Federación Árabe d'Iraq y Xordania
(de 1958 a 1958)
estáu desapaecíu
flag of the Arab Federation (en) Traducir
Alministración
Capital Bagdag
Forma de gobiernu Confederación
Llingües oficiales árabe
Relixón oficial islam
Xeografía
Coordenaes 32°30′N 39°00′E / 32.5°N 39°E / 32.5; 39
Cambiar los datos en Wikidata

La Federación Árabe d'Iraq y Xordania foi un país de curtia duración que se formó en 1958 de la unión d'Iraq y Xordania. Anque'l nome implica una estructura federal, yera de facto una confederación.

La Federación constituyóse'l 14 de febreru de 1958, cuando'l rei Faisal II d'Iraq y el so primu, rei Hussein de Xordania, xunieron los sos dos reinos hachemites, como respuesta a la formación de la República Árabe Xunida. El nuevu Estáu garantizaría amplia autonomía pa Iraq y Xordania, y taría empobináu nominalmente pol rei iraquín, al ser el de mayor edá. Seis meses más tarde, el 14 de xunetu de 1958, una revuelta militar declaró la independencia de la República d'Iraq de la Federación, quedando amenorgáu'l territoriu al de la Xordania anterior a febreru de 1958. Tres l'asesinatu del xefe del Estáu, el rei Faisal, en felicidá revuelta, el so primu Hussein, rei de Xordania, asumió la xefatura de la Federación. El 2 d'agostu de 1958, constatada la imposibilidá de restaurar la soberanía sobre Iraq, camúdase'l nome de Federación Árabe d'Iraq y Xordania a "Reinu Hachemita de Xordania", que ye como se conoz anguaño'l país.

Intentos históricos d'unificar

Dende la década de 1930 na dinastía hachemita trataron de promover la unidá árabe. Esto púdose ver nos esfuercios d'Iraq y Xordania a xunise en tres momentos distintos. "Dende la perspeutiva iraquina, Xordania tenía pocu qu'ufiertar, nin económica nin estratéxicamente, pa compensar los sos numberosos pasivos".[1] Estos pasivos inclúin la moderación del rei de Xordania, Abdallah sobre'l conflictu árabe-israelín, el so ser a instancies del Reinu Xuníu, y l'inestable rellación ente'l rei Abdallah y el so sobrín, rexente d'Iraq, Abdul-Illah. Independientemente d'estes cuestiones, los dos primeros países na unificación intentáu en 1946-1947 y foi presentáu pol rei Abdallah "A partir de la so promoción anovada del sistema de la Gran Siria".[2] La segunda vegada foi en 1951-1952 y la resultancia de la tentativa de rescatar a Xordania y al control hachemita dempués que'l rei Abdallah foi asesináu. 1958 marcó la tercer alianza, que salió de los intereses rexonales compartíos ente Iraq y Xordania contra la espansión de la República Árabe Xunida.

Antecedentes

Mientres los años de post-coloniales nel mundu árabe munches fuercies abogaron pola creación d'un únicu estáu árabe. Populares sol nome del nacionalismu árabe, esti principiu convirtióse cada vez más popular ente los intelectuales nuevos de tol Oriente Mediu y n'Iraq mientres la década de 1950. Munches versiones distintes del nacionalismu árabe llevantó, lideráu por munchos líderes distintos, el más famosu ye l'abrazáu por Gamal Abd Al-Nasser, el presidente d'Exiptu. La visión de Nasser d'un tao pan-árabe foi un llibre d'estranxeros, específicamente europeos, la interferencia, la reforma agraria y la disolución d'una gobernante monarquía activa. Pa los realistes y europeos alliniaos d'Iraq, la visión de Nasser yera incompatible. Lideraos pol Primer Ministru Nuri as-Said sol rei Faisal II, Iraq yera un estáu real hachemita dende la llegada de Faisal en 1922 nel legáu de los británicos. La base de la regla n'Iraq yera'l gobiernu llexítimu diametralmente opuestos defendíos por Nasser, que derrocaren mesma monarquía exipcia en 1952 cuando'l Movimientu d'Oficiales Llibres obligaron al rei Faruk a exiliase. Pa complicar entá más la rellación, yera la rellación d'Iraq con Occidente y los sos bloques de Llucha contra la Xunión Soviética. En 1955, Iraq entró nel Pactu de Bagdag a instancies de los Estaos Xuníos y el Reinu Xuníu. Esti pactu intentó bloquiar la Xunión Soviética de la espansión escontra'l sur al torgar l'accesu de la URSS a los recursos de petroleu d'Oriente Mediu y el so oxetivu yera evitar que s'estableciera un puntu de sofitu na rexón- especialmente ente la población. El Pactu de Bagdag allinió a Iraq con Turquía, Paquistán, Irán y el Reinu Xuníu. Magar as-Said vio'l tratáu como una garantía pa la seguridá del Estáu iraquín, el so gobiernu y la monarquía hachemita, Nasser criticó abiertamente y en voz alta'l tratáu como una capitulación ante les potencies estranxeres.

En 1958, la formación de la República Árabe Xunida ente Siria y Exiptu traxo ideales pan-árabe de Nasser qu'amenaciaben la esistencia de dos rexímenes hachemitas, hasta les fronteres occidentales d'Iraq. Con cuenta de compensar el pan-arabismu de Nasser, as-Said averar al gobiernu Hachemita de Xordania, p'aldericar la formación d'un sindicatu, ente que tamién apangar a los nacionalistes árabes n'Iraq. Oficialmente formáu en febreru 1958, la Unión Árabe o de la Federación árabe xunieron a la política esterior y les funciones de defensa de cada país, pero dexó la gran mayoría d'otros programes nacionales so xurisdicción nacional. Nuri as-Said aportó a el Premier de la Unión Árabe. Nuri as-Said creyó equivocadamente que l'exércitu iraquín caltendría al rei y el so gobiernu nel so tronu, escaecer de ver la fuercia creciente nel cuerpu d'oficiales sunitas contra'l réxime que lu derrocó, el gobiernu iraquín y la Xunión Árabe mientres el branu de 1958.[3]

Fracaso

La tensión ente la RAU y la Xunión Árabe (Federación Árabe) resultó na cayida d'As-Said, la Unión y de tol réxime iraquín hachemita. Mientres el branu de 1958, los movimientos de tropes de la UAR a la frontera con Siria socatró a la Unión Árabe a movilizar tropes pa faer frente a esti movimientu. En xunetu de 1958, tropes lideraron el viaxe de Qasim al traviés d'Iraq, tuvo la oportunidá de derrocar al rei y el so gobiernu en Bagdag. Cola cayida y la consiguiente muerte de Saed, el rei Faisal II y el restu de la familia real iraquina, tanto'l réxime hachemita cayó y con él la curtia vida de la Unión Árabe.[3]

La revolución y la cayida de la dinastía hachemita d'Iraq nun sería'l fin de les rellaciones ente Iraq y Xordania. En 1975 Xordania estremar de la so rellación económica con Siria y nel so llugar miró a Iraq. Iraq ufierta a Xordania una economía fuerte, el dineru del petroleu, un mercáu grande y estratéxico fondu. Cola ayuda financiera d'Iraq, Xordania fixo dellos beneficios económicos. Ello ye qu'en 1990 Iraq yera "el mercáu más grande de Xordania, taba pagando les deldes de creitu comercial en petroleu, y estendió la esperanza de codalosos contratos de reconstrucción tres la guerra ente Irán ya Iraq".[4][5]

Ver tamién

Referencies

  1. ↑ Maddy-Weitzman, Bruce. "Jordan and Iraq: Efforts at Intra-Hashimite Unity." Middle Eastern Studies 26 (1990): 65-75. JSTOR. University of Michigan, Ann Arbor. 9 March. 2009 . Page 65.
  2. ↑ Maddy-Weitzman, Bruce. "Jordan and Iraq: Efforts at Intra-Hashimite Unity." Middle Eastern Studies 26 (1990). : 65-75. JSTOR. University of Michigan, Ann Arbor. 9 March. 2009 . Page 65.
  3. 1 2 Tripp, Charles. A History of Iraq. Cambridge University Press. Cambridge, 2007. (Pages 135-145)
  4. ↑ Brand, Laurie A. "Economics and Shifting Alliances: Jordan's Relations with Syria and Iraq, 1975-81." International Journal of Middle East Studies 26 (1994): 393-413. JSTOR. University of Michigan, Ann Arbor. 9 March. 2009 . Page 81.
  5. ↑ Ryan, Curtis. "Between Iraq and a Hard Place: Jordanian-Iraqi Relations." Middle East Report (2000): 40-42. JSTOR. University of Michigan, Ann Arbor. 9 March. 2009 .
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.