Fausto Dávila
Presidente d'Hondures
Vida
Nacimientu	Departamento de Santa Bárbara (es) , 1858
Muerte	Tegucigalpa, 28 de payares de 1928 (69/70 años)
Estudios
Estudios	Universidá Nacional Autónoma d'Hondures
Oficiu	políticu
Creencies
Partíu políticu	Partíu Nacional d'Honduras

Fausto Domingo Dávila Bonilla (1858, Departamento de Santa Bárbara ^(es)  – 28 de payares de 1928, Tegucigalpa) foi un abogáu, políticu y militar honduranu que foi presidente del Congresu Nacional d'Hondures en 1904 a 1906, y presidente provisional d'Hondures.

Vida

Fausto Dávila Bonilla, nació en Santa Bárbara en 1858, y finó en 28 de payares de 1928. Realizó los sos estudios na Universidá Nacional d'Hondures llogrando'l títulu de Llicenciáu en Derechu y darréu el d'Abogáu. Foi presidente d'Hondures ente 27 al 31 de marzu de 1924.^[1]

L'abogáu Fausto Dávila, yera mediohermanu del Presidente Miguel Rafael Dávila Cuéllar.^[2]

La so vida política inicía en 1882 a 1883 cuando ye nomáu Secretariu Xeneral de la Universidá Nacional d'Hondures (güei UNAH); darréu ente los años 1904 a 1906 ye nomáu Presidente del Congresu Nacional d'Hondures y nel mesmu añu 1906 ye electu Diputáu y miembru del parllamentu hondureñu, representante del departamentu de Santa Bárbara, na alministración del Presidente Francisco Bertrand Barahona. Ente'l 21 de febreru al 15 de marzu de 1911. Foi nomáu representante del xeneral Manuel Bonilla nes negociaciones realizaes en Puerto Cortés, a bordu del USS Tacoma en diches conversaciones conviénose que l'entós presidente Miguel Rafael Dávila Cuéllar y el so vicepresidente'l xeneral de brigada Dionisio Gutiérrez abandonaren l'alministración del país y nel so llugar proponer al doctor Francisco Bertrand Barahona, nel mesmu añu 1911 a 1912, Dávila foi nomáu Ministru de Rellaciones Esteriores, dientro de la presidencia de Miguel Paz Barahona.

Pa 1915 treslladar a la ciudá de Washington D. C., Estaos Xuníos d'América xunto a notables hondureños como: el Doctor Rómulo Ernesto Durón, al Llicenciáu Luis Landa Escober, Carlos Alberto Uclés, Pedro P. Amaya, Carlos Llagos, al Segundu Congresu Científicu Panamericanu.^[3]

En 1924, el proclamáu dictador Rafael López Gutiérrez foi retiráu del so cargu por aciu la "Revolución Reivindicatoria" llanzada por xeneral Tiburcio Carías Andino, xeneral Vicente Tosta Carrasco, xeneral Gregorio Ferrera y otros xenerales más. López, estremar de l'alministración y tomar provisionalmente un conceyu de Ministros encabezáu pol doctor Francisco Bueso Cuéllar, darréu asoceder Fausto Dávila, nuna fugaz alministración, paralela a la declarada pol Xefe de la Revolución el doctor y xeneral Tiburcio Carías Andino, quien ocuparía un pequeñu ralu de tiempu'l gobiernu, siendo'l so socesor más tarde el xeneral Vicente Tosta carrasco, designáu dientro de les negociaciones asocedíes nel cruceru USS Denver.

En 1928. Fausto Dávila y Mariano Vásquez, fueron escoyíos pa representar a Hondures na VI Conferencia Internacional celebráu en L'Habana, Cuba. Dávila, d'ideoloxíes conservadores favoreció en gran midida a la Internacional Bananera United Fruit Company.^[4]

Referencies

Predecesor: Francisco Bueso Cuéllar	Presidente Provisional d'Hondures 1924	Socesor: Tiburcio Carías Andino
Predecesor: Rafael Alvarado Guerrero	Presidente del Congresu Nacional d'Hondures 1904-1906	Socesor: Francisco Escobar
Predecesor: Carlos Zúñiga	Secretariu Xeneral UNAH 1882 - 1883	Socesor: Alberto de Jesús Membreño