L'euskañol ye'l nome coloquial que recibe l'amiestu ente los idiomes euskera y castellán que se fala nes zones vascoparlantes españoles, principalmente País Vascu y Navarra. Ye la resultancia de la contaminación llingüística mutua ente dambes llingües.
El términu pue emplegase tantu pal emplegu de pallabres vasques en metá d'una conversación en castellán como pa lo contrario, asina como a la construcción de frases gramaticalmente incorreutes n'euskera por influencia del castellán. Nun esiste una definición académica, al tratase d'un vocablu popular. Sicasí, foi emplegáu por dellos estudiosos, por casu en 1983 pol historiador Fernando García de Cortázar,[1] en 1997 por investigadores de la Universidá del País Vascu[2] o en 2006 pol entós caderalgu de filoloxía vasca d'esta mesma Universidá, Henrike Knörr.[3]
Ver tamién
Referencies
- ↑ Revista Cunta y Razón, nᵘ 12, xunetu-agostu de 1983: "El problema del billingüismu nel País Vascu"
- ↑ Itziar Idiazabal y Luis M. Larringal, Simposio Internacional sobre Billingüismu, Universidá de Vigo, 1997: "El discursu de la calidá y la didáctica de la llingua"
- ↑ Diario Vasco, artículu de Henrike Knörr, 5 d'avientu de 2006: "Euskera y elegancia"
