelu T-72, 72 obuses pesaos y 204 vehículu blindáu de combate (la mayoría d'ellos vehículu de combate d'infantería y vehículos de tresporte blindáu de personal). Con al respective de los equipos militares del Tratáu d'Armes Convencionales n'Europa nun s'aplica a Armenia la que tien hasta 700 vehículos blindaos. El so artillería entiende 225 pieces de 122 mm y de mayor calibre, incluyíos 50 llanzacohetes múltiples.

Dende la cayida de la Xunión Soviética, Armenia, al igual que'l so homólogu azerbaixanu, tuvo tratando de desenvolver entá más les sos fuercies armaes nun nivel profesional, bien entrenáu, y construcción de móviles militares.

La fuercia militar d'Armenia ta anguaño n'espansión, dempués d'haber apocayá aumentáu'l so presupuestu nun 10%. El so númberu de fuercies actives bazcuya nunos 60.000 soldaos, con una reserva adicional de 32.000, y una "reserva de la reserva" de 350.000 efectivos. Armenia ta dispuesta a movilizar a tolos homes d'edá aptos pa cargar armes entendida ente los 30 y los 32 años d'edá, cola preparación militar de la mayoría de les sos atopes que se centró nos posibles ataques d'Azerbaixán y Turquía.

Fuercia Aérea

La Fuercia Aérea Armenia depende de los 18 MiG-29 de la Base Aérea de Rusia en Yereván, la so flota mesma más pequeña, de 15 Su-25 aviones d'ataque en tierra, un solu MiG-25 de combate y dolce helicópteros armaos Mi-24 (d'un total de 35) pa la defensa del espaciu aereu armeniu. La Fuercia Aérea Armenia tamién tien dos aviones de carga Il-76 pal tresporte de soldaos y materiales.

Según Armenia Now, en setiembre de 2005, la Fuercia Aérea Armenia adquirió 10 aviones d'ataque terrestre Su-25 a Eslovaquia.

La defensa antiaérea Armenia componer d'una brigada de misiles antiaéreos y dos reximientos armaos con 100 complexos antiaéreos de diversos modelos y de cambeos, incluyíos SA-8, M79 Osa, Krug, S-75, S-125, Strela, Igla y S-300. Hai tamién 24 misiles balísticos Scud con ocho llanzadores. La fuercia numbérico envalorar n'alredor de 3.000 los militares, con planes para una mayor espansión.

Conflictu militar de Karabakh

Amás de les fuercies mentaes enantes, hai 20.000 soldaos de la defensa de Nagorno-Karabakh, una república Armenia non reconocida, que se dixebró d'Azerbaixán en 1991. Tán bien entrenaos y forníos colo último en teunoloxía informática militar.[ensin referencies] Según el gobiernu d'Azerbaixán, l'exércitu de Nagorno-Karabakh inclúi 316 tanques, 324 vehículos blindaos, 322 pieces d'artillería de calibres más de 122 mm, 44 llanzacohetes múltiples, y un nuevu sistema defensa antiaéreo. Nagorno Karabakh nun ye parte de les Tratáu de Fuercies Armaes Convencionales n'Europa y, por tanto, nun tán obligaos poles sos llimitaciones. Los detalles específicos sobro la fuercia militar de Karabakh y sobro les sos armes nun se conocen les cifres y, por tanto, namái tán percima de les estimaciones feches per Azerbaixán.

Rusia

Rusia tien una base militar n'Armenia, que ye la 102ª Base Militar de Rusia. Rusia tien unos 5.000 soldaos de tolos tipos n'Armenia, incluyendo 3.000 na base militar 102ª asitiada en Gyumri. En 1997, los dos países roblaron un ampliu tratáu d'amistá, la que se pide l'asistencia mutua en casu d'una amenaza militar a cualesquier de les partes y dexa a los guardias fronterizos rusos pa patrullar les fronteres d'Armenia con Turquía ya Irán. Hasta apocayá, a principios de 2005, na 102ª base militar había 74 tanques, 17 vehículos de combate d'infantería, 148 blindaos de tresporte de personal, 84 pieces d'artillería, 30 caces MiG-29 y delles bateríes de S-300 misiles antiaéreos. Nos postreros dieciocho meses, sicasí, una gran cantidá d'equipu militar foi treslladáu a la 102 ª base dende les bases militares ruses en Batumi y Ajalkalaki, Xeorxa. Rusia ye unu de los aliaos d'Armenia más cercanos y l'únicu país que tien una base militar aparcada nel país. Dende 1992, Armenia atopar nuna alianza militar con Rusia y otros 5 países ex-soviéticos llamada CSTO. Rusia tamién suministra armes a relativamente a los más baxos precios del mercáu internu rusu, como parte d'un alcuerdu de seguridá coleutiva dende xineru de 2004.[2]

Formación militar

La instrucción militar d'oficiales ye otru ámbitu de la cooperación militar rusu-armenia. Nos primeros años de soberanía cuando Armenia escarecía d'un establecimientu d'enseñanza militar propiu, los oficiales del so exércitu fueron entrenaos en Rusia. Inclusive agora, cuando Armenia tien un colexu militar nel so propiu territoriu, el cuerpu d'oficiales armenios honra la tradición y capacitóse a los centros d'enseñanza militar de Rusia. Anguaño 600 soldaos armenios ta formándose en Rusia. N'Armenia, de 1997, la capacitación tuvo al cargu de la Brigada d'Instrucción Militar "Nel nome del mariscal Bagramyan".[3]

La futura cooperación

Na primer xunta en 2005, el primer ministru Mijaíl Fradkov informó que fábriques ruses participaríen nel programa armeniu pa la modernización militar y que Rusia taba dispuesta a suministrar les pieces necesaries de repuestu y equipu. Yereván y Moscú tienen nuevos planes pa desenvolver venceyos más estrechos.

OTAN

Armenia participa n'Asociación pa la Paz de la OTAN (PeP) y el programa ta na OTAN organización denominada Conseyu de l'Asociación Euroatlántica (EAPC). Armenia atopar en procesu de implementación de los Planes d'Aición Individual de l'Asociación (IPAPs), que ye un programa pa los países que tienen la voluntá política y la capacidá d'afondar les sos rellaciones cola OTAN. L'exerciciu Cooperativu p'Ameyorar l'Esfuerciu (el primer en que Rusia tuvo representada) executar en territoriu armeniu en 2003.

Grecia

Grecia ye l'aliáu más cercanu d'Armenia na OTAN, y los dos trabayen conxuntamente en múltiples asuntos, poro, una serie d'oficiales armenios son entrenaos en Grecia cada añu, y l'ayuda militar, material y asistenciase emprestó a Armenia. En 2003, los dos países roblaron un alcuerdu de cooperación militar, en virtú de que Grecia s'amontará'l númberu de militares armenios entrenaos n'academies d'Atenes.

En febreru de 2003, Armenia unvió 34 miembros de paz a Kosovu, onde pasaron a formar parte del contingente griegu. Los funcionarios de Yereván dixeron los planes militares armenios d'aumentar considerablemente'l tamañu del so destacamentu de caltenimientu de la paz y cuntar cola asistencia griega.

Estaos Bálticos

Lituania foi l'intercambiu d'esperiencies y la prestación de consultes al Ministeriu de Defensa armeniu nel ámbitu de control democráticu de les fuercies armaes, militares y de defensa dende 2002. Empecipia en 2004, los oficiales armenios fueron convidaos a estudiar na Academia de Guerra de Lituania y la Escuela de Defensa del Bálticu en Tartu, Estonia. Lituania cubre tolos gastos d'estudiu. A principios de 2007, dos oficiales d'Armenia, per primer vegada, tomaron parte en conducir internacionalmente un exerciciu Bálticu, Amber Hope, que se celebró en Lituania.[4]

Estaos Xuníos

BTR-80 Blindaos de tresporte de personal mientres el desfile'l 15º aniversariu de la independencia d'Armenia.

Los Estaos Xuníos nun dexaron d'aumentar la so influencia militar na rexón. A principios de 2003, el Pentágonu anunció dellos de los principales programes militares n'El Cáucasu. L'ayuda militar de Washington a Armenia en 2005 xubió a 5 millones de dólares, y n'abril de 2004, les dos partes roblaron un alcuerdu militar pa la cooperación téunica, que dellos analistes creen qu'implica l'usu d'aeródromos armenios pola Fuercia Aérea de los EE.XX. na Guerra contra'l terrorismu. A finales de 2004, Armenia esplegó una unidá de 46 soldaos, qu'incluyía una loxística, otra médica y de soldaos de sofitu a Iraq en sofitu de la coalición encabezada per Estaos Xuníos. Y en 2005, los Estaos Xuníos asignaron 7 millones de dólares pa modernizar les comunicaciones militares de les Fuercies Armaes d'Armenia.

Operaciones de paz

Anguaño Armenia participa n'operaciones de caltenimientu de la paz en Kosovu. Tamién hai argumentos nel senu del Gobiernu pa unviar soldaos a El Líbanu pal caltenimientu de la paz yá que hai gran númberu d'armenios que viven ellí.

Kosovo

Armenia ingresó nel caltenimientu de la paz en Kosovo en 2004. Los cascos azules" armenios sirven nel batallón griegu. Hai 34 soldaos armenios qu'actúen en Kosovo. El correspondiente memorando foi robláu'l 3 de setiembre de 2003 en Yereván y ratificáu pol Parllamentu d'Armenia'l 13 d'avientu de 2003. El 6º vez de caltenimientu de la paz para Kosovo partió'l 14 de payares de 2006.[5]

Iraq

Tres el fin de la invasión d'Iraq, Armenia esplegó una unidá de 46 miembros de paz so mandu . Los miembros pal mantenimeinto de la paz teníen la so base en Kut, a 62 quilómetros de Bagdad.[6] El 23 de xunetu de 2006 la cuarta vez de caltenimientu de la paz Armenia partió pa Iraq. L'últimu cambéu de personal incluyó 3 comandantes, 2 oficiales médicos, 10 inxenieros de combate y 31 conductores. En marzu de 2007, produxérase un mancáu armeniu y nun hubo víctimes. El gobiernu armeniu amplió la presencia de pequeñes tropes n'Iraq per un añu, de finales de 2005 a 2006.[7][8]

Ver tamién

Referencies

  1. ↑ (2009) The World Factbook 2008. Government Printing Office. ISBN 978-0-16-087361-4.
  2. ↑ «Russian supply». Archiváu dende l'orixinal, el 20 de febreru de 2012. Consultáu'l 12 de marzu de 2006.
  3. ↑ Ministry Of Defence of The Republic Of Armenia | Official Web Site
  4. ↑ Lithuanian Defense Minister Going To Armenia (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  5. ↑ «Armenia to deploy more soldiers to Kosovo». Consultáu'l 12 de marzu de 2006.
  6. ↑ «Armenia's third contingent of peacekeepers now in Iraq». Archiváu dende l'orixinal, el 28 d'agostu de 2006. Consultáu'l 12 de marzu de 2006.
  7. ↑ Armenian defense minister to visit Iraq as Armenia to extend small troop presence. The Associated Press. 13 de payares de 2006. http://library.aua.am/library/news/archive/2006_11-14.htm. Consultáu'l 20 de febreru de 2007.
  8. ↑ ARMENIAN PEACEKEEPERS TO STAY AN EXTRA YEAR IN IRAQ. AZG Armenian Daily. 6 d'avientu de 2005. http://www.azg.am/?lang=EN&num=2005120601. Consultáu'l 20 de febreru de 2007.

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.