Elías Fernández
Presidente de Chile

16 agostu 1910 - 6 setiembre 1910
← Pedro Montt - Emiliano Figueroa →
ministru del Interior de Chile

20 payares 1902 - 4 abril 1903
← Ramón Barros Luco - Ramón Barros Luco →
ministru del Interior de Chile

27 payares 1899 - 3 payares 1900
← Rafael Sotomayor Gaete - Mariano Sánchez Fontecilla →
ministru de Facienda de Chile


diputáu de Chile

Vida
Nacimientu Santiagu, 1845
Nacionalidá Bandera de Chile Chile
Muerte Santiagu, 6 de setiembre de 1910 (64/65 años)
Sepultura Cementerio General de Santiago (es) Traducir
Causa de la muerte neumonía
Estudios
Estudios Universidá de Chile
Institutu Nacional Xeneral José Miguel Carrera
Llingües falaes castellanu
Oficiu abogáu, políticu
Llugares de trabayu Santiagu
Creencies
Relixón catolicismu
Partíu políticu Partido Nacional (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Elías Fernández Albano (1845, Santiagu – 6 de setiembre de 1910, Santiagu) foi un abogáu, diputáu, ministru d'estáu y vicepresidente de Chile en 1910.

Familia

Foi fíu de Juan de Dios Fernández Gana y de María del Pilar Albana Vergara. Nieto de Juan Albano Cruz y bisnietu de Juan Albano Pereira Márquez y Juan de la Cruz y Bernardotte. En 1871 casóse con Mercedes Barañao Ochagavía, con quien tuvo cuatro fíos: Arturo, casáu con Blanca Beauchef Nisssen; Sara, casada con Julio Valdés Barros; Ester, casada con Carlos Valdés Barros; y Laura, casada con Julio Garcés Vera.[1]

Estudios

Fixo los sos estudió segundarios nel Instituto Nacional, depués los sos estudios cimeros fueron na Facultá de Derechu de la Universidá de Chile, titulándose como abogáu'l 15 de mayu de 1869. [2]

Carrera política

Ingresu a la carrera política representáu al Partíu Nacional o Monttvarista. Pese al ingresar de dichu partíu, siempres ocupó cargos ministeriales en gobiernos de distintu partíu al que pertenecía.

Ministru d'estáu y Vicepresidente de la República

So la presidencia del vice almirante Jorge Montt Álvarez asumió la Cartera d'Industries y d'Obres Públiques, ente'l 7 d'avientu de 1894 al 1° d'agostu de 1895. Reasumió esti ministeriu'l 24 de payares de 1895 hasta'l 18 de setiembre de 1896. El presidente Federico Errázuriz Echaurren nomar ministru de guerra y marina, ente'l 20 de payares de 1896 hasta'l 26 de xunu de 1897; ministru de facienda ente'l 25 d'agostu de 1897 al 23 de setiembre de 1897 y ministru del interior ente'l 27 de payares de 1899 al 3 de payares de 1900. Ocupó'l cargu de Vicepresidente de la República ente'l 11 de xunu al 11 d'ochobre de 1900.

El presidente Germán Riesco Errázuriz nomar ministru del interior dende'l 20 de payares de 1902 hasta al 4 d'abril de 1903. So la presidencia de Pedro Montt Montt foi nomáu nuevamente ministru del Interior dende'l 8 de xunetu de 1910, fecha en que tamién-y toco asumir per segunda vegada la vicepresidencia de la república pol fallecimientu del presidente Pedro Montt Montt na ciudá de Bremen, hasta'l 6 de setiembre de 1910 cuando finó en dichu cargo.

Ministru d'estáu mientres el gobiernu de los siguientes presidentes

Actividaes privaes

Foi direutor de la Caxa de Creitu Hipotecarios mientres dellos años.

Presidente Pedro Montt Montt

Presidente Pedro Montt Montt

Per segunda vegada na so carrera política asumió como vicepresidente por cuenta de la grave enfermedá del presidente Pedro Montt Montt quien tenía de faer un viaxe a Bremen onde darréu finó.
Nel Ministeriu del Interior atopar nesi momentu Agustín Edwards McClure, más los sos enemigos convencieron al presidente de nun dexalo na cartera d'interior (al tar ausente'l presidente'l Ministru d'Interior convertir en Vicepresidente). El presidente enfermu nun pudo aguantar y destituyo a Edwards de la cartera y mandu a llamar nel so reemplazu Elías Fernández Albano, diputáu nacional de 65 años de adad.[3] El presidente Montt foi acompañáu por Elías Fernández Albano camín a la estación de trenes pa tomar camín de Bremen dende Valparaíso.[4] El presidente Pedro Montt Montt morrió en Bremen, y al poco tiempu Fernández Albano siguiólu tamién, productu d'una pulmonía que se tomaría mientres los funerales del presidente, Fernández amaneció muertu'l 6 de setiembre, el país quedó varáu pos faltaben dos selmanes pa les fiestes del centenariu de la independencia, y nun había presidente pa celebrala.[5]

Muerte

Pudi afirmase que la so actuar facer posesor d'una personalidá d'home d'estáu, sirviendo en cargos ministeriales a cuatro presidentes de la república.
El presidente Federico Errázuriz Echaurren llamar La Canela, por qu'en les tierres d'El Huique había un postillón llamáu La Canela que yera l'únicu que podía sacar los carros y autos que s'atopaben empantanado. Por eso cuando'l gobiernu fundir na folla del parllamentu solo cabía llamar a Fernández Albano por que'l gobiernu recuperaba'l so movimientu y siguiera la so marcha.

A la so muerte nomóse como reemplazante na vicepresidencia a Emiliano Figueroa Larraín ministru que durara más tiempu na cartera de xusticia, depués alcordóse nun realizar eleiciones, amás les delegaciones internacionales repararon el so funeral al llegar y pensóse que si se faíen eleiciones podíen pensar mal.[6]

Homenaxes

Nel so honor, una de les principales arteries viales de la comuña de La Cisterna denominóse Avenida Fernández Albano.

Resume de cargos públicos

Precedíu por:
Manuel Antonio Prieto		 Ministru d'Industria, Obres Públiques y Ferrocarriles
1894-1895		 Asocedíu por:
Juan Miguel Dávila
Precedíu por:
Juan Miguel Dávila		 Ministru d'Industria, Obres Públiques y Ferrocarriles
1895-1896		 Asocedíu por:
Francisco Baeza
Precedíu por:
Manuel Bulnes Pinto		 Ministru de Guerra y Marina
1896-1897		 Asocedíu por:
Benjamín Vergara
Precedíu por:
Juan Enrique Tocornal		 Ministru de Facienda
1897		 Asocedíu por:
Alberto González Errázuriz
Precedíu por:
Rafael Sotomayor		 Ministru del Interior
1899-1900		 Asocedíu por:
Mariano Sánchez Fontecilla
Precedíu por:
Ramón Barros Luco		 Ministru del Interior
1902-1903		 Asocedíu por:
Ramón Barros Luco
Precedíu por:
Agustín Edwards McClure		 Ministru del Interior
1910		 Asocedíu por:
Luis Izquierdo
Precedíu por:
Pedro Montt Montt
Presidente de la República		 Vicepresidente de Chile

16 d'agostu - 6 de setiembre de 1910		 Asocedíu por:
Emiliano Figueroa Larraín
Vicepresidente de la República

Ver tamién

  • Fundación de Talca
  • Juan Albano Pereira Márquez
  • Juan de la Cruz y Bernardotte

Referencies

Enllaces esternos

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.