| Emir | |
|---|---|
| títulu real o nobiliariu, cargu, grau militar y títulu honoríficu | |
| gobernante | |
 | |
| Xurisdicción | valor desconocíu |
 | |
Emir ye un títulu nobiliariu emplegáu históricamente nos estaos islámicos.
Yera un gobernador que dependía direutamente del califa de Damascu y que cuntaba con plenos poderes políticos, económicos y alministrativos. Tamién exercía un poder político y militar.
Etimoloxía
El títulu de «emir» varió de significáu a lo llargo de la historia. Magar de primeres de la hégira designaba al xefe del mundu islámicu, en creándose los títulos de sultán y malik (rei), el títulu d'emir quedó movíu pa designar a dignidaes menores o oficiales.
Con esti sentíu militar, foi utilizáu n'Exiptu o Siria na dómina de los ayubíes y de los mamelucos. Los emires mandaben grupos de 100 homes y los emires de la guardia de la realeza.
Esti títulu ye tamién utilizáu pa designar a tolos descendientes de Mahoma y anguaño designa a los príncipes de les cases reales.
En al-Ándalus, los xefes d'Estáu omeyes ostentaron el títulu d'emir dende 773. Abderramán I foi'l primeru n'adoptar esti títulu, independizó política y alministrativamente a al-Ándalus del califatu Abasí, pero caltuvo la unidá relixosa que se concretó na reconocencia de l'autoridá puramente espiritual del califa. Solo en 929, l'emir Abderramán III adoptó'l títulu de califa.
Llámase jerifes a los descendientes de Mahoma pola so fía Fátima az-Zahra. Nel casu de que'l jerife exerza un cargu d'altu prestíu, llámase-y emir. Por estensión, llámase jerife a cualquier persona d'orixe noble.
Ver tamién
Referencies
