Mocedá y carrera

Emil Hácha nació en 1872 na ciudá de Trhové Sviny. Realizó estudios de Derechu na Universidá Carolina de Praga. Darréu foi emplegáu de l'Alministración del Reinu de Bohemia, cuando Bohemia yera una de les provincies del Imperiu austrohúngaru.

Darréu, pasó a ser xuez nel Tribunal Supremu Alministrativu de Viena, la capital del Imperiu. Una vegada rematada la Primer Guerra Mundial, y tres la creación del nuevu estáu de Checoslovaquia, en virtú del Tratáu de Versalles, Emil Hácha pasó a ser xuez nel Tribunal Cimeru Alministrativu de Checoslovaquia, siendo nomáu en 1925 por Tomás Masaryk presidente de dicha institución. Hácha yera igualmente unu de los más reputaos xuristes de Checoslovaquia, especialista en Derechu internacional públicu. Encargóse igualmente de realizar traducciones de diverses obres lliteraries n'inglés escontra'l checu, como por casu Three Men on the Bummel, de Jerome K. Jerome.

Presidente de la Segunda República

Tres la firma del Pactu de Múnich y l'emigración del presidente Edvard Beneš, foi escoyíu presidente de la segunda República Checoslovaca, el día 30 de payares de 1938 y pidió a Rudolf Beran que formara un nuevu Gobiernu del país.^[4] Rudolf Beran yera'l presidente del Partíu d'Unión Nacional, nel que confluyeren la mayor parte de los partíos de la derecha checoslovaca.^[5] Magar ser un reputáu xurista y un alministrador veteranu y brillante, aquel día Hácha yera yá un home provecto y tenía mala salú; asina, aceptó'l cargu na situación de crisis que travesaba'l país con renuencia.^[4]

Presidente del Protectoráu de Bohemia-Moravia

Visita del presidente Hácha (terceru pela derecha) a Hitler (estremu derechu). Al pie de ellos atópense, ente otros, el ministru alemán Meisner (con gafes, xunto a Hácha) y el ministru d'esteriores checoslovacu Chvalkovsky (centru).

En marzu de 1939, l'acción conxunta d'axentes de l'Alemaña nazi y de nacionalistes separatistes eslovacos desaguó nuna crisis política interna, que'l Gobiernu de Beran intentó resolver por aciu el recursu a la intervención armada, el 9 de marzu de dichu añu. Monseñor Jozef Tiso, presidente del Gobiernu autónomu eslovacu, foi depuestu. Sicasí, Adolf Hitler y Hermann Göring convocaron a Emil Hácha a Berlín, amenaciándolo una vegada ellí col bombardéu de la ciudá de Praga, capital de Checoslovaquia. En cantu d'una crisis cardiaca, apavoráu pola presión qu'exercía Hitler sobre él, Emil Hácha viose obligáu a roblar el 15 de marzu un documentu pol qu'aceptaba que les tropes alemanes ocuparen Bohemia-Moravia, que pasó a convertise nun protectoráu d'Alemaña,^[6] el Protectoráu de Bohemia y Moravia. Igualmente, Hácha resignar a ver cómo Eslovaquia pasaba a ser un país independiente.

Tres la ocupación de los restos de Checoslovaquia, a otru día de la firma del documentu, Hácha caltener nel so cargu de presidente, anque tuvo que sometese ante Hitler y ante Konstantin von Neurath, que fuera nomáu en payares de 1939 Reichsprotektor de Bohemia-Moravia, exerciendo de fechu el control del país.^[7] Emil Hachu protestó contra la política alemana de xermanización del Protectoráu, magar hai que faer constar que les sos protestes tuvieron escases resultaos. N'avientu de 1939, Hácha entró secretamente en contautu con Beneš,^[7] que se aprestaba a formar un Gobiernu checoslovacu nel exiliu col sofitu de los Aliaos, faciéndo-y saber que, xunto con tol so Gobiernu, sentíase solidariu cola Resistencia esterior checoslovaca a los alemanes.^[8]

Sicasí, en marzu de 1940, tres la defección del so ministru d'Agricultura, que s'empunxera escontra Londres pa xunise ellí a Beneš, Emil Hácha unvió una telegrama a Hitler pa reafitar la voluntá de cooperación qu'inspiraba al so Gobiernu. Sicasí, ello nun foi abondu pa Hitler, qu'esperaba a lo menos un xuramentu de fidelidá. Hácha tresmitió entós a Berlín el so deséu d'asistir a la victoria final d'Alemaña na Segunda Guerra Mundial. Beneš reaccionó a esta declaración afirmando que se devasaren les fronteres del oportunismu. Darréu, Hácha felicitó a Hitler pola so victoria nel oeste, mientres la Invasión de Francia y la subsiguiente firma del Armisticiu del 22 de xunu de 1940.^[9]

La situación nel Protectoráu degradóse rápido tres la sustitución de von Neurath, al que Hitler consideraba demasiáu nidiu, por Reinhard Heydrich. Hácha, que redactara una carta de dimisión del so cargu (anque nun la unviara), perdió tou control sobre los asuntos reales del país,^[7] pasando pos a ser una mera marioneta de los alemanes. Munchos de los sos colegues y amigos fueron deteníos, como por casu el primer ministru Alois Eliás, fusilaos o deportaos a campu de concentración. La detención de Eliás tuvo llugar en setiembre de 1941, una selmana dempués del nomamientu de Heydrich. Mientres un discursu retresmitíu per radiu, Hácha denunció a Beneš, afirmando qu'ésti yera "l'enemigu públicu númberu unu".

Balta de Emil Hácha nel campusantu de Praga.

Dempués del ésitu del atentáu contra Heydrich entamáu polos Aliaos (Operación Antropoide), entamáronse manifestaciones masives en contra de Beneš y de los políticos de Londres. El Gobiernu ufiertó un pagu de 10 millones de corones polos culpables. Esta política de collaboracionismu nun diba tampoco siguida por nenguna concesión per parte de l'Alemaña nazi yá que, por casu, Hitler recibió a Hácha y amenaciólu cola espulsión de dellos millones de checos fora de Bohemia-Moravia.

Lliberación del Checoslovaquia y muerte

Hácha, foi deteníu'l 13 de mayu de 1945 y finó a la edá de 72 años na prisión de Pankrác , seis selmanes dempués de la lliberación de Praga pol Exércitu Coloráu. Les circunstancia de la so muerte nun tán esclariaes. Sigue siendo una figura revesosa na Historia checa pol so aparente ambivalencia y collaboracionismu forzáu. Según Astrid Hofmanova, Emil Hácha ye daqué distintu al símbolu de collaboración col enemigu, de traición y de cobardura que paez ser. Al aceptar la función presidencial, sacrificaríase n'interés de la nación y del Estáu.