.svg.png.webp){kind=small}
Coordenaes: 
17h 56m 36.37s, 51° 29′ 20.024″
Etamin o Eltanin (γ Draconis / γ Dra / 33 Draconis)[7] ye la estrella de mayor rellumu na constelación del Dragón. Asitiada na cabeza del mesmu, tien magnitú aparente +2,24. Ye la estrella brillosa más cercana al puntu d'iviernu» del coluro solsticial, meridianu de la esfera celeste que pasa polos polos y los solsticios d'iviernu y branu.
Nome ya historia
El nome de Etamin —según les sos distintes variantes Ettanin, Etannin, Etanim y Etamin— provienen del árabe Al Rās al Tinnīn, que'l so significáu ye «culiebra», n'alusión al conxuntu de la constelación.
Na antigüedá, Etamin goció d'importancia nel valle del Nilu, cuando dexó de ser circumpolar aproximao nel 5000 e.C. Unos sieglos dempués pasó a ser la socesora natural de Dubhe (α Ursae Majoris), hasta entós l'oxetu prominente d'adoración nos templos del baxu Exiptu. γ Draconis yera ellí conocida como Isis o Taurt Isis y señalaba la cabeza del Hipopótamu que formaba parte del actual Draco. El so orto yera visible 3500 ~ e.C. nel corredores centrales de los templos de Hathor en Dendera y de Mut en Tebas, ente que Canopo (α Carinae) yera reparada na mesma dómina nes apertures empobinaes escontra'l sur.[8]
Yá na dómina moderna, γ Draconis foi llamada Estrella del Cenit —n'inglés Zenith Star— en virtú a la so proximidá al cenit cuando yera reparada dende la llatitú del Real Observatoriu de Greenwich.
Carauterístiques físiques
Etamin ye una xigante naranxa de tipu espectral K5III con una temperatura superficial de 3966 K.[9] Anguaño ta a 148 años lluz del Sistema Solar, pero averar escontra nós de forma que, dientro de 1,5 millones d'años, va alcuéntrase a tan solo 28 años lluz; entós va ser, xunto a Siriu, la estrella más brillosa del cielu nocherniegu. El so radiu ye 50 vegaes más grande que'l radiu solar y la so lluminosidá ye 600 vegaes mayor que la del Sol.[10] Tien una metalicidá inferior a la solar, aproximao 3/4 partes de la mesma.[9]
En 1728, mientres intentaba midir la paralax d'esta estrella, James Bradley afayó l'aberración de la lluz causada pola velocidá del movimientu de la Tierra en rellación a la velocidá de la lluz proveniente de la estrella. Esti descubrimientu probó la teoría de Copérnico de que la Tierra xiraba alredor del Sol.[10]
Ver tamién
Referencies
- 1 2 3 Afirmao en: SIMBAD.
- 1 2 3 Floor van Leeuwen (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (2): páxs. 653–664. doi:.
- 1 2 Caroline Soubiran (marzu 2008). «Vertical distribution of Galactic disk stars» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (1): páxs. 91–101. doi:.
- ↑ David Latham (7 avientu 2007). «Rotational and radial velocities for a sample of 761 Hipparcos giants and the role of binarity» (n'inglés). The Astronomical Journal (1): páxs. 209–231. doi:.
- ↑ «Chemical Composition of Bright Stars in the Northern Hemisphere: Star-Planet Connection». The Astrophysical Journal Supplement Series (2): páxs. 13. abril 2022. doi:.
- ↑ Todd J. Henry (payares 1991). «A standard stellar spectral sequence in the red/near-infrared - Classes K5 to M9». The Astrophysical Journal Supplement Series: páxs. 417–440. doi:.
- ↑ Etamin (SIMBAD)
- ↑ Allen, Richard Hinckley (1889). «Draco», Courier Dover Publications: Star Names — Their Lore and Meaning (n'inglés), páx. 563. ISBN 0-486-21079-0. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2010.
- 1 2 Soubiran, C.; Bienaymé, O.; Mishenina, T. V.; Kovtyukh, V. V. (2008). «Vertical distribution of Galactic disk stars. IV. AMR and AVR from clump giants». Astronomy and Astrophysics 480 (1). páxs. 91-101 (Tabla consultada en CDS). http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2008A%26A...480...91S&db_key=AST&nosetcookie=1.
- 1 2 Eltanin (Stars, Jim Kaler)
