Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Frederick Ashton
Vida
Nacimientu Guayaquil, 17 de setiembre de 1904[1]
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda  12 abril 1927)
Muerte Suffolk, 18 d'ochobre de 1988[1] (84 años)
Estudios
Estudios Dover College (en) Traducir
Llingües falaes inglés[2]
Oficiu baillarín, coreógrafu, baillarín de balé, guionista, llibretista
Premios
IMDb nm0039205
Cambiar los datos en Wikidata

Frederick William Mallandaine Ashton (17 de setiembre de 1904, Guayaquil – 18 d'ochobre de 1988, Suffolk), foi un baillarín y coreógrafu inglés nacíu n'Ecuador, na vecindá artística llamada Las Peñas, l'orixinal sitiu de fundación de la ciudá de Guayaquil.

Cuando tenía 13 años foi testigu d'un acontecimientu que camudó la so vida cuando vio una actuación de la llexendaria Anna Pávlova nel Teatru Municipal de Lima, Perú. Quedó tan impresionáu por ello qu'a partir d'esi día sabía que dalgún día llegaría a faese un baillarín.

En 1919 foi a Inglaterra a estudiar nel Dover College y entós facer col famosu Léonide Massine y estableció una rellación de trabayu cola compañía de ballet que pertenecía a Marie Rambert. Tamién tuvo influyíu pol trabayu de Bronislava Nijinska. Rambert afayó l'aptitú de Frederick pa la coreografía y dexó que coreografiara el so primera ballet, “The Tragedy of Fashion” en 1926, empezando asina una carrera descomanadamente esitosa como coreógrafu.

Empezó la so carrera col Ballet Rambert que orixinalmente foi llamáu'l The Ballet Club. Coles mesmes, empezó a trabayar para Ninette de Valois y la so compañía, el Vic-Wells Ballet, y en 1935 dexó a Rambert y xunióse definitivamente a de Valois, como coreógrafu residente. A esto ayudó la gran comunión que siempres tuvo con él daquella direutor artísticu y musical de Ninette, Constant Lambert: los trés algamaron la fama tres la guerra, convirtiéndose la compañía nel Ballet Real.

La so versión de La Fille Mal Gardée foi particularmente esitosa. Trabayó coles baillarines Margot Fonteyn y Maude Lloyd ente otros grandes artistes. Les sos amplies interpretaciones travestis como una de les cómiques mediohermanes nel ballet Cenicienta de Sergéi Prokófiev fueron acontecimientos añales per munchos años.

Ashton foi un gran amigu de la familia Paget y yera una visita frecuente na residencia de la familia en Plas Newydd; foi equí onde una de les fíes de Paget, Lady Rose McLaren, namoróse desesperadamente d'él; él refugó les sos meyores y nun momentu devolvió-y toles sos cartes dempués de correxir la so ortografía. A pesar d'esto, siguieron siendo amigos.

En 1962, foi nomáu caballeru polos sos servicios al balé. Ente 1963 y 1970 foi direutor del Ballet Real, Londres. Morrió en 1988 nel so llar, Chandos Lodge, en Eye, Suffolk, Inglaterra. Foi un gran amigu de Michael Baić de Framlingham en Suffolk.

Principales creaciones

  • 1926 - The Tragedy of Fashion (La traxedia de la moda, 1926).
  • 1930 - Capriol Suite.
  • 1931 - La Péri (Léo Delibes).
  • 1931 - Façade (William Walton).
  • 1933 - Les Rendez-vous (François Auber, iguáu por Constant Lambert).
  • 1935 - Le Baisier de la Fée (Igor Stravinsky).
  • 1937 - Les Patineurs (Giacomo Meyerbeer).
  • 1946 - Symphonic Variations (César Franck).
  • 1948 - Cinderella (Sergéi Prokófiev).
  • 1951 - Daphnis et Chloè (Maurice Ravel). Estrenáu por Margot Fonteyn y Michael Somes.
  • 1952 - Sylvia (Léo Delibes).
  • 1958 - Ondine (Hans Werner Henze). Estrenáu por Margot Fonteyn.
  • 1958 - La Valse (Maurice Ravel).
  • 1960 - La Fille Mal-Gardée (Ferdinand Hérold-Lanchbery.
  • 1961 - The Two Pigeons (André Messager, afecha por John Lanchbery).
  • 1963 - Marguerite et Armand (Franz Liszt), pa Fonteyn y Rudolf Nuréyev.
  • 1964 - The Dream after Shakespeare's A Midsummer's Night Dream (Felix Mendelssohn-John Lanchbery).
  • 1965 - Monotones.
  • 1968 - Enigma Variations (sir Edward Elgar)
  • 1976 - Cinco vals de Brahms a la manera d'Isadora Duncan (1975-1976), solo para Lynn Seymour
  • 1976 - A Month in the Country (Frédéric Chopin-Lanchbery).

Bibliografía

  • 1971 - Frederick Ashton: a choreographer and his ballets por Zoë Dominic y John Selwyn Gilbert. Londres: Harrap, 1971. ISBN 0-245-50351-X.
  • 1977 - Vaughan, David: Frederick Ashton and his ballets . Londres: A. and C. Black, 1977. ISBN 0-7136-1689-X.
  • 1996 - Kavanagh, Julie: Secret Muses: The Life of Frederick Ashton. Londres: Faber, 1996. ISBN 0-571-14352-0.
  • 1996 - Following Sir Fred's Steps: Ashton's Legacy editáu por Stephanie Jordan y Andrée Grau. Londres: Dance Books, 1996. ISBN 1-85273-047-1 (tamién disponible nuna edición en llinia - vease embaxo).
  • 2000 - Morris, Geraldine: A network of Styles: Discovering the Choreographed Movement of Frederick Ashton. Universidá de Surrey, 2000.

Referencies

  1. 1 2 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.