Francisco Álvarez Cascos (1 d'ochobre de 1947, Madrid) ye políticu y ex-Presidente del Principáu d'Asturies, el séptimu depués de la muerte del dictador Francisco Franco y el sestu depués de l'aprobación del Estatutu d'Autonomía.
De familia asturiana vivio dende mozu en Xixón, estudió inxeniería de caminos y en 1976 xuntóse a ún de los grupos, Reforma Democrática, que darréu constituyiríen Alianza Popular. Ente 1979 y 1986 foi'l voceru d'AP nel conceyu de Xixón. Escoyíu senador por Asturies (1982-1986), candidatu a la presidencia del Principáu perdió frente a Pedro de Silva (1983). Escoyíu diputáu nel Congresu de los Diputaos en 1986 (fasta 2004). Foi escoyíu secretariu xeneral del PP en 1989 peustu nel que caltendríase hasta 1999. Con José María Aznar foi vicepresidente primeru y ministru de la presidencia (1996-2000) y ministru de fomento (2000-2004). La so decisión d'alloñar el Prestige, ensin informes que la avalaren[2], de les costes gallegues y la so actuación durante la catástrofe foi mui cuestionada por dellos seutores sociales y políticos de Galicia[3].
Vida personal
En 1954 la so familia, d'orixe asturianu (del conceyu de Valdés), treslladaráse a Xixón, onde trescurrió la so infancia y mocedá.[4] Del so primer matrimoniu con Elisa Fernández-Escandón Ortiz tien cuatro fíos, a los que se xunen los dos del so segundu matrimoniu con Gemma Ruiz. Anguaño ta casáu en terceres nupcies cola galerista María Porto.
Estudió mientres tres años na Escuela d'Inxenieros de Mines d'Uviéu, hasta qu'en 1967 treslládase a Madrid, onde cursa los estudios d'Inxenieru de Caminos, Canales y Puertos. Enantes de la so incorporación a la política profesional trabayó nun estudiu d'arquiteutura y como xerente d'una asociacion profesional d'arquiteutos.
Publicó cinco llibros (Testimonios de una crisis, Discursos Políticos, Rasgos y riesgos del desencanto astur, Los parllamentarios asturianos en el reinado de Fernandu VII y Europa, asignatura pendiente) amás d'artículos en prensa ya otres intervenciones.
Xovellanista declaráu, aveza a introducir dalguna cita del históricu ilustráu xixonés nos sos discursos más importantes. Gran aficionáu a los toros, collaboró cola emisora Radio Minutu na tresmisión de corríes celebraes na plaza xixonesa d'El Bibio. Ye aficionáu a la caza y a la pesca del salmón, llogrando'l "campanu" en dos ocasioes.[5] La so pasión cinexética foi bien comentada cuando s'afayó que metanes la mayor catástrofe ecolóxica d'España, el naufraxu del Prestige, presidiendo'l ministeriu responsable del so control, abandonara too pa dise a una caceria que nun abandonó magar la gravedá de los acontecimientos. Según publicó la revista Época, de mientres el so periodu como responsable del Ministeriu de Fomentu allegó a caceríes valoraes en mas de 60.000 euros al añu, siempres convidáu por empresarios que teníen intereses nes contrataciones de dichu ministeriu, lo que provocó que diputaos del PSOE (Gerardo Torres) y d'Izquierda Xunida (Antero Ruiz) dirixiéren-y entrugues nes Cortes. Bien comentada foi la so excursión cinexética a Rumanía por invitación d'un conocíu empresariu, onde cazó un osu y un gallu montés.[6] Dambes especies tán protexíes n'España, non asina en Rumanía.
En 2004, al términu de la Llexislatura, abandonó voluntariamente la política -él definir como "un pasu tras"-, buscando dedicase a la so vida personal en dixebrándose de la so segunda muyer y empecipiar una rellación con una nueva pareya.
Carrera política
En 1976, afíliase a Reforma Democrática que darréu s'integraría n'Alianza Popular, dos partíos políticos de derecha. Foi'l voceru del Grupu Municipal Popular de Xixón ente 1979 y 1986, siendo conceyal de la ciudá y miembru del ente pre-autonómicu asturianu.
En 1982 foi escoyíu senador per Asturies, un cargu que combinó col de voceru del Partíu Popular na Xunta Xeneral del Principáu d'Asturies dende 1983. Nel IX Congresu Nacional del Partíu Popular, foi escoyíu Secretariu Xeneral del Partíu Popular, siendo confirmáu nel so cargu polos siguiente trés congresos nacionales del PP que tuvieron llugar en Sevilla (1990) y Madrid (1993 y 1996).
Escoyíu Senador en 1982, tuvo importantes responsabilidaes dientro del so Grupu Parllamentariu. Darréu, en 1986, foi escoyíu diputáu por Asturies, siendo reelixíu en 1989, 1993, 1996 y 2000 perdiendo frente a Luis Martínez Noval en 1989 y 1993 énte'l que lu ganó en 1996 y nel 2000.
Nesi tiempu, Álvarez Cascos foi protagonista de la escisión del Partíu Popular asturianu, al decidir en 1998 la espulsión del partíu del entós presidente del Gobiernu asturianu pol PP, Sergio Marqués. La decisión, depués d'un enfrentamientu de dambos líderes conservadores, propició la creación pela parte de Marqués y los sos seguidores de la Unión Renovadora Asturias (URAS), al tiempu que calteníen el gobiernu autonómicu hasta les eleiciones autonómiques de 1999.[7]
Con José María Aznar en La Moncloa, foi'l so Vicepresidente Primeru y Ministru de la Presidencia na VI Llexislatura 1996-2000 y Ministru de Fomentu na Llexislatura 2000-2004.
En 2005, y pola mor del so enfrentamientu cola direición del PP de Xixón, Álvarez-Cascos tresllada la so afiliación del partíu a Madrid. Tres de la so marcha, volvería a Asturies de manera esporádica pa participar en dellos actos públicos. Nun d'esos eventos, na entrega del premiu "Sardina de Oro" que-y concediera la Fundación 'Sabugo, ¡Tente Firme!' d'Avilés, nel mes de xunu de 2009, aprovechó pa facer un discursu de fonda carga política. Poco depués, anunciárase la so intención de regresar a la política activa n'Asturies.
Entamóse entós un procesu nel qu'Álvarez-Cascos y los sos siguidores nel Partíu Popular trataron de forzar la so designación como candidatu del PP a les eleiciones autonómiques d'Asturies 2011, bien por designación direuta de los muérganos de direición del partíu, bien pela vía d'un congresu extraordinariu. Sicasí, al día siguiente de que se conociera'l refugu de la direición del partíu a la so opción, el 1 de xineru de 2011 Álvarez Cascos dio anuncia al so abandonu del partíu al entender que con esa decisión se daba cobertura "a los insultos" que recibiera nos meses previos dende la direición del PP d'Asturies.[8] Un día depués, anunciaba la so disposición a encabezar una nueva opción política n'Asturies, lo que daría llugar, unes selmanes más sero, al nacimientu de Foro Asturias, col que ganaría les eleiciones autonómiques de 2011.
El día 15 de xunetu de 2011 sería investíu Presidente del Principáu d'Asturies colos votos favorables del so grupu políticu y l'astención del restu de grupos de la Xunta Xeneral del Principáu. Al convocar eleiciones anticipaes nel añu 2012 éstes seríen ganaes pol PSOE y finalmente sería sustituyíu na Presidencia del Principáu pol socialista Javier Fernández Fernández.
Referencies
- ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-2004-7133.
- ↑ http://www.lavozdegalicia.es/pdf/2003/1/H3P1.pdf
- ↑ http://www.plataformanuncamais.org/noticia.php?lang=gal¬icia=294
- ↑ http://www.intereconomia.com/noticias-gaceta/politica/cascos-dispuestu-encabezar-llista-del-pp-les-autonomicas-asturias
- ↑ El xeneral' na reserva: Álvarez-Cascos ideal.es Consultáu'l 1 de xineru de 2011
- ↑ "Álvarez-Cascos y la caza" El País Consultáu'l 1 de xineru de 2011
- ↑ "Álvarez-Cascos lanza un nuevo proyeuto político en Asturias" El País (esp) Consultáu'l 2 de xineru de 2011
- ↑ "Cascos deja el PP por «dignidad» tras cortar sus aspiraciones" La Razón.es Consultáu'l 1 de xineru de 2011
Predecesor: Arturo García-Tizón |
Secretariu Xeneral del Partíu Popular 1989-1999 |
Socesor: Javier Arenas |
Predecesor: Narcís Serra |
Vicepresidente Primeru del Gobiernu d'España 1996-2000 |
Socesor: Mariano Rajoy Brey |
Predecesor: Alfredo Pérez Rubalcaba |
Ministru de la Presidencia 1996-2000 |
Socesor: Mariano Rajoy Brey |
Predecesor: Rafael Arias-Salgado |
Ministru de Fomentu 2000-2004 |
Socesor: Magdalena Álvarez Arza |
Predecesor: Ningunu |
Presidente de Foro Asturias 2011- |
Socesor: Nel cargu |
Predecesor: Vicente Álvarez Areces |
Presidente d'Asturies 2011-2012 |
Socesor: Javier Fernández Fernández |