Exércitu Imperial Alemán
exércitu de tierra
Llocalización
Direición Reich alemán
Coordenaes 50°42′N 7°02′E / 50.7°N 7.04°E / 50.7; 7.04
Historia
Fundación1871
Disolución 1919
Cambiar los datos en Wikidata

L'Exércitu alemán (n'alemán: Deutsches Heer) yera'l nome dau a les fuercies combinaes del Imperiu alemán, conocíes igualmente como Exércitu Imperial (Reichsheer) o Exércitu Imperial Alemán. La espresión Deutsches Heer tamién s'usa nel exércitu alemán modernu pal componente de tierra Bundeswehr. L'exércitu alemán imperial foi formáu cuando se creó l'Imperiu alemán en 1871 y duró hasta 1919 cola derrota del exércitu alemán na I Guerra Mundial, y foi l'antecesor de la Reichswehr.

Formación

Bandera de guerra del Imperiu alemán.

Los Estaos que componíen l'Imperiu alemán teníen cada unu los sos propios exércitos separaos. Dientro de la Confederación Alemana, fundada dempués de les guerres napoleóniques, cada Estáu yera responsable del caltenimientu de delles unidaes que se pondríen a disposición de la Confederación en casu de conflictu. Al operar en xunto, estes unidaes yeren conocíes como l'Exércitu Federal (n'alemán: Bundesheer). El sistema del Exércitu Federal funcionó mientres diversos conflictos del sieglu XIX, como la Primer Guerra de Schleswig en 1848-1850, pero pa la dómina de la Segunda Guerra de Schleswig (1864), empezaron a apaecer tensiones, principalmente ente les grandes potencies de la Confederación, l'Imperiu d'Austria y el Reinu de Prusia. El final de la Confederación Alemana foi sellada pola Guerra austro-prusiana de 1866.

Dempués d'esti conflictu, una victoriosa y muncho más ampliada Prusia formó una nueva confederación, la Federación Alemana del Norte, qu'incluyía los Estaos del norte d'Alemaña. El tratáu que configuró la Federación Alemana del Norte incluyía'l caltenimientu d'un exércitu federal y de una Marina federal (Bundesmarine o Bundeskriegsmarine).[1] Les nueves lleis sobre'l serviciu militar tamién utilizaron estos términos.[2] Los convenios (dalgunos modificáronse más tarde) axustaos ente la Federación Alemana del Norte y los sos Estaos miembros subordinaben efeutivamente los sos exércitos a Prusia en tiempu de guerra y daben al exércitu prusianu'l control de la formación, la doctrina y l'equipamientu.[3]

Poco dempués d'españar la guerra franco-prusiana en 1870, la Federación Alemana del Norte tamién estableció convenios pa los asuntos militares con Estaos non miembros de la confederación: Baviera, Wurtemberg y Baden.[4]

Al traviés d'estos convenios y la constitución del Imperiu alemán de 1871, creóse un exércitu imperial (Reichsheer). Los contingentes de los reinos de Baviera, Saxonia y Wurtemberg caltuviéronse semiautónomos, ente que l'exércitu prusianu tenía casi'l control total de los exércitos de los demás Estaos del Imperiu. La constitución del Imperiu alemán, de fecha 16 d'abril de 1871, camudó les referencies na Constitución d'Alemaña del Norte y l'Exércitu Federal, que pasó a llamase exércitu imperial (Reichsheer) o Exércitu alemán (Deutsches Heer).

Dempués de 1871, sicasí, los exércitos de los cuatro reinos nun se fundieron en tiempu de paz. Les espresiones «Exércitu alemán» y «Exércitu Imperial» usar en diversos documentos xurídicos, como'l Códigu Penal Militar,[5] pero otra manera los exércitos de Prusia, Baviera, Saxonia y Wurtemberg caltuvieron les sos respeutives identidaes. Cada reinu tenía'l so propiu Ministeriu de Guerra, Baviera y Saxonia teníen les sos propies llistes oficiales de rangu y antigüedá pa los sos oficiales, y Wurtemberg tenía un capítulu separáu de les llistes de rangu del exércitu prusianu. Les unidaes de Wurtemberg y Saxonia yeren numberaes acordies con el sistema prusianu, en cuantes que les unidaes de Baviera caltuvieron la so propia numberación (p. ex. el 2º Reximientu d'Infantería de Wurtemberg yera'l Reximientu d'Infantería Nᵘ 120 según el sistema prusianu).

Comandancia

El comandante del Exércitu Imperial Alemán, menos del contingente de Baviera, foi'l Kaiser. Foi asistíu por un Gabinete Militar Imperial alemán y exerz el control al traviés del Ministeriu de Guerra de Prusia y del Estáu Mayor Xeneral. El xefe del Estáu Mayor convertir nel principal asesor militar del Kaiser y la figura militar más poderosa del Imperiu. Baviera caltuvo'l so Ministeriu de Guerra y l'estáu mayor del Real Exercito de Baviera, pero coordinando la planificación col Estáu Mayor de Prusia. Saxonia tamién caltuvo'l so propiu Ministeriu de la guerra y el Ministeriu de la Guerra de Württemberg tamién siguió esistiendo.

El Comandu del Exércitu Prusianu fuera reformáu arriendes de les derrotes sufiertes por Prusia nes guerres napoleóniques. En llugar de depender principalmente de les habilidaes marciales de los miembros individuales de la nobleza alemana, qu'apoderaron l'oficiu militar, l'exércitu prusianu instituyó cambeos pa garantizar la excelencia nel lideralgu, la organización y la planificación. El sistema d'estáu mayor xeneral, que pretendía institucionalizar la excelencia militar, foi la resultancia principal. Trátase d'identificar talentu militar nos niveles inferiores y desenvolvelo a xeitu al traviés de la formación académica y l'esperiencia práutica na división, cuerpos y estaos mayores, hasta'l Gran Estáu Mayor, l'órganu de planificación d'altu rangu del exércitu. Este apurrió la planificación y el trabayu d'organización en tiempos de paz como de guerra. L'Estáu Mayor prusianu, depués de lo demostrao en batalla nes Guerres d'Unificación, convertir nel Estáu Mayor alemán dempués de la formación del Imperiu Alemán, dau'l lideralgu de Prusia nel exércitu alemán.

Xefes del Estáu Mayor alemán (1871-1919)

  • Helmuth von Moltke el vieyu: 7 d'ochobre de 1857 a 10 d'agostu de 1888.
  • Alfred von Waldersee: 10 d'agostu de 1888 a 7 de febreru de 1891.
  • Alfred von Schlieffen: 7 de febreru de 1891 a 1 de xineru de 1906.
  • Helmuth von Moltke el Mozu: 1 de xineru de 1906 hasta 14 de setiembre de 1914.
  • Erich von Falkenhayn:14 de setiembre de 1914 a 29 d'agostu de 1916.
  • Paul von Hindenburg: 29 d'agostu de 1916 a 3 de xunetu de 1919.
  • Wilhelm Groener: 3 de xunetu de 1919 a 7 de xunetu de 1919.
  • Hans von Seeckt: 7 de xunetu de 1919 hasta 15 de xunetu de 1919.

Efeutivos

Numeros d'efeutivos antes de la primer guerra mundial.

Años 1875 1888 1891 1893 1899 1902 1906 1908 1911 1913 1914
Soldaos 420 000 487 000 507 000 580 000 591 000 605 000 610 000 613 000 617 000 663 000 794 000

Estructura en tiempos de paz

El tiempu de paz, la estructura orgánica básica del exércitu imperial alemán yeren la inspeición del Exércitu (Armee-Inspektion), el cuerpu d'exércitu (Armeekorps), la división y el reximientu. Alemaña, cola esceición de Baviera, estremar nes inspeiciones del exércitu, cinco en 1871, y añadió otros trés ente 1907 y 1913 . El Ministeriu de Guerra de Baviera, ello ye que retuvo'l so mandu, y cada unu d'estos "servicios d'inspeición" que na actualidá pueden considerase l'equivalente d'una zona militar sol control d'una serie de departamentos.

Cuerpu

La formación básica d'organización del Exércitu Imperial, yera'l cuerpu del exércitu (Armeekorps), que consiste en dos o más divisiones pa cubrir una área xeográfica específica. Los cuerpos tamién fueron responsables del caltenimientu de les reserves y el Landwehr nel área de control. Na viéspora de la Primer Guerra Mundial, había 21 cuerpos nel control de les árees so la xurisdicción de Prusia más de 3 cuerpos del exércitu bávaru. Amás de los cuerpos regulares, había tamién un Cuerpu de la Guardia (Guardia Corps) , una unidá d'élite, que controla direutamente l'área de Berlín. Un cuerpu xeneralmente inclúi un batallón d'infantería llixera (Jäger), un batallón d'artillería pesao (Fußartillerie), un batallón d'inxenieros, un batallón telégrafico y un batallón de trenes. Delles árees de control, yeren remanaes polos departamentos específicos, como les tropes de fortaleces, cada unu de los 25 cuerpos teníen disponible una unidá de l'aviación (Feldflieger Abteilung).

División

La formación táctica básica yera la división. Una división estándar Imperial alemán consistía en dos brigaes d'infantería de dos reximientos caúna, una brigada de caballería de dos reximientos, y una brigada d'artillería de dos reximientos. En 1914, amás del Cuerpu de la Guardia (dos divisiones de la Guardia y una división de caballería de la Guardia), había 42 divisiones regulares nel exércitu prusianu (incluyendo cuatro divisiones saxones y dos divisiones de Württemberg), y seis divisiones nel exércitu bávaru.

Reximientu

El reximientu foi la unidá de combate básica, según la base de reclutamiento de soldaos. Había tres tipos básicos de reximientu d'infantería, caballería y artillería. Otres especialidaes, tales como pioneros (inxenieros de combate) y les tropes de señales, entamar en pequeñes unidaes de sofitu.

Sistema de Reserves

Cuando los británicos decidieron reformar el so exércitu na década de 1860, esamináronse les principales fuercies europees y decidieron que'l sistema prusianu yera'l meyor. Esti sistema siguió nel Exércitu Imperial Alemán dempués de 1871 y dio llugar a un modestu cuadru d'oficiales y sarxentos profesionales, y una gran fuercia de reserva que pudiera movilizase rápido nel entamu d'una guerra. Los británicos nun podíen utilizar esti sistema por refugu al serviciu militar obligatoriu. Tamién los xaponeses, taben reparando'l sistema de reserves y, a diferencia de los británicos, decidieron copiar el modelu prusianu.

Base industrial

Alemaña tuvo la mayor base industrial n'Europa, superando a Gran Bretaña en 1900. L'Exércitu collaboro estrechamente cola industria, especialmente na Primer Guerra Mundial, con especial énfasis na industria aeronáutico que camuda bien rápido. L'Exércitu fixu los precios y les exenciones de mano d'obra, reguláu la ufierta de creitu y materies primes, derechos de patentes llindaes con cuenta de dexar les llicencies cruciaes ente les empreses, y supervisó les rellaciones obreru-patronales. La resultancia foi la espansión bien rápida y una elevada producción d'aviones d'alta calidá, según los altos salarios qu'atraxo a los meyores maquinistes. Amás de l'aviación la regulación del exércitu nel restu de la economía de guerra foi ineficiente.

Fuercia Aérea

La Deutsche Luftstreitkräfte, conocida antes de 1916 como Die Fliegertruppen des deutschen Kaiserreiches (Tropes aérees del Imperiu Alemán),[6] yera'l brazu aereu de les fuercies armaes alemanes mientres la Primer Guerra Mundial (1914-1918). Anque'l so nome realmente significa daqué bien cercanu a "La Fuercia Aérea Alemana", permaneció como una parte integral del Exércitu de tierra alemán mientres la duración de la guerra.

Galería d'imáxenes

Infantería alemana de 1914.
Infantería alemana de 1914.  
Soldaos alemanes col Stahlhelm M1916.
Soldaos alemanes col Stahlhelm M1916.  
Artillería de campaña 1914.
Artillería de campaña 1914.  
Gran Berta un tipu de morteru d'asediu.
Gran Berta un tipu de morteru d'asediu.  
Un sturmpanzerwagen A7V nel frente occidental en 1918.
Un sturmpanzerwagen A7V nel frente occidental en 1918.  
Ametralladores alemanes mientres les maniobres de 1905.
Ametralladores alemanes mientres les maniobres de 1905.  
Tropes alemanes arremolquen un morteru(1918).
Tropes alemanes arremolquen un morteru(1918).  
Reclutes del exércitu alemán de 1898
Reclutes del exércitu alemán de 1898  
Ilustración d'un Sturmtruppen de la primer guerra mundial
Ilustración d'un Sturmtruppen de la primer guerra mundial  

Ver tamién

Referencies

  1. ↑ documentArchiv.de — Verfassung des Norddeutschen Bundes (16.04.1867)
  2. ↑ documentArchiv.de — Gesetz, betreffend die Verpflichtung zum Kriegsdienste (09.11.1867)
  3. ↑ Estos fueron:
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde (bzw. Preußen) und Sachsen vom 7. Februar 1867
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Hessen vom 13. Juni 1871 (Ersatz für die vom 7. April 1867)
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Mecklenburg-Schwerin vom 19. Dezember 1872 (Ersatz für die von 24. Juni 1868)
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Mecklenburg-Strelitz vom 23. Dezember 1872 (Ersatz für die vom 9. November 1867)
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Oldenburg vom 15. Juni 1867
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Braunschweig vom9./18. März 1886
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde einerseits und Sachsen-Weimar-Eisenach, Sachsen-Altenburg, Sachsen-Coburg-Gotha, Sachsen-Meiningen, Reuß ältere Linie, Reuß jüngere Linie und Schwarzburg-Rudolstadt vom 15. September 1873
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Anhalt vom 16. September 1873 (Ersatz für die vom 28. Juni 1867)
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Schwarzburg-Sondershausen vom 17. September 1873 (Ersatz für die vom 28. Juni 1867)
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Lippe vom 14. November 1873 (Ersatz für die vom 26. Juni 1867)
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Schaumburg-Lippe vom 25. September 1873 (Ersatz für die vom 30. Juni 1867)
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Waldeck vom 24. November 1877 (Ersatz für die vom 6. August 1867)
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Lübeck vom 27. Juni 1867
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Bremen vom 27. Juni 1867
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Hamburg vom 23. Juli 1867
  4. ↑ Estos yeren:
    • Artikel III. § 5 of the Bundesvertrag vom 23. November 1870 mit Bayern
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Baden vom 25. November 1870
    • Militärkonvention zwischen dem Norddeutschen Bunde und Württemberg vom 25. November 1870
  5. ↑ documentArchiv.de — Militär-Strafgesetzbuch für das Deutsche Reich
  6. ↑ Grey and Thetford, páx. xxix

Enllaces esternos




Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.