Francisco A. Rodríguez
Vida
Nacimientu	Provincia de Herrera (es) , 24 de payares de 1938 (85 años)
Nacionalidá	Panamá
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu
Creencies
Partíu políticu	Partíu Revolucionariu Democráticu

Francisco Rodríguez, nome completu Francisco Antonio Rodríguez Poveda (24 de payares de 1938, Provincia de Herrera ^(es) ) asumió provisionalmente como Presidente de Panamá dende'l 1 de setiembre al 20 d'avientu de 1989, día en qu'asocedió la invasión d'EU a Panamá y na que'l Xeneral Manuel Antonio Noriega, quien tenía'l poder «de facto» del país fuera derrocáu y arrestáu. Yera'l Contralor Xeneral de la República y ocupó la presidencia en forma provisional, nomáu pol Conseyu Xeneral d'Estáu, al ser anulada les eleiciones Xenerales de mayu del añu 1989, onde había resultancia vencedora Guillermo Endara.

Biografía

Los sos estudios primarios realizar nel Centru Manuel Amador Guerrero d'El Chorrillo y los secundarios nel Institutu Nacional. Graduóse como Inxenieru Agrícola na Universidá Agraria La Molina en Perú y cuenta con Posgraos en Planificación y Desarrollu de CEPAL. Chile; Planificación y Evaluación de Proyeutos de la Universidá de San Carlos, Guatemala; Fuentes de Financiamiento nel BID, Washington; y Evaluación de Proyeutos de la Universidá de Panamá.^[1]

Vida

Placa n'homenaxe a Francisco A. Rodríguez en Pradocabalos (Viana do Bolo), a aldega natal del so padre.

El so padre yera Antonio Rodríguez Blanco, emigrante gallegu procedente de Pradocabalos (Viana do Bolo). Más que políticu, Rodríguez foi un téunicu que dedicó la so vida profesional sector públicu. El so primer trabayu foi nel Ministeriu d'Agricultura, Comerciu ya Industries en 1962. En 1964 pasó a la Direición de Planificación, güei Ministeriu d'Economía y Finances; ellí llaborió por 11 años y aportó a direutor de presupuestu de la nación.

En 1976 foi viceministru de Desarrollu Agropecuariu por dos años y mediu, y depués xerente xeneral de la Comercialización Multinacional del Banano. Esta empresa de siete gobiernos, que finalmente fracasó, que esportaba a nivel mundial productos agropecuarios, pero fundamentalmente banano. Ellí llaborió un añu. Foi convidáu, dempués, a asumir el cargu de contralor xeneral pol presidente Ricardo de la Espriella por dos años y mediu, y foi reelixíu como tal pa un nuevu periodu que vencía'l 31 d'avientu de 1989.^[1]

L'Alianza d'Oposición Civilista ADOC, postuló al arnulfista Guillermo Endara como Presidente y a Ricardo Arias Calderón y Guillermo Ford como vicepresidentes. El PRD so la sigla LLOMBA, Coalición de Lliberación Nacional, postuló a Carlos Duque pa Presidente y al cuñáu de Noriega, Ramón Sieiro, y Aquilino Boyd como vicepresidentes.

Dempués d'un tornéu tiñíu de dramatismu, el día 10, el Tribunal Eleutoral, manipoliáu pola dictadura, declaró nules les eleiciones y la ADOC foi a una gran marcha nacional. Nel intre de la mesma les fuercies de la oposición fueron atacaes brutalmente polos batalloneros. El candidatu presidencial recibió un fuerte golpe na cabeza y Guillermo Ford tamién foi terriblemente atacáu, en cuantes qu'unu de los guardaespaldes foi asesináu.

Les rellaciones con Washington fixéronse entá más tirantes. El Comandu Sur aumentó'l númberu d'efectivos en Panamá, ya intensificó les maniobres militares. Ye más, la intervención de la OEA como mediadora , ente dambes partes, terminó nun atayante fracasu. Los Embaxadores viaxaron a Panamá p'algamar dalgún tipu de solución negociada, pero tornaron coles manes vacíes.

El 31 d'agostu de 1989, el Conseyu Xeneral d'Estáu designó pa reemplazar a Manuel Solís Palma, (ministru d'educación al que se-y encargara la presidencia) al ex Contralor Xeneral Francisco Rodríguez como Presidente Provisional y a Carlos Ozores Typaldos como vicepresidente. A partir del 1 de setiembre restauró l'Asamblea de Representantes de Correximientos en llugar de l'Asamblea Llexislativa. Lo cierto ye que bien poques naciones reconocieron a estos gobiernos que nun yera más qu'una mázcara de la dictadura p'aparentar que nel país daben procesos democráticos.

Dos meses dempués , n'ochobre, Moisés Giroldi unu de los oficiales más cercanos a Noriega, intentó da-y un golpe d'Estáu que fracasó pola indecisión de los alzaos y pola falta de compromisu del Comandu Sur. Los implicaos fueron executaos por órdenes de Noriega. A partir d'entós, les crítiques recibíes pol gobiernu de George Bush por esbardiar esta oportunidá pa desfacer de Noriega, llevaron al Presidente y a los sos conseyeros a aumentar les prevocaciones col fin de xustificar una invasión armada a Panamá.

Poco díes antes de la invasión, el 15 d'avientu, l'Asamblea Nacional de Representantes declaró que'l país atopar n'estáu de guerra y nomó al Xeneral Noriega como Xefe de Gobiernu, mientres durara esta delicada situación. Los díes 17 y 18 produciéronse incidentes ente les fuercies norteamericanes y les panameñas y un teniente del Exércitu de los Estaos Xuníos resultó muertu. Otru oficial y la so esposa fueron deteníos y maltrataos.

Referencies