| Partíu de les Falanxes Libaneses | |
|---|---|
|
حزب الكتائب اللبنانية Phalanges libanaises | |
 | |
| Fundador/a | Pierre Gemayel |
| Presidente | Amin Gemayel |
| Fundación | 1936 |
| Sede | Beirut |
| Estáu |
 El Líbanu |
| Ideoloxía política |
Falanxismu Fenicismo Conservadorismu nacionalista Federalismu |
| Posición nel espectru | Derecha |
| Afiliación europea | Unión Internacional Demócrata |
| Páxina web | www.kataeb.org |
 | |
El Partíu de les Falanxes Libaneses (n'árabe حزب الكتائب اللبنانية Hizb Al-Katā'ib Al-Lubnaniya; francés: Phalanges libanaises), conocíu tamién como Falanxes Libaneses, Falanxe Libanesa o Kataeb («falanxes»), ye un partíu políticu de la derecha política d'El Líbanu fundáu en 1936 por Pierre Gemayel.
El so nome oficial ye Partíu Demócrata Social, na práutica la mayoría de los sos miembros y sofitu social provién de la Ilesia maronita, la denominación cristiana más numberosa del país. Anguaño defenden una política d'alloñamientu de Siria, frente a otres organizaciones libaneses como Hezbolá d'alliniación prosiria. Dende la so fundación sufrió delles crisis internes y delles dixebres.
Historia
Les Falanxes Libaneses surden en 1936 de la mano d'una de les families maronites más influyentes, liderada pol patriarca Pierre Gemayel. Inspiráu na Falanxe Española de José Antonio Primo de Rivera y nel fascismu italianu, surde como movimientu nacionalista opuestu a la colonización francesa n'El Líbanu dende'l principiu, collaborando nun principiu colos sunitas d'Al-Nayyada. El so lema ye Dios, Patria y Familia.
A diferencia d'otres organizaciones anticoloniales de países árabes, considérense fenicistas, esto ye, defenden una identidá particular libanesa descendiente al so pasáu feniciu. Sicasí, incorporáronse al Partíu pequeños grupos de cristianos d'otres confesiones y musulmanes partidarios d'un nuevu Estáu independiente modernu, de tipu corporativu, alloñáu del nacionalismu árabe predominante n'Oriente Mediu.
Tres la independencia
L'arribación de refuxaos palestinos a El Líbanu tres la Guerra Árabe-Israelina de 1948 foi interpretáu por Kataeb como una amenaza yá que, al ser los refuxaos mayoritariamente musulmanes, alteriaben la delicada composición multiétnica d'El Líbanu, país que la so vida política folgaba nel equilibriu de fuercies ente les distintes confesiones relixoses. Asina, va oponese tanto al enraigono palestín en suelu libanés como a les actividaes de la OLP, aliándose col gobiernu d'Israel.
Na década de 1970, en víspores de la Guerra Civil Libanesa, el Kataeb va ser una de les principales organizaciones armaes del país. Bashir Gemayel, fíu del fundador del movimientu, foi l'encargáu d'absorber a otres pequeñes milicies cristianes que, xunto col Kataeb, van constituyir la organización paramilitar Fuercies Libaneses.
Les Falanxes mientres la guerra civil
En 1975 el movimientu falanxista libanés, qu'afirmaba tener unos 80.000 partidarios, ta en guerra abierta contra les milicies palestines y les organizaciones libaneses que les sofiten.
En 1982 Israel invade'l territoriu libanés y fuercia la salida de la OLP y les demás organizaciones armaes palestines. Bashir Gemayel ye escoyíu presidente libanés col sofitu d'Israel, pero cai asesináu antes de tomar posesión, xunto a otros 40 falanxistes, a manes d'un axente d'intelixencia de Siria.
En vengación pol asaltu de decenes de llocalidaes y les muertes de miles de cristianos mientres la década de 1970, y enfurecidos pol recién asesinatu de Gemayel, les Fuercies Libaneses, brazu armáu de les Falanxes y lideraes por Elie Hobeika, entren en dos campamentos de refuxaos palestinos la nueche del 16 al 17 de setiembre, y asesinen a dellos cientos de refuxaos no que se va conocer como les Matanzas de Sabra y Chatila.
A Bashir asocedió-y el so hermanu Amin. Mientres los gobiernos falanxistes favorezse la ocupación del país pol exércitu siriu como manera d'acabar la guerra, anque más palantre esto xeneraría importantes tensiones internes.
La posguerra
Pierre Gemayel, que se caltenía como xefe de les Falanxes anque'l lideralgu de facto mientres la guerra correspondiera al so fíu, muerre en 1984. Asocéden-y Elie Karameh (1984-1986) y George Saade (1986-1998).
Acentuar nel partíu les disensiones internes a cuenta de la presencia siria nel país. Amin Gemayel, contrariu a la mesma, abandona'l país.
Butrus Jawand, dirixente falanxista opuestu tamién a la ocupación siria, ye secuestráu'l 5 de setiembre de 1992 y al paecer confináu illegalmente nel centru de detención de Palmira, en Siria. El socesor de Saade al frente del partíu, Munir al-Hajj, va intentar un aproximamientu a Damascu que va ser fuertemente contestada polos militantes.
La decadencia del Kataeb
Adulces, los falanxistes libaneses van perdiendo influencia y presencia de manera gradual por diversu motivos, lo que tamién anicia distintes crisis internes y desagua finalmente en distintes dixebres:
- Mientres la guerra civil predominó'l brazu paramilitar, les Fuercies Libaneses, sobre'l políticu de la organización, que va terminar cola independencia d'ésti.
- La permanente intromisión de les intervenciones militares d'Israel.
- Presencia ya influencia de Siria.
- Apaición de nuevos líderes y partíos como Michel Aoun y el Movimientu Patrióticu Llibre.
- Desapaición por diversu motivos de los líderes más carismáticos.
Nes eleiciones llexislatives de 2000 preséntase Munir al-Hajj xunto al prosirio Michel Murr, entós Ministru del Interior, nuna llista na que figuraben tamién miembros del Partíu Social Nacionalista Siriu, favorable a la reintegración d'El Líbanu en Siria y combatiente mientres la guerra civil contra les Fuercies Libaneses. Foi derrotáu y movíu de la direición.
P'asocede-y compitieron dos candidatos: el antisirio Amin Gemayel, que torna del so exiliu, y el prosirio Karim Pakraduni. Va Ser escoyíu esti postreru gracies a importantes inxerencies de la intelixencia siria nel procesu eleutoral internu, lo que provoca una dixebra de facto na organización ente partidarios d'unu o otru:
- Amin Gemayel, líder del partíu Kataeb Libanés, pasa a integrar una coalición liderada pol partíu sunnita Movimientu Futuru.
- Karim Pakradouni, líder del partíu Partíu Kataeb, integrar na coalición pro-siria con Amal, Hizbulá y el PSSN.
El 14 de febreru de 2005 ye asesináu en Beirut el primer ministru Rafik Hariri, que dempués d'otres diverses muertes de políticos y periodistes d'alliniación antisiria, desencadena la llamada Revolución del Cedru pa condergar y obligar a Siria a abandonar el país de forma definitiva. Nesta etapa los militantes de les Fuercies Libaneses amuesen una gran actividá y n'abril l'Exércitu siriu retírase.
El 21 de payares de 2006 ye asesináu otru miembru del partíu y de la familia Gemayel: Pierre Amine Gemayel, Ministru d'Industria. Los sos partidarios acusen a Siria de tar detrás del atentáu.
El 19 de setiembre de 2007 Antoine Ghanem, diputáu del Parllamentu libanés y militante falanxista, ye asesináu nun atentáu con coche bomba. Nuevamente'l partíu acusa a los servicios secretos sirios de la so muerte.
Referencies
Enllaces esternos
